Eind jaren 80 en begin jaren 90 was het beleid voor langdurige zorg de lieveling van de verzekeringssector. De voorspelling voor de behoefte aan dit soort zorg was zeer, zeer hoog en veel vervoerders sprongen op de kar door beleid te bieden dat betaalde voor alle soorten managed care. Maar de claim voor dit soort dekking werd uiteindelijk zo hoog dat veel verzekeraars de arena moesten verlaten.

Vandaag zijn er nog maar een paar bedrijven over die elke vorm van standalone dekking bieden voor deze behoefte. Dit beleid is nu duurder dan ooit en in veel gevallen is de dekking die ze bieden ook geërodeerd. Gelukkig heeft de verzekeringssector gevonden wat een veel betere oplossing lijkt voor dit dilemma. Accelerated benefit riders zijn de nieuwe lievelingen op de financiële markt geworden, omdat zij in staat zijn om een ​​veel flexibelere dekking te bieden voor managed care tegen een redelijke prijs.

Geschiedenis van Accelerated Benefit Riders

In de jaren tachtig begonnen op de nationale televisie segmenten te verschijnen over de manier waarop sommige viators de levensverzekeringspolissen van terminaal zieke patiënten kochten, zodat zij de overlijdensuitkering en de patiënten zouden nu wat geld kunnen gebruiken voor medische rekeningen. Maar viatical nederzettingen waren grotendeels ongereguleerd en vaak beladen met gevaar voor de verkopers, die in sommige gevallen grote fiscale gevolgen ondervonden.

Maar de verzekeringssector zag snel in dat de polishouders enkele van hun levensverzekeringsvoordelen moesten kunnen gebruiken om te betalen voor zaken als managed care voordat ze stierven. Dit leidde tot de komst van accelerated benefit riders, die aan deze behoefte tegemoetkomen. Ze stellen verzekerden in staat om sommige of alle uitkeringen bij overlijden te gebruiken in hun beleid voor kritieke of chronische ziekte, invaliditeit of langdurige zorg. Door dit beleid is levensverzekeringen veel relevanter geworden voor een groot deel van de markt, omdat deze renners aanzienlijke bescherming kunnen bieden tegen de duizelingwekkende kosten van langdurige zorg zonder de portemonnee van de polishouder te belasten. (Zie voor meer informatie: Een kortere blik op Accelerated Benefit Riders .)

Lees de kleine lettertjes

Hoewel alle ritten voor versnelde uitkeringen zijn ontworpen om direct toegang te bieden tot de overlijdensuitkering van een polis, zijn er belangrijke verschillen tussen sommige typen rijders, zoals langdurige zorg en chronische ziekte. Het voormalige type rijder wordt door de verzekeringsmaatschappij geclassificeerd als een "7702B" rijder die dekking biedt die over het algemeen uitgebreider is. De voordelen van dit type rijder kunnen worden verleend op basis van een schadevergoeding, waarbij de zorgverlener rechtstreeks door de vervoerder wordt betaald, of volgens een terugbetalingsschema waarbij de verzekerde eerst moet ponyen voor de kosten van de zorg en vervolgens een claim indient .

Rijders die betalen met een vergoeding zijn niet zo genereus als schadeloosstellingsrijders omdat ze nooit meer zullen betalen dan de werkelijk gemaakte kosten. Er zijn ook een aantal uitgaven die ze niet dekken, zoals het aanpassen van iemands huis aan een handicap en medische apparatuur zoals stokken of wandelaars. Schadeloosstellers, aan de andere kant, betalen het maximaal mogelijke voordeel dat is toegestaan ​​in de polis niet relevant voor het bedrag van de werkelijke uitgaven die worden gedaan.

Beide typen langdurigbegeleiders hebben meestal een doktersverklaring nodig dat de verzekerde niet in staat is om ten minste twee van de zes basisactiviteiten van het dagelijks leven (ADL's) uit te voeren, waaronder eten, zwemmen, toiletbezoek, overbrengen, dressing en verzorging, of heeft een aanzienlijke cognitieve beperking. Langdurige zorgverleners zullen ook meestal tijdelijke perioden van beperkingen dekken die langer zijn dan de wachttijd. (Zie voor meer informatie: LTC-dekking geen niet-brainer .)

Piloten die chronisch ziek zijn, worden door de verzekeringssector onder rubriek 101 (g) ingedeeld. Deze rijders betalen altijd op een schadevergoedingbasis en worden meestal geactiveerd wanneer de verzekerde ongeneeslijk ziek wordt of een handicap heeft die naar verwachting de rest van zijn of haar leven zal duren.

Een derde type rijder is de rijder met de kritieke ziekte. Dit type rijder betaalt een eenmalig bedrag dat gewoonlijk gelijk is aan minstens de helft van de uitkering bij overlijden. Het wordt betaald na de diagnose van aandoeningen als kanker, hartaandoeningen, lupus of andere ernstige ziekten. (Zie voor meer informatie: Verzekering voor langdurige zorg: wie heeft het nodig? )

De kosten van ritten voor versnelde uitkeringen worden soms door de vervoerder rechtstreeks in het beleid verwerkt, terwijl ze op andere momenten beschikbaar zijn als een add-on-functie met afzonderlijke kosten. Ze kunnen ook een afzonderlijke verzekering vereisen, zoals de meeste bestuurders die specifiek zijn ontworpen om de kosten van langdurige zorg te betalen. Maar elke renner gaat op de een of andere manier de kosten van het beleid verhogen.

De bottom line

Hoewel renners met versnelde uitkeringen altijd extra kosten met zich meebrengen, kunnen ze nog steeds een effectieve maatstaf bieden voor bescherming tegen kritieke en chronische ziekte, invaliditeit en langdurige zorg, naast de traditionele dekking van het leven. Raadpleeg uw levensverzekeringsagent of financieel adviseur voor meer informatie over ritten voor versnelde uitkeringsgerechtigden en hoe zij u kunnen helpen. (Zie voor meer informatie: Een overzicht van het hybride langetermijnzorgbeleid .)