Betaalbare wooncomplexen en woningen worden verhuurd via contracten met de Amerikaanse overheid om huishoudens met een laag inkomen te dienen. Het ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling had de weg geëffend voor 1. 34 miljoen betaalbare woningen, vanaf oktober 2015. Projecten van het ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling en andere Amerikaanse overheidsorganisaties worden aangeduid als Sectie 8 huisvesting, sociale woningbouw en verhuur assistentie. De voortdurende betaalbaarheid van 400.000 van deze woningen is afhankelijk van tijdgevoelige contracten die de Amerikaanse overheid eerder heeft gesloten. De toekomstige mogelijkheden van deze programma's zijn afhankelijk van de goedkeuring van de financiering door het congres en de acties van landeigenaars van het appartementcomplex.

Inkomensvereisten

Het ministerie van Volkshuisvesting en Stadsontwikkeling ondersteunt de behoeften van huishoudens met een laag inkomen door huursubsidies aan te bieden aan diegenen die voldoen aan de inkomenseisen. Subsidiabiliteit voor subsidies is vaak gebaseerd op het inkomen van het huishouden in nood in verhouding tot het gemiddelde mediaan inkomen. De jaarlijkse inkomsten van gekwalificeerde huishoudens kunnen niet meer bedragen dan 50% van het mediane inkomen van het gebied, of 30%, afhankelijk van de beschikbaarheid van de wooneenheid. Inkomensgrenzen zijn meestal afhankelijk van de grootte van het huishouden. Huurders van Sectie 8-woningen zullen naar verwachting 30% van hun inkomen huren, waarbij de rest wordt gedekt door het ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling. Deze programma's bepalen echter een maximumbedrag dat de overheid zal betalen voor een appartement, afhankelijk van het aantal slaapkamers van het appartement en de reële marktwaarde van het gebied. Deze beperkingen staan ​​personen niet toe om appartementen te huren die buitengewoon duur zijn voor het gebied.

Prevalentie van huurbijstand

Meer dan de helft van de huurders in New York City is overbelast, wat betekent dat ze meer dan 30% van hun inkomen in de richting van appartementen plaatsen. Ongeveer 2. 9%, of 157, 000, van de 5. 3 miljoen huurders van de stad gebruiken een federally bijgestane eenheid. De gemiddelde landelijke subsidie ​​is hoger dan $ 600, wat de exorbitante huurkosten onderstreept. Met 2. 9% van de mensen in New York City die openbare hulp gebruiken om de huurkosten te betalen, wordt het duidelijk dat de lonen in de Verenigde Staten mogelijk niet stijgen in een tempo dat de kosten van levensonderhoud ondersteunt.

Schaarste van betaalbare huurwoningen

Landeigenaren hebben extra financiële prikkels om betaalbare woningen om te zetten in traditionele appartementen in gebieden waar het gemiddelde inkomen hoger is. Zelfs met subsidies is het rendabeler om luxe appartementen met hoge maandelijkse huur te bouwen dan om fondsen van de overheid te gebruiken.

De behoefte aan betaalbare woningen wordt gerechtvaardigd door een onevenwicht in de prijsniveaus van appartementen. Verhuurders en woningontwikkelaars staan ​​te popelen om gebouwen te openen met appartementen die voldoen aan de behoeften van de upper-middle-class en de hogere klasse huurders.Er is een verschil tussen het aantal huishoudens met een laag inkomen en een gemiddeld inkomen en het aantal beschikbare appartementen in een accommoderende prijsklasse. Deze woonomgeving, die aanwezig is in New York City, Washington, D.C. en Los Angeles, dwingt de lagere en middenklasse tot appartementen die te groot zijn voor hun budgetten of voor alternatieve woonvoorzieningen. Een ander probleem is dat banken meer bereid zijn om woningbouwprojecten te financieren voor rijkere huurders, die minder riskant zijn gebleken dan ontwikkelingen voor gezinnen met lagere inkomens.

Microapartments

Overheidssubsidie ​​is niet de enige weg naar betaalbare woningen. Micro-appartementen zijn ontstaan ​​om het betaalbare huisvestingsdilemma aan te pakken. Een microapartment biedt huurders die niet voldoen aan de demografische vereisten van hoofdstuk 8 huisvesting van een kleinere ruimte in ruil voor minder huur. Deze alternatieven kunnen echter net zo duur zijn als traditionele appartementen, omdat een gemeenschapsleven aantrekkelijk is voor een jongere generatie, waardoor de vraag toeneemt.