Elk jaar sturen miljarden dollars migranten naar hun eigen land, met enkele schattingen die de totale waarde van remittances op meer dan $ 200 miljard brengen. Voor sommige landen vormen geldovermakingen een aanzienlijk deel van het bbp. Hoe werken geldovermakingen en wat zijn enkele van de valkuilen waarmee ontwikkelingslanden te maken hebben als ze te maken hebben met dergelijke grote instroom van contanten?

Geldovermakingen zijn geld dat wordt overgemaakt van migranten naar hun thuisland. Het zijn de particuliere besparingen van werknemers en gezinnen die in het thuisland worden uitgegeven voor voedsel, kleding en andere uitgaven, en die de binnenlandse economie stimuleren. Voor veel ontwikkelingslanden vormen geldovermakingen van burgers die in het buitenland werken een importbron voor de broodnodige fondsen. In sommige gevallen overschrijden de geldmiddelen uit geldovermakingen de hulp van de ontwikkelde wereld en worden deze alleen overschreden door directe buitenlandse investeringen (FDI). (Zie voor meer Opkomende markten opnieuw evalueren .)

Geldovermakingen en ontwikkelingslanden
Veel ontwikkelingslanden hebben moeite geld te lenen, net zoals een eerste koper van een huis misschien moeite heeft om een ​​hypotheek te krijgen. Ontwikkelingslanden - het soort dat het meest waarschijnlijk op geldovermakingen zal vertrouwen - hebben over het algemeen minder stabiele regeringen en zullen de schuld minder snel terugbetalen of niet in gebreke blijven. Hoewel organisaties zoals de Wereldbank financiering kunnen bieden, komen deze fondsen vaak met een bijlage. Voor overheden in de derde wereld kan dit simpelweg een te grote stap zijn op soevereiniteit, vooral als de macht wordt vastgehouden door een rode draad. (Voor meer informatie, zie What Is The World Bank? )

Geldovermakingen geven landen de mogelijkheid om ontwikkeling op hun eigen manier te financieren; echter, als een tiener die met geld uit een eerste baan vloeit, moeten ontwikkelingslanden eerst begrijpen wat er nodig is om effectief geld te gebruiken. Als het efficiënt is om deze fondsen te gebruiken, moet het land eerst beleid ontwikkelen dat slimme, stabiele groei bevordert en ervoor zorgen dat groei niet alleen in de steden wordt geconcentreerd.

Landeffecten
Het is moeilijk om bij te houden hoe geldovermakingsfondsen worden uitgegeven omdat het privé-transfers zijn. Sommige economen geloven dat ontvangers de fondsen gebruiken om benodigdheden zoals voedsel, kleding en huisvesting te kopen, wat uiteindelijk geen ontwikkeling zal stimuleren, omdat deze aankopen geen investeringen in de strikte zin zijn (het kopen van een shirt is niet hetzelfde als investeren in een shirtproductie fabriek). Andere economen geloven dat buitenlandse fondsen bijdragen aan de ontwikkeling van een binnenlands financieel systeem. Hoewel geldovermakingen via bankoverschrijvingsbedrijven kunnen worden verzonden, kunnen ze ook naar banken en andere financiële instellingen worden verzonden. Afhankelijk van beperkingen op het kapitaalverkeer in het hele land, kunnen deze fondsen niet alleen individuen helpen betalen voor het gebruik van goederen en diensten, maar kunnen ze ook worden gebruikt om leningen aan bedrijven te verstrekken als ze worden bespaard in plaats van uitgegeven.Sommige banken willen zelfs vestigingen in het buitenland vestigen om de overmaking van geldovermakingen te vergemakkelijken.

Onderzoek heeft ook aangetoond dat migranten die terugkeren uit het buitenland, meer geneigd zijn om hun eigen bedrijf te ontwikkelen. Ze hebben gezien hoe bedrijven worden gerund in ontwikkelde landen en zijn in staat om trends in hun thuisland te herkennen en een bedrijf op te zetten om kansen te benutten.

De instroom van geld uit geldovermakingen is vergeleken met de meevaller die landen met veelgevraagde bronnen, zoals olie, ontvangen. De regeringen van deze landen, gelijk met contant geld, besteden vaak overdadig aan sociale programma's of slecht geplande projecten en komen in de problemen wanneer de vraag naar een bepaalde grondstof vertraagt. In tegenstelling tot olie-inkomsten, die meestal worden aangehouden door de staat, worden geldovermakingen verstuurd naar personen die de uitgaven voor hun rekening nemen.

