Het systeem waarbij de benchmarktarieven worden vastgesteld voor rentetarieven, valuta's en goud is een mysterieuze en archaïsche. Er zijn twee gemeenschappelijke elementen als het gaat om het vastleggen van dergelijke tarieven: een, de vaststelling gebeurt in Londen, en twee, de oplossing wordt geïmplementeerd door een zeer selecte groep.

Overweeg de fix voor de London Interbank Offered Rate (LIBOR), de referentierentevoet die wordt gebruikt als referentie voor biljoenen dollars aan leningen en swaps. LIBOR weerspiegelt de kortetermijnkosten van fondsen voor grote banken die actief zijn in Londen. Vóór 1 februari 2014 werd LIBOR beheerd door de British Bankers 'Association (BBA). Elke dag zou de BBA een panel van meer dan een dozijn banken onderzoeken en elke bijdrageverbank vragen haar LIBOR-inzendingen te baseren op de volgende vraag - "In welk tempo kunt u geld lenen, mocht u dat doen door te vragen naar en vervolgens interbancaire aanbiedingen te aanvaarden in een redelijke marktomvang net voor 11 a. m. Londen tijd? "De ontvangen inzendingen werden vervolgens in aflopende volgorde gerangschikt, waarbij de inzendingen in de bovenste en onderste kwartielen werden uitgesloten als uitbijters en het rekenkundig gemiddelde van de resterende bijdragen die werden gebruikt om tot de LIBOR-koers te komen. Afzonderlijke LIBOR-tarieven voor 15 verschillende vervaldagen van 10 belangrijke valuta werden vervolgens gerapporteerd om 11: 30 a. m. (Zie ook "Wat is de ICE LIBOR en waar wordt deze voor gebruikt?")

Op de valutamarkt verwijst de "valuta" van de slotvaluta naar de benchmark-wisselkoersen die in Londen worden vastgesteld op 4 p. m. dagelijks. Deze koersen, ook bekend als de benchmarks van WM / Reuters, worden bepaald op basis van daadwerkelijke aan- en verkooptransacties uitgevoerd door forextraders op de interbancaire markt gedurende een periode van 60 seconden (30 seconden aan elke zijde van 4 p.m.). De benchmarktarieven voor 21 belangrijke valuta zijn gebaseerd op het mediaanniveau van alle transacties die in deze periode van één minuut worden uitgevoerd.

De prijs van goud wordt vastgesteld met behulp van een eeuwenoud ritueel dat teruggaat tot 1919. Vanaf 2014 waren er vijf banken betrokken bij de goudmarkt - Barclays, Deutsche Bank AG, Bank of Nova Scotia, HSBC Holdings en Societe Generale. De goudprijs wordt twee keer per dag vastgesteld op 10: 30 a. m. en 3 p. m. Londen tijd. De vaststelling gebeurt via een teleconferentie tussen de vijf banken, met de huidige voorzitter (het voorzitterschap rouleert jaarlijks) en kondigt een openingsprijs aan de andere vier leden aan, die deze prijs vervolgens aan hun klanten bekendmaken. Op basis van klantorders en hun eigen transacties, geven de banken vervolgens aan hoeveel goudstaven ze willen kopen of verkopen tegen de huidige prijs. De goudprijs wordt vervolgens naar boven of naar beneden bijgesteld totdat de vraag en het aanbod ongeveer op elkaar zijn afgestemd, i. e. de onbalans is 50 bar of minder, op welk moment de goudprijs vast wordt verklaard.

De archaïsche praktijken die werden gebruikt om deze benchmarks vast te stellen, droegen in belangrijke mate bij aan recentelijk niet-geaccentueerd mishandelingstarief. Deze benchmarks worden gebruikt om triljoenen dollars aan contracten en transacties te waarderen, en de heimelijke verstandhouding tussen een paar spelers om hen op kunstmatige niveaus te stellen verstoort de marktefficiëntie, vernietigt het vertrouwen van investeerders in eerlijke markten en verrijkt een handjevol ten koste van miljoenen.

Hoe achterdocht verging

De LIBOR- en goudtarieven werden onder speciale aandacht gevolgd in het kielzog van de twee belangrijkste bearmarkten in het eerste decennium van dit millennium. Het einde van elke 'beer' werd gekenmerkt door hernieuwde ijver onder regelgevers en marktspelers om beleid in te voeren dat een herhaling van de vorige 'boom-en-bust'-cyclus zou voorkomen. Zo werden in de nasleep van de bear-market 2000-02 - waarvan de slachtoffers onder meer Enron, WorldCom en een aantal andere bedrijven verstrikt raakten in boekhoudkundige onregelmatigheden - de Sarbanes-Oxley-wetgeving ingevoerd om de corporate governance te verbeteren, terwijl verordeningen gericht op het behoud van de onafhankelijkheid van investeringen onderzoek werd ook geïntroduceerd.

