Institutionele beleggers hebben al vele jaren specifieke portfoliostrategieën zoals pensioenfondsen en verzekeringsmaatschappijen gebruikt en deze strategieën zijn populair geworden bij individuele beleggers die risico's willen beheren.

Het basisconcept van portefeuilletoekenning is het ontwerpen van beleggingsportefeuilles die voorspelbare toekomstige kasstromen leveren om de voorspelbare uitgaande kasstromen (of verplichtingen) in de toekomst te benaderen, waardoor het risico in die periode wordt beperkt. Dit kan worden bereikt met een paar variaties zoals directe matching of het immuniseren van cashflows met horizon-matchingportefeuilles. Deze stellen minimumdrempels van uitbetalingen vast met ruimte voor discretionaire bewegingen en voorwaardelijke strategieën die ook voldoen aan de basiscashflowmatching met enige mogelijkheid om waarde toe te voegen. Het conceptontwerp is simplistisch en moet worden gebruikt in combinatie met assetallocatie op lange termijn met behulp van empirische gegevens om toekomstige activaniveaus en kasstromen te schatten. Strategieën voor toewijzing van portefeuilles kunnen worden gerealiseerd met traditionele beleggingen of met derivaten zoals futures, termijncontracten en opties. Terwijl individuele beleggers meer en meer toewijding gebruiken, is het heel gemakkelijk om terug te vallen op het gebruik van voornamelijk asset allocation planning, vooral wanneer de markten het goed doen, de volatiliteit laag is en de zelfgenoegzaamheid inzakt.

AD:

Immunisatie
Immunisatie is een van de puurste vormen van toegewijd beleggen, omdat het de toekomstige cashflowbehoeften direct blokkeert met de voorspelbare toekomstige waarde van een belegging zoals een CD of een nulcouponobligatie of -kogel . Dit is een populaire strategie, vooral voor pensioenfondsen, omdat de precieze data voor toekomstige uitbetalingen aan deelnemers aan het plan al bekend zijn. Hoewel de plansponsor niet precies kan voorspellen wanneer een deelnemer zal overlijden (assetallocatie en actuariële tabellen zijn hier beter geschikt), weet de sponsor wel wanneer vaste vaste-uitbetalingen aan deelnemers worden gedaan. Dit werkt vooral goed bij het matchen van verplichtingen met een looptijd van 3-5 jaar, aangezien zero-couponobligaties de rente en het risico van herbelegging verminderen, waardoor in de toekomst de betaling wordt geblokkeerd.

AD:

Voor individuele beleggers, wetende dat u in een jaar $ 30.000 nodig hebt voor het onderwijs van uw kind of $ 40.000 om een ​​ouder wordende auto in twee jaar te vervangen, zijn goede voorbeelden van toekomstige verplichtingen waarvoor u een toegewijde portefeuille.

Duration
Duration is een nuttige tool voor specifieke portfoliostrategieën op kleine en grote schaal, omdat deze kan worden berekend voor zowel verplichtingen als vastrentende activa.Voor een obligatie meet duration de gevoeligheid van de prijs voor een rentewijziging. Duur in zijn puurste vorm is een nulcouponobligatie omdat de looptijd overeenkomt met de duration, omdat er geen periodieke kasstromen zijn om de tijdshorizon te verkorten. Voor een rentedragende obligatie is de looptijd korter dan de vervaldatum, omdat de inkomende kortingsbonnen de tijd verkorten die een belegger nodig heeft om geïnvesteerd kapitaal te ontvangen. Duur is een relatief nauwkeurige manier om het risiconiveau van een obligatie te meten. Een 10-jarige rentedragende obligatie kan bijvoorbeeld een looptijd van ongeveer 7 hebben. Een goede vuistregel houdt in dat voor elke stijging van 1% van de rentetarieven deze obligatie met ongeveer 7% in waarde zou moeten dalen.

AD:

Verplichtingen, of toekomstige kasuitstroombehoeften, hebben ook vergelijkbare kenmerken van duration - precies het tegenovergestelde van obligaties met behulp van PV-berekeningen. Door beide te matchen, wordt het risico in wezen beperkt, waardoor de veiligheid van betalingen in de loop van de tijd wordt geblokkeerd.