Remittance Problems Hoewel geldovermakingen in veel ontwikkelingslanden een belangrijke reddingslijn zijn, kunnen ze ook een afhankelijkheid van externe kapitaalstromen bevorderen in plaats van ontwikkelingslanden te stimuleren om duurzame, lokale economieën te creëren. Hoe meer een land afhankelijk is van de instroom van middelen uit geldovermakingen, hoe meer het afhankelijk zal zijn van het gezond blijven van de wereldeconomie.

Remittances kunnen negatief worden beïnvloed door een terugval in de wereldeconomie. Werknemers die in het buitenland zijn tewerkgesteld, kunnen hun baan verliezen als ze zich in een zwaar cyclische bedrijfstak bevinden, zoals de bouw, en mogelijk moeten stoppen met het sturen van geldovermakingen. Dit heeft een tweeledig effect. Ten eerste kan het thuisland een aanzienlijk deel van zijn inkomsten zien opdrogen en dus niet in staat zijn projecten te financieren of door te ontwikkelen. Ten tweede kunnen werknemers die naar het buitenland zijn verhuisd, terugkeren naar huis, wat het probleem verergert door de vraag naar diensten in een reeds vastgebonden economie te vergroten.

Macro-economische effecten
Door een grote instroom in vreemde valuta kan de binnenlandse valuta stijgen, vaak aangeduid als Nederlandse ziekte. Dit maakt de export van het land minder prijsconcurrerend, omdat goederen duurder worden naar andere landen als de binnenlandse valuta stijgt. Omdat de binnenlandse valuta hoger gewaardeerd wordt, begint het importverbruik te stijgen. Dit kan snuiftabak uit de binnenlandse industrieën van ontwikkelingslanden. De instroom van contanten kan echter ook het ontvangende land helpen zijn betalingsbalans te verminderen. (Voor meer informatie, zie Wat is internationale handel? )

Het is belangrijk op te merken dat migranten niet alleen naar de grootste wereldeconomieën reizen voor werk; in plaats daarvan gaan ze waar de kans op werk het grootst is. Terwijl bouwgerelateerde banen vaak als de taak van keuze worden beschouwd, trekken veel werknemers massaal naar landen die hun economieën ook ontwikkelen. Grondstofrijke landen hebben een grote vraag naar arbeid, omdat het vooruitzicht van stijgende grondstoffenprijzen een constante blijft. Volgens een rapport van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) woonde ongeveer 3% van de wereldbevolking in het jaar 2000 buiten hun eigen land.Een meer geïntegreerde en geglobaliseerde wereld heeft het mogelijk gemaakt dat arbeidsbewegingen tussen landen vloeiender worden. Steeds meer werknemers gaan naar het buitenland om naar manieren te zoeken om voor hun gezin te zorgen. Aldus zijn immigranten die remises willen terugzenden, een geïntegreerd onderdeel van de economie geworden.

Het geld dat immigranten naar huis sturen, houdt de overboekingsbedrijven in bedrijf en laat het thuisland de invoer kopen. Immigranten consumeren de goederen en diensten die worden geleverd door huishoudelijk personeel. De aanwezigheid van buitenlandse werknemers kan helpen het tekort aan arbeidskrachten te verlichten. De rol van deze werknemers is meer een partnerschap, waarbij immigrantenmedewerkers ontwikkelingslanden helpen zich verder uit te breiden en een deel van hun inkomens naar huis sturen als remittances. Bovendien kunnen de sociale netwerken van buitenlandse werknemers het bereik van ontwikkelde landen vergroten en een meer geïntegreerd cultureel begrip bevorderen door interactie met de lokale bevolking.

Conclusie

Immigratie is vaak een hot-buttononderwerp in de binnenlandse politiek, en het ontleden van feiten uit fictie als het gaat om het economische effect van buitenlandse werknemers kan moeilijk zijn. Waar het op neerkomt, is dat geldovermakingen een belangrijke factor in de wereldeconomie zijn en bijdragen aan groei in binnen- en buitenland. Het is belangrijk voor de ontwikkelde wereld om richtsnoeren te geven voor een verstandig gebruik van die fondsen, en voor ontwikkelingslanden om beleid te ontwikkelen dat ervoor zorgt dat de groei efficiënt en goed gepland is. (Voor meer informatie, zie
3 manieren waarop immigratie de economie helpt en pijn doet .)