Hoe makelaars gecompenseerd worden voor het verkopen van obligaties, hangt af van de capaciteit waarin ze handelen in de transactie. De meeste obligatie-transacties vinden hun oorsprong in een makelaarsdealer, die als principaal kan optreden als zij obligaties uit haar eigen voorraad verkoopt of als agent optreedt wanneer zij namens de cliënt obligaties koopt of verkoopt op de open markt. Het bedrijf wordt in elk geval anders vergoed.

Verkopen van obligaties als een hoofd

Veel broker-dealers houden voorraden van obligaties bij die ze via openbare aanbiedingen of op de open markt hebben gekocht. Omdat de makelaar-handelaars de obligaties bezitten, kunnen ze de prijzen markeren wanneer ze worden verkocht, wat betekent dat de koper van de obligatie een prijs betaalt die hoger is dan wat de firma heeft betaald om de obligatie te kopen. Markups zijn een legitieme manier voor broker-dealers om winst te maken. Klanten zijn niet bekend met de oorspronkelijke transactie van de makelaar-dealer, dus ze weten niet hoe groot de markup is die ze betalen of zelfs als ze enige markup betalen. In veel gevallen kopen klanten obligaties van een broker-dealer in de veronderstelling dat er geen andere kosten zijn dan een kleine transactiekost.

Het probleem voor klanten is dat ze niet weten hoeveel compensatie de makelaar-dealer heeft ontvangen voor de transactie omdat het bedrijf niet verplicht is om die informatie openbaar te maken. Voor de klant kan het lijken alsof er geen commissies in rekening worden gebracht omdat de transactie wordt geregistreerd tegen de prijs van de opwaardering. De omvang van een opmaak kan sterk variëren van onderneming tot onderneming en elke makelaar heeft volledige vrijheid van beslissen over hoeveel het markeert of de prijs van een obligatie op een transactie markeert. Als een klant echter een obligatie koopt als een nieuwe uitgifte, betaalt iedereen dezelfde prijs, omdat de opmaak van de makelaar-dealer wordt opgenomen in de nominale prijs van de obligatie en er geen afzonderlijke transactiekosten zijn.

Verkoopobligaties als agent

Wanneer een klant een obligatie wil kopen die niet het eigendom is van de makelaar-dealer, moet de aankoop plaatsvinden op de open markt. In deze hoedanigheid treedt de firma op als agent voor de cliënt om de obligatie te kopen, waarvoor zij een provisie in rekening brengt. De commissie kan variëren van 1 tot 5% van de marktprijs van de obligatie. Commissies verdiend door de makelaar-dealer moeten worden bekendgemaakt aan de klant wanneer de transactie wordt bevestigd.

Bond-transactiekosten kopen en vergelijken

Beleggers hebben een keuze bij het kopen van obligaties die bij verschillende bronnen kunnen worden gekocht. De grotere makelaarsbedrijven of wirehouses hebben over het algemeen de grootste voorraden obligatie-uitgiften, maar het is moeilijk om transactiekosten te vergelijken omdat ze niet verplicht zijn om ze openbaar te maken. U kunt mogelijk uw aankoopprijs voor de obligaties vergelijken met de werkelijke prijs die door het bedrijf bij InvestingBonds is betaald.com, die alle informatie met betrekking tot obligatie-transacties dagelijks rapporteert.

U kunt obligaties kopen op de open markt via een effectenfirma, waaronder kortingsmakelaars, zoals Charles Schwab, en online makelaardij zoals E * Trade. Afhankelijk van de specifieke obligatie-uitgifte, kunnen veel van de kortingen en online makelaars een vast bedrag in rekening brengen voor de transactie. Omdat ze optreden als een agent voor de transactie, zijn ze verplicht om alle kosten of provisies voorafgaand aan de transactie bekend te maken.

Er zijn altijd transactiekosten wanneer u in obligaties belegt. Voordat je investeert in een obligatie, doe je huiswerk en stel vragen aan je makelaar om te bepalen of de kosten die hij aanrekent redelijk en eerlijk zijn.