Veel beleggers plaatsen een deel van hun portefeuilles in buitenlandse effecten. Deze beslissing omvat een analyse van verschillende beleggingsfondsen, exchange traded funds (ETF's) of aandelen- en obligatie-aanbiedingen. Beleggers veronachtzamen echter vaak een belangrijke eerste stap in het proces van internationaal beleggen. De beslissing om te investeren in het buitenland moet beginnen met het bepalen van het risiconiveau van het investeringsklimaat in het beschouwde land. Landenrisico verwijst naar de economische, politieke en bedrijfsrisico's die uniek zijn voor een bepaald land en die kunnen leiden tot onverwachte beleggingsverliezen. Dit artikel gaat in op het concept van landenrisico's en hoe dit door beleggers kan worden geanalyseerd. (Zie ook: Fortuin vinden in ETF's voor buitenlands gebruik .)

Economisch en politiek risico

Overweeg twee belangrijke risicobronnen bij beleggingen in het buitenland:

• Economisch risico : dit risico verwijst naar het vermogen van een land om zijn schulden terug te betalen. Een land met stabiele financiën en een sterkere economie zou betrouwbaardere investeringen moeten bieden dan een land met een zwakkere financiën of een ondeugdelijke economie.
• Politiek risico : dit risico verwijst naar de politieke beslissingen die binnen een land zijn genomen en mogelijk resulteren in een onverwacht verlies voor beleggers. Terwijl economisch risico vaak de mogelijkheid van het land wordt genoemd om zijn schulden terug te betalen, wordt politiek risico soms de bereidheid van een land genoemd om schulden te betalen of een gastvrij klimaat te behouden voor externe investering. Zelfs als de economie van een land sterk is, als het politieke klimaat onvriendelijk is (of onvriendelijk wordt) voor externe investeerders, is het land misschien geen goede kandidaat voor investeringen.

Economische en politieke risico's meten

Net zoals bedrijven in de VS ratings ontvangen om te bepalen in hoeverre ze in staat zijn om hun schuld terug te betalen, dat geldt ook voor landen. In feite ontvangt vrijwel elk investeerbaar land in de wereld ratings van Moody's, Standard & Poor's (S & P) of andere grote ratingbureaus. Een land met een hogere kredietwaardigheid wordt als een veiligere investering beschouwd dan een land met een lagere kredietwaardigheid. Het onderzoeken van de kredietwaardigheid van een land is een uitstekende manier om te beginnen met het analyseren van een potentiële investering.

Een andere belangrijke stap bij het beslissen over een investering is het onderzoeken van de economische en financiële fundamentals van een land. Verschillende analisten geven de voorkeur aan verschillende maatregelen, maar de meeste experts wenden zich tot de lezingen van een land voor het bruto binnenlands product (bbp), de inflatie en de consumptieprijsindex (CPI) bij het overwegen van een investering in het buitenland. Beleggers zullen ook zorgvuldig de structuur van de financiële markten van het land, de beschikbaarheid van aantrekkelijke beleggingsalternatieven en de recente prestaties van lokale aandelen- en obligatiemarkten willen evalueren.

Informatiebronnen over landenrisico

Er zijn veel uitstekende informatiebronnen over het economische en politieke klimaat in het buitenland. Kranten, zoals de New York Times , De Wall Street Journal en de Financial Times besteden veel aandacht aan overzeese evenementen. Veel uitstekende weekbladen hebben ook betrekking op internationale economie en politiek. The Economist wordt algemeen beschouwd als de standaarddrager onder wekelijkse publicaties.

De Economist Intelligence Unit (EIU) en de Central Intelligence Agency (CIA) "The World Factbook" zijn twee uitstekende bronnen van objectieve, uitgebreide landinformatie met een meer diepgaande dekking van landen en regio's. Beide bronnen bieden een breed overzicht van het economische, politieke, demografische en sociale klimaat van een land. De EIU biedt ook beoordelingen voor de meeste landen van de wereld. Deze ratings kunnen een aanvulling zijn op die van Moody's, S & P en de andere "traditionele" ratingbureaus.

Ten slotte biedt internet natuurlijk veel informatie, waaronder internationale edities van veel buitenlandse kranten en tijdschriften. Het beoordelen van lokaal geproduceerde nieuwsbronnen kan soms een ander perspectief bieden op de aantrekkelijkheid van een land dat als investering wordt beschouwd.

