In sommige opzichten is de handel in grondstoffen de zuiverste vorm van beleggen. Er is geen afleiding, geen abstractie, geen drie niveaus van verwijdering van de onderliggende waarde. Er is gewoon iets tastbaars en nuttigs - een levensmiddel, een brandstof - en een enorme markt met meerdere spelers. Dat laatste punt is belangrijk: hoe meer kopers en verkopers van een grondstof er zijn, des te waarschijnlijker is het dat de marktprijs niet kan worden beheerst door manipulatie. De prijsstelling van grondstoffen ligt net zo dicht als de echte wereld het klassieke economische concept van de vraag- en aanbodcurves van een goed kruist met een bepaalde prijs en hoeveelheid.

AD:

Neem cacao, die vanaf maart 2015 ongeveer $ 2864 per ton of $ 1 verkoopt. 30 pond. De prijs van dit ruwe bestanddeel van de chocoladeproductie fluctueert meer dan je zou denken, variërend van minder dan $ 750 tot meer dan vijf keer dat in de afgelopen vijftien jaar. De vraag naar cacao varieert, tot het punt dat een onverklaarde wereldwijde hang naar chocolade afgelopen zomer ervoor zorgde dat de prijzen stegen tot aller tijden.

Maar het zijn veranderingen in het aanbod, niet in de vraag, die de meeste prijsbewegingen dicteren. Tenminste met betrekking tot deze specifieke waar. En het aanbod is afhankelijk van verschillende ecologische factoren, die buiten de controle van de mensen die cacao voor de kost verhogen. Temperaturen moeten rond de 70º tot 90º zijn, met regenbuien zwaar maar niet te zwaar (niet meer dan 100 "per jaar.) Niet om dit in een grondlaag voor de cacaoteelt te veranderen, maar er is een rigide reeks voorwaarden voor een optimale groei. Het verplaatsen van een enkel criterium uit balans kan leiden tot een lager aanbod en dus tot hogere prijzen.

AD:

Cacao wordt verreweg de grootste financiële centra ter wereld geproduceerd, voornamelijk in Ivoorkust en Ghana, door veel kleinschalige familieboeren. Doordat veel leveranciers een uniform product aanbieden, heeft elke individuele leverancier weinig invloed op de prijs. Vergelijk dat met een ander waren-goud.

Bij $ 1150 per ounce is de prijs van goud meer dan een derde gedaald ten opzichte van het hoogtepunt in 2011. En zo recent als 2000, zou je een ons kunnen kopen voor $ 250. Dit ondanks de jaarlijkse goudproductie van gemiddeld 2500 ton in die periode, en varieerde slechts 10% of zo in beide richtingen. Als de goudproductie van jaar tot jaar zo uniform is, waarom zou er dan zo'n enorme schommeling in prijs zijn?

AD:

Het directe antwoord is dat goud veel gevraagd is omdat het veel meer is dan een visueel aantrekkelijke component van sieraden. In tegenstelling tot cacao, rundvee en varkensbuiken, duurt goud voor altijd. Klein en compact, het kan en wordt gebruikt als een valuta zelf. Wanneer valutahandelaren bang zijn om een ​​te lange positie in dollars of Britse ponden of euro's te nemen, blijft goud een betrouwbare waardeopslag. Het is een stuk gemakkelijker voor centrale banken om fiat geld te drukken wat ze willen (en daarmee de waarde van elke eenheid te verminderen) dan dat de goudvoorraad van de wereld magisch toeneemt.

Dus vraag en aanbod stellen prijzen vast. Wie weet? Wat nog belangrijker is, wat te doen met al deze nieuw ontdekte informatie? De gemiddelde belegger verbruikt alleen grondstoffen, in tegenstelling tot speculaties daarin. Welk voordeel is er om de factoren achter de marktprijs van katoen of sojabonen te kennen?

Dat is geen retorische vraag. Als u de huidige prijs van een grondstof vergelijkt met die van een futures-contract voor dezelfde grondstof, bespaart u uzelf de moeite iets te moeten leren over de jaarlijkse neerslag in West-Afrika en / of het monetaire beleid van een centrale bank. In plaats daarvan kunnen de details van de marktkrachten worden gedistilleerd in dit ene ding dat een slimme belegger kan kapitaliseren op de futures.

Laten we nog een ander artikel als voorbeeld gebruiken. Vanaf dit schrijven in maart 2015 kost tarwe $ 5. 07 een bushel. Futures die in september af moeten zijn, verkopen voor $ 5. 19. Dat betekent dat speculanten tarweplanters (nou ja, makelaars) enkele maanden lang een lichte premie aanbieden. Beide partijen bij de transactie, speculanten en boeren, denken dat de prijs van tarwe tussen nu en dan zal stijgen. Speculanten hopen dat het boven de $ 5 gaat. 19, boeren dat het ergens anders dan dat aantal zal stoppen, maar hoe dan ook we verwachten dat de tarweprijzen stijgen.

Het gaat verder. Futures die in december beschikbaar komen, verkopen voor $ 5. 32 en ga omhoog naar $ 5. 44 voor het volgende kwartaal. De redenen zijn niet belangrijk. Het maakt niet uit of consumenten in China en India verwesterde diëten gebruiken die zwaar zijn op tarwe, of dat nieuwe cultivars de gewasopbrengsten verhogen. Het enige dat een belegger moet weten, is dat de prijzen naar verwachting zullen stijgen en blijven stijgen. Sterker nog, u kunt zelfs beginnen met de futures-prijzen, dan achteruit werken en ze vergelijken met de relatief geactualiseerde huidige prijzen om te zien in welke richting de prijzen trending zijn.

De bottom line

Karl Marx dacht dat de hoeveelheid arbeid betrokken bij het creëren van een goed bepaald de waarde ervan. Karl Marx was, om het zo vriendelijk te zeggen, vol vuilnis. Cacaoboeren werkten niet vijf keer harder wanneer hun product voor $ 3750 per ton verkocht werd dan toen het voor $ 750 verkocht werd. Een slimme belegger weet dit, en bij uitbreiding weet hij dat de enige manier om geld te verdienen op de grondstoffenmarkt is om te anticiperen op prijsbewegingen. Dat is niet gemakkelijk om te doen, daarom houden de meeste mensen vast aan beleggingsfondsen en exchange-traded funds (ETF's). Maar voor de nieuwsgierige investeerder die haar horizon wil uitbreiden, kunnen grondstoffen een lucratieve of volatiele toevoeging aan haar portfolio zijn.