a:

Onvolmaakte marktresultaten worden gecorrigeerd door een herallocatie van middelen of een wijziging in de stimuleringsstructuur. Economen hebben verschillende meningen over de aard van marktfalen en welke (indien aanwezig) maatregelen moeten worden genomen om deze te voorkomen of te corrigeren.

Wat is een marktfout?

Het is onmogelijk om een ​​oplossing voor marktfalen te vinden zonder duidelijk te identificeren wat een marktfalen is en waarom het blijft bestaan. De gemeenschappelijke interpretatie van marktfalen - het niet-naleven van de normen van perfecte concurrentie in algemene evenwichtseconomieën - kan op veel, zo niet alle, markten worden vastgesteld.

Prijsevenwicht is echter een bewegend doelwit. Zie alle bedrijven en consumenten in een markt als hardlopers in een race, behalve dat de finishlijn links, rechts, op en neer blijft bewegen.

Een meer realistische interpretatie van marktfalen is een scenario waarin economische deelnemers onvoldoende worden gestimuleerd om markten naar een efficiëntere uitkomst te duwen. Dit is waar de meeste academische economische literatuur geconcentreerd is.

Mogelijke correcties

Gebruik makend van de brede, perfect concurrerende definitie, worden markttekortkomingen gecorrigeerd door concurrerende ondernemers en consumenten toe te staan ​​om de markt na verloop van tijd verder naar evenwicht te brengen. Markten neigen constant naar evenwicht, bereiken het nooit helemaal. Dit komt door beperkingen in menselijke kennis en veranderende omstandigheden in de echte wereld.

Sommige economen en beleidsanalisten stellen een reeks mogelijke interventies en voorschriften voor om te compenseren voor gepercipieerde markttekortkomingen. Tarieven, subsidies, herverdeling of bestraffende belastingen, openbaarmakingsverplichtingen, handelsbeperkingen, prijsvloeren en plafonds en vele andere marktverstoringen zijn gerechtvaardigd op basis van correctie van inefficiënte resultaten.

Andere economen beweren dat markten herkenbaar onvolmaakt zijn, maar marktfalen is onjuist ingelijst. Eerder dan te vragen of markten falen ten opzichte van een ideaal (perfecte concurrentie), stellen ze dat de vraag moet zijn of markten beter presteren dan welk ander proces dan ook dat mensen zouden kunnen aanroepen.

Vrije markteconomen, waaronder Milton Friedman en F. A. Hayek, stellen dat markten het enige bekende ontdekkingsproces zijn waarvan bewezen is dat ze in staat zijn om zich correct aan te passen aan inefficiënties. Ze beweren dat regelgeving dit ontdekkingsproces verstoort, waardoor inefficiënties slechter dan beter worden.