a:

Uitbreidend economisch beleid leidt tot stijgingen van de aandelenmarkt omdat het een verhoogde economische activiteit genereert. Beleidsmakers kunnen expansief beleid implementeren via monetaire en fiscale kanalen. Meestal wordt het aangewend als de economie in een recessie verdwijnt en de inflatoire druk slapend is.

Fiscaal zal expansief beleid leiden tot een toename van de totale vraag en werkgelegenheid. Dit vertaalt zich in meer uitgaven en een hoger niveau van consumentenvertrouwen. Aandelen stijgen, omdat deze interventies leiden tot hogere omzet en winst voor bedrijven.

Het fiscale beleid is vrij effectief in het stimuleren van economische activiteit en consumentenbestedingen. Het is eenvoudig in zijn transmissiemechanisme. De overheid leent geld of dipt in haar overschot en geeft het terug aan consumenten in de vorm van een belastingverlaging, of het besteedt het geld aan stimuleringsprojecten.

Aan de monetaire kant is het transmissiemechanisme meer omslachtig. Uitbreiding van het monetaire beleid werkt door het verbeteren van de financiële omstandigheden in plaats van de vraag. Het verlagen van de kosten van geld zal de geldhoeveelheid doen toenemen, wat de rente en leenkosten drukt.

Dit is vooral gunstig voor de grote multinationale ondernemingen, die het grootste deel van de belangrijkste indices van de aandelenmarkt uitmaken, zoals de S & P 500 en Dow Jones Industrial Average. Vanwege hun omvang en massale balansen dragen ze enorme schulden.

Dalingen in rentebetalingen vloeien regelrecht naar de bottom line, waardoor de winst wordt opgepompt. Lage tarieven zetten bedrijven ertoe aan om aandelen in te kopen of dividenden uit te geven, wat ook stijgend is voor aandelenkoersen. Over het algemeen doen de activaprijzen het goed in een omgeving waarin het risicovrije rendement stijgt, met name inkomstengenererende activa zoals dividendbetalende aandelen. Dit is een van de doelen van beleidsmakers om investeerders aan te zetten meer risico te nemen.

Consumenten krijgen ook verlichting met een expansief monetair beleid als gevolg van lagere rentebetalingen, waardoor de consumentenbalans in het proces verbetert. Bovendien neemt de marginale vraag voor grote aankopen zoals auto's of huizen ook toe naarmate de financieringskosten dalen. Dit is bullish voor bedrijven in deze sectoren. Dividendbetalende sectoren zoals vastgoedbevaks, nutsbedrijven en niet-duurzame consumptiegoederen verbeteren ook met monetaire stimuleringsmaatregelen.

Wat betreft wat beter is voor aandelen - expansief begrotingsbeleid of expansief monetair beleid - is het antwoord duidelijk. Uitbreiding van het monetaire beleid is beter. Fiscaal beleid leidt tot looninflatie, waardoor de marges van bedrijven afnemen. Deze daling van de marges compenseert een deel van de opbrengsten.Hoewel looninflatie goed is voor de reële economie, is het niet goed voor bedrijfswinsten.

Met het monetaire beleid als gevolg van het transmissiemechanisme is de looninflatie geen zekerheid. Een recent voorbeeld van het effect van het monetaire beleid op aandelen is geweest na de Grote Recessie, toen de Federal Reserve de rentetarieven tot nul herleidde en begon aan kwantitatieve versoepeling. Uiteindelijk ging de centrale bank $ 3 halen. 7 biljoen aan effecten op de balans. Gedurende deze periode bleef de looninflatie laag en steeg de S & P 500 meer dan verdrievoudigd van het dieptepunt van 666 in maart 2009 naar 2, 100 in maart 2015.