In de nasleep van de wereldwijde baissemarkt 2008-09 kwam het overdreven nemen van risico's door financiële instellingen in de schijnwerpers. Een van de gevolgen van deze verhoogde controle was om de manipulatieve praktijken bloot te leggen die door invloedrijke banken en instellingen worden gebruikt om benchmarktarieven vast te stellen voor rentetarieven, valuta's en misschien zelfs goud.

De belangrijkste reden voor het manipuleren van benchmarktarieven is het vergroten van de winst. Een secundaire motivatie, specifiek met betrekking tot LIBOR, was om het niveau van financiële stress dat bepaalde banken onder de financiële crisis van 2007-2009 ondergingen, te bagatelliseren. Deze banken hebben hun LIBOR-opmerkingen bewust verlaagd in deze periode om de indruk te wekken dat hun tegenpartijen een groter vertrouwen in hen hadden dan zij in werkelijkheid deden.

Remediërende acties

Deze problemen kunnen in de toekomst worden vermeden door maatregelen zoals benchmarkbeheer door onafhankelijke instanties en effectievere regelgeving.

• Beheer door onafhankelijke instanties : Stern School of Business Professor Rosa Abrantes-Metz uit New York University en haar man, Albert Metz, hebben toonaangevend onderzoek gepubliceerd waarin de problemen met LIBOR en de gouden fix worden benadrukt. Abrantes-Metz heeft zijn bezorgdheid geuit over het feit dat een paar individuen met schijnbaar geen enkel toezicht de macht hebben om benchmarkprijzen vast te stellen (voor financiële activa of instrumenten) waarin ze meerdere andere belangen hebben. In een artikel uit januari 2014 in de Financial Times stelde zij voor dat benchmarks van de toekomst waar mogelijk moeten worden gebaseerd op werkelijke transacties en worden beheerd door onafhankelijke instanties zonder directe financiële belangen in de benchmarkwaarden. De instelling van LIBOR heeft dit pad al gevolgd, aangezien het wordt beheerd door de eenheid Intercontinental Exchange Benchmark Administration (IBA) vanaf 1 februari 2014 en nu bekend staat als ICE LIBOR (voorheen bekend als BBA LIBOR).Hoewel de methodologie weinig is veranderd, zijn er enkele wijzigingen aangebracht om de integriteit van de LIBOR-tarieven te helpen waarborgen, zoals individuele inzendingen die pas drie maanden na de datum van indiening worden gepubliceerd.
• Effectievere regelgeving : in de LIBOR-fix en forex-fix-schandalen waren er jarenlang zorgen over collusie en manipulatie voordat ze eindelijk werden blootgesteld. In beide gevallen kwamen regelgevers pas binnen nadat journalisten (en onderzoekers zoals de Metzes) al het eerste spadework hadden gedaan. Zo werd het LIBOR-fixing-schandaal blootgelegd nadat sommige journalisten ongebruikelijke overeenkomsten ontdekten in de tarieven die door banken werden verstrekt tijdens de financiële crisis van 2008. Wat het probleem van de forex benchmarktarieven betreft, het kwam voor het eerst in de kijker in juni 2013 nadat Bloomberg News verdachte prijsstijgingen rond de 4 p. m. fix. Een soortgelijk patroon evolueert met betrekking tot de goudstoring, met Abrantes-Metz en Albert Metz schrijven in een concept research paper uitgebracht in februari 2014 dat ongebruikelijke handelspatronen rond het tijdstip van de middagfix smashden van heimelijke afspraken en verder onderzoek gerechtvaardigd waren. Effectievere regelgeving is vereist om dergelijke handelsanomalieën op te sporen. De gigantische forexmarkt kan ook betere regelgeving nodig hebben om flagrante misstanden zoals front running en collationering te voorkomen, om wisselkoersen in één richting of naar een specifiek niveau te sturen. (Voor meer informatie over deze controverse, zie "Hoe de forex fix kan worden opgetuigd.")

Regulerende instanties hebben snel actie ondernomen in de LIBOR-fix en forex-fix schandalen. Een aantal prominenten heeft zich al gerold in verband met het LIBOR-fix debacle, met name bij Barclays, waar drie topfunctionarissen in 2012 aftraden. In december 2013 heeft de Europese Unie zes toonaangevende banken en financiële instellingen bestraft met een record van 1.71. miljard boete voor hun rol in het LIBOR-schandaal. In het forex-fix fiasco onderzoeken ten minste een tiental toezichthouders aan beide zijden van de Atlantische Oceaan beschuldigingen van de collusie van valutahandelaren en tariefmanipulatie, en meer dan 20 handelaren zijn al geschorst of ontslagen als gevolg van interne onderzoeken.

De bottom line

Aan het einde van de dag moeten de verouderde processen van weleer die al decennia lang worden gebruikt om de benchmarktarieven vast te stellen een volledige revisie nodig hebben om meer transparantie te bevorderen en toekomstige misbruiken te voorkomen. Afzien van het gebruik van de term 'fix', met zijn duidelijk negatieve connotatie op financiële markten, zou een goed begin zijn.