Duurafstemming vereist wel voortdurende inspanningen ten opzichte van de lock-and-load-methode van zero-coupon-obligaties, aangezien de duration van de portefeuille natuurlijk verandert naarmate de tijd verstrijkt. Dit kan worden gebruikt voor het voordeel van een belegger in verschillende strategieën voor horizonvergelijking en onvoorziene gebeurtenissen. Dit is waar u een bepaald niveau van uw geprojecteerde verplichtingen kunt matchen met duurstrategieën binnen bepaalde drempels. Met een groot deel van de toekomstige behoeften aan kasstromen, kan een buffer worden gebruikt in actieve strategieën om de waarde van de portefeuille te vergroten. Natuurlijk, als de actieve managementbeslissingen niet uitkomen en de buffer op is, kunt u nog steeds vertrouwen op het specifieke deel van de portefeuille om aan de primaire behoeften te voldoen.

Dit is een voorbeeld van een zeer goed geplande persoonlijke vermogensstrategie waarbij verplichtingen geleidelijk worden geëlimineerd met behulp van zowel specifieke strategieën als modellering van activaspreiding.

Target Date Funds
Een van de beste portfoliobeleidstrategieën die door individuele beleggers worden gebruikt, wordt doeldatumfondsen genoemd, die populair zijn geworden in veel 401k-plannen. Deze variëren van traditionele toewijding, omdat ze zijn gebaseerd op activaspreiding en historische patronen. Ze zijn een soort buy-and-hold-strategie, waarbij al het werk voor de belegger wordt gedaan door risicovollere activa te verminderen met contanten en obligaties naarmate de streefdatum nadert. Het is een eenvoudige, goedkope methode om toekomstige cashflowbehoeften of pensioendata aan te passen en in theorie weg te lopen. De resultaten van deze fondsen zijn gemengd, voornamelijk vanwege de manier waarop beleggingscategorieën zich de afgelopen 15 jaar hebben gedragen en hoe ze verschillen van wat traditionele CAPM-modellering heeft geprojecteerd.

Asset Allocation
Traditionele toewijding wordt vanzelfsprekend meer door instellingen gebruikt dan door individuele beleggers, aangezien assetallocatie de meest populaire strategie is. Op basis van hetzelfde uitgangspunt maakt asset allocatie gebruik van historische gegevens om toekomstige kasstromen en rendementen te projecteren, die redelijk kunnen worden afgestemd op de eigen unieke toekomst.

Veel geavanceerde financiële planningstools zijn beschikbaar voor beleggers om de assetallocatie op te bouwen die het beste aansluit bij hun doelstellingen, die in essentie vergelijkbaar zijn met verplichtingen aan een pensioenfonds.Net als fondsen met een richtdatum, is asset allocation planning een handig hulpmiddel als de belegger vasthoudt aan het plan, de strategie niet verandert in de midstream en beleggingscategorieën zich meer gedragen als hun project met historische patronen.

Om toekomstige rendementen binnen een redelijke projectie te verwachten, moeten beleggers eenvoudige strategische toewijzingsregels volgen om de juiste niveaus van activaklassen te behouden. Veel beleggers falen of halen een borgtocht weg uit een op asset allocation gebaseerde strategie door paniek op het verkeerde moment en / of het laten overnemen van hebzucht en het niet verkopen van beleggingscategorieën wanneer ze stijgen. Dit is een gebied van behavioral finance dat diep in de geest van investeerders en hun acties kijkt. Voor sommige beleggers is het bijna onmogelijk om emotie van geld te scheiden, wat de meest voorkomende reden is waarom die plannen falen.

Bottom Line
Portfolio-toewijding is in veel vormen door zowel instellingen als particulieren gebruikt. Er zijn relatief precieze methoden om een ​​actief direct te vergrendelen in een verplichting om eventuele externe risico's zoals immunisatie te verwijderen. Hybride methoden die gebruikmaken van traditionele duurafstemming en drempelinstelling maken het voor sommige actieve beheerders mogelijk om waarde toe te voegen. Deze strategieën moeten worden gebruikt in combinatie met op assetallocatie gebaseerde strategieën, die een combinatie zijn van alle strategieën samen en door instellingen en individuen worden gebruikt. Individuele beleggers hebben nu toegang tot geavanceerde tools die twintig jaar geleden nog niet bestonden en individuele plannen kunnen ontwerpen om aan hun unieke behoeften te voldoen.

De valkuil bij deze langetermijnplannen is dat individuen doorgaans emotioneel reageren op kortetermijnvariaties in wijzigingen in activaklassen ten opzichte van historische normen.