Ontwikkelde, opkomende en frontiermarkten

Er zijn drie soorten markten voor internationale investeringen:

• Ontwikkelde markten bestaan ​​uit de grootste, meest geïndustrialiseerde economieën. Hun economische systemen zijn goed ontwikkeld. Ze zijn politiek stabiel en de rechtsstaat is goed verankerd. Ontwikkelde markten worden gewoonlijk als de veiligste investeringsbestemmingen beschouwd, maar hun economische groeivoeten volgen vaak die van landen in een eerdere ontwikkelingsfase. Beleggingsanalyse van ontwikkelde markten concentreert zich meestal op de huidige economische en marktcycli. Politieke overwegingen zijn vaak een minder belangrijke overweging. Voorbeelden van ontwikkelde markten zijn de VS, Canada, Frankrijk, Japan en Australië.
• Opkomende markten kennen een snelle industrialisering en vertonen vaak extreem hoge niveaus van economische groei. Deze sterke economische groei kan zich soms vertalen in beleggingsrendementen die beter zijn dan die in ontwikkelde markten. Opkomende markten zijn echter ook risicovoller dan ontwikkelde markten. Er is vaak meer politieke onzekerheid in opkomende markten en hun economieën zijn mogelijk meer vatbaar voor buitensporige knallen en mislukkingen. Naast een zorgvuldige evaluatie van de economische en financiële fundamentals van een opkomende markt, moeten beleggers goed letten op het politieke klimaat van het land en het potentieel voor onverwachte politieke ontwikkelingen. Veel van de snelstgroeiende economieën in de wereld, waaronder China, India en Brazilië, worden beschouwd als opkomende markten.
• Grensmarkten vertegenwoordigen "de volgende golf" van investeringsbestemmingen. Deze markten zijn over het algemeen kleiner dan traditionele opkomende markten, of zijn te vinden in landen die beperkingen opleggen aan het vermogen van buitenlanders om te beleggen.Hoewel frontiermarkten uitzonderlijk risicovol kunnen zijn en vaak te kampen hebben met een lage liquiditeit, bieden ze ook het potentieel voor bovengemiddelde rendementen in de tijd. Grensmarkten zijn ook niet goed gecorreleerd met andere meer traditionele beleggingsbestemmingen, wat betekent dat ze bijkomende diversificatievoordelen bieden wanneer ze worden aangehouden in een goed afgeronde beleggingsportefeuille. Net als bij opkomende markten moeten beleggers in grensmarkten zorgvuldig letten op het politieke klimaat en op economische en financiële ontwikkelingen. Voorbeelden van frontiermarkten zijn Nigeria, Botswana en Koeweit.

Belangrijke stappen bij het beleggen in het buitenland

Nadat de landenanalyse is voltooid, moeten verschillende investeringsbeslissingen worden genomen. De eerste is om te beslissen waar te beleggen door te kiezen uit verschillende mogelijke beleggingsbenaderingen, waaronder beleggen in:

• een brede internationale portefeuille
• een beperktere portefeuille gericht op zowel opkomende markten als ontwikkelde markten
• een specifieke regio, zoals als Europa of Latijns-Amerika
• een specifiek land (of landen)

Houd er rekening mee dat diversificatie, een fundamenteel beginsel van binnenlands beleggen, nog belangrijker is bij internationaal beleggen. De keuze om een ​​volledige portefeuille in één land te beleggen, is niet voorzichtig. In een breed gediversifieerde wereldwijde portefeuille moeten investeringen worden verdeeld over ontwikkelde, opkomende en mogelijk frontiermarkten. Zelfs in een meer geconcentreerde portefeuille moeten beleggingen over verschillende landen worden gespreid om de diversificatie te maximaliseren en het risico te minimaliseren.

Na te hebben besloten waar te beleggen, moet een belegger beslissen in welke beleggingsvehikels hij belegt. Beleggingsopties omvatten staatsschulden, aandelen of obligaties van bedrijven die zijn gevestigd in de gekozen landen, aandelen of obligaties van een in de VS gevestigde onderneming die een aanzienlijk deel van de inkomsten halen uit het geselecteerde land of de geselecteerde landen, of uit een internationaal gericht ETF of beleggingsfonds. De keuze van het beleggingsvehikel is afhankelijk van de individuele kennis, ervaring, risicoprofiel en rendementsdoelstellingen van elke belegger. In geval van twijfel kan het zinvol zijn om te beginnen door minder risico te nemen. Meer risico kan later altijd aan de portefeuille worden toegevoegd.

Naast een grondig onderzoek van toekomstige investeringen, moet een internationale belegger ook zijn of haar portefeuille controleren en de posities aanpassen naargelang de omstandigheden dat vereisen. Net als in de VS evolueren de economische omstandigheden in het buitenland voortdurend en kunnen politieke situaties in het buitenland snel veranderen, met name in opkomende of frontiermarkten. Situaties die ooit veelbelovend leken, zijn dat misschien niet meer. En landen die ooit te riskant leken, kunnen nu levensvatbare investeringskandidaten zijn.

Conclusie

Investeren in het buitenland vereist een zorgvuldige analyse van de economische, politieke en zakelijke risico's die zouden kunnen leiden tot onverwachte beleggingsverliezen. Deze landenrisicoanalyse is een fundamentele stap in het bouwen en monitoren van een internationale portefeuille. Beleggers die gebruikmaken van de vele uitstekende informatiebronnen die beschikbaar zijn om het landenrisico te evalueren, zullen beter voorbereid zijn bij het samenstellen van hun internationale portefeuilles.