Beleggen in activa heeft risico's die kunnen worden geminimaliseerd door financiële instrumenten te gebruiken om verwachte rendementen te bepalen. Het Capital Asset Pricing Model (CAPM) is een van deze tools. Dit model berekent het vereiste rendement voor een actief op basis van het verwachte rendement op zowel de markt als een risicovrij actief, en de correlatie of gevoeligheid van het actief voor de markt.

Een aantal van de problemen die inherent zijn aan het model zijn de veronderstellingen, waaronder: geen transactiekosten; geen belastingen; beleggers kunnen lenen en lenen tegen de risicovrije rente; en beleggers zijn rationeel en risicomijdend. Het is duidelijk dat deze veronderstellingen niet volledig van toepassing zijn op real-world beleggen. Desondanks is CAPM nuttig als een van de vele hulpmiddelen bij het schatten van het verwachte rendement van een investering.

De onrealistische veronderstellingen van CAPM hebben geleid tot de creatie van verschillende uitgebreide modellen met aanvullende factoren en het versoepelen van verschillende aannames die worden gebruikt in CAPM. Internationaal CAPM (ICAPM) gebruikt dezelfde inputs als het CAPM, maar houdt ook rekening met andere variabelen die van invloed zijn op het rendement van activa op wereldwijde basis. Als gevolg hiervan is ICAPM in de praktijk veel nuttiger dan CAPM. Ondanks het feit dat sommige aannames zijn versoepeld, heeft ICAPM echter beperkingen die van invloed zijn op de uitvoerbaarheid ervan.

Inzicht in ICAPM-berekeningen
Omdat ICAPM aanvullende variabelen of factoren introduceert in het CAPM-model, moeten beleggers eerst de berekeningen van CAPM begrijpen. CAPM stelt eenvoudig dat beleggers gecompenseerd willen worden:

1. De tijdswaarde van geld, waarvan ze verwachten dat ze meer zijn dan de risicovrije rente en;
2. Het marktrisico nemen zodat ze een premie nodig hebben over het rendement van de markt, minus de risicovrije rente, maal de correlatie met de markt.

ICAPM breidt uit naar CAPM, verder zeggende dat beleggers niet alleen moeten worden gecompenseerd voor de tijdswaarde van geld en de premie voor het nemen van marktrisico, maar ook moeten worden betaald voor directe en indirecte blootstelling aan vreemde valuta. ICAPM biedt beleggers de mogelijkheid valuta-effecten toe te voegen aan CAPM om rekening te houden met de gevoeligheid voor veranderingen in vreemde valuta wanneer beleggers een actief bezitten. Deze gevoeligheid is verantwoordelijk voor wijzigingen in een valuta die direct en indirect de winstgevendheid en dus het rendement beïnvloedt.

Bijvoorbeeld, als een bedrijf met zetel in de Verenigde Staten onderdelen uit China koopt en de US dollar de Chinese Yuan relatief versterkt, dalen de kosten van die invoer. Deze indirecte valutablootstelling heeft invloed op de winstgevendheid van een bedrijf en het rendement dat door de investering wordt gegenereerd. Om deze effecten te bepalen, moeten beleggers het verschil berekenen tussen de verwachte toekomstige contante wisselkoers en de termijnkoers en dat verschil delen door de huidige contante koers, met als resultaat de valutarisicopremie (FCRP).Vermenigvuldig dat vervolgens met de gevoeligheid van de binnenlandse valuta voor veranderingen in vreemde valuta. ICAPM biedt beleggers een manier om verwachte rendementen te berekenen in lokale valuta door variabelen te verwerken zoals hieronder vermeld:

Verwachte opbrengst = RFR + B (Rm-Rf) + (Bi * FCRPi)

waarbij: RFR = binnenlandse risicovrije rente Rm-Rf = premie voor wereldwijd marktrisico gemeten in lokale valuta van investeerder Bi * FCRPi = risicopremie in vreemde valuta

Aannames
Hoewel ICAPM de onrealistische aannames van CAPM, er zijn nog steeds verschillende aannames nodig om het theoretische model geldig te laten zijn. De belangrijkste veronderstelling is dat internationale kapitaalmarkten geïntegreerd zijn. Als deze aanname faalt en internationale markten worden gesegmenteerd, dan zullen er prijsverschillen zijn tussen activa met vergelijkbare risicoprofielen maar in verschillende valuta. Als gevolg hiervan zullen gesegmenteerde markten ervoor zorgen dat beleggers hogere toewijzingen maken voor specifieke activa in specifieke landen, wat resulteert in inefficiënte activaprijzen. ICAPM gaat ook uit van onbeperkte leningen en leningen tegen de risicovrije rentevoet.
Praktisch gebruik
Het nut van ICAPM in aandelenselectie en portfoliomanagement is slechts zo goed als het begrijpen van de veronderstellingen zoals hierboven vermeld. Ondanks deze beperkingen kan portfolio-selectie door het model worden beïnvloed. Door de impact van valutabewegingen op de bedrijfsactiviteiten en winsten van een bepaald bedrijf te begrijpen, kunnen beleggers kiezen uit twee activa met vergelijkbare kenmerken in verschillende landen.

Als een belegger in de Verenigde Staten bijvoorbeeld het verwachte rendement van het bezit van activum A wil berekenen en dat wil vergelijken met het verwachte rendement op vast actief B, moet hij de inputs bepalen voor de laatste twee componenten van het model, die om de directe wisselkoerseffecten en de indirecte valuta-impact te bepalen. De eerste twee variabelen in de vergelijking zijn voor beide items hetzelfde. Daarom is de praktische bruikbaarheid van de ICAPM te begrijpen hoe een valuta een bedrijf in het buitenland beïnvloedt en hoe de vertaling ervan naar de lokale valuta van de belegger van invloed is op het rendement van het actief.

Bijvoorbeeld: een belegger beslist om te beleggen in een van de volgende activa:

• Bedrijf A: Japans bedrijf dat al zijn winsten en inputkosten afrekent in Yen
• Bedrijf B: Japans bedrijf dat al zijn winst in US dollar, maar heeft inputkosten in Yen

Beide activa hebben vergelijkbare bèta's, of gevoeligheid voor veranderingen in de wereldmarktportefeuille. In een macro-economische omgeving waarin de Amerikaanse dollar verzwakt ten opzichte van de Japanse yen, zal een belegger bepalen dat de winst voor bedrijf B zou dalen, omdat het meer Amerikaanse dollar zou kosten om de producten te kopen. Als zodanig zou het vereiste rendement voor onderneming B ten opzichte van bedrijf A toenemen om het extra valutarisico te compenseren.
De onderste regel
ICAPM is een van de verschillende modellen die worden gebruikt om het vereiste rendement op een activum te bepalen. Gebruikt in combinatie met andere financiële instrumenten, kan het beleggers helpen bij het selecteren van activa die aan hun vereiste rendement voldoen.ICAPM maakt, zoals CAPM, verschillende aannames, waaronder dat wereldwijde markten geïntegreerd en efficiënt zijn. Als deze aanname faalt, is aandelenselectie van cruciaal belang; meer middelen uittrekken voor investeringen in landen met een valutavoordeel zou moeten resulteren in alfa. Valutavoordelen verdwijnen snel als gevolg van inefficiënties van uitgebuite markten, maar het feit dat deze inefficiënties optreden, stelt dat actief portefeuillebeheer essentieel is voor het leveren van superieur rendement op de marktportefeuille.