Een van de basisprincipes van beleggen is om uw risico geleidelijk te verminderen naarmate u ouder wordt, omdat gepensioneerden niet de luxe hebben om te wachten tot de markt terugkeert na een dip. Het dilemma is uitzoeken hoe veilig je moet zijn ten opzichte van je levensfase. Al jarenlang heeft een veelgehoorde vuistregel de toewijzing van activa vereenvoudigd. Het stelt dat individuen een percentage aandelen moeten hebben dat gelijk is aan 100 minus hun leeftijd. Dus voor een typische 60-jarige moet 40% van de portefeuille aandelen zijn. De rest zou bestaan ​​uit hoogwaardige obligaties, overheidsschuld en andere relatief veilige activa.

Twee redenen om de regels te wijzigen

Vrij eenvoudig, toch? Niet noodzakelijk. Hoewel een gemakkelijk te onthouden richtlijn kan helpen om een ​​deel van de complexiteit uit de pensioenplanning te halen, is het misschien tijd om deze te herzien. De afgelopen decennia is er veel veranderd voor de Amerikaanse belegger. Ten eerste is de levensverwachting hier, zoals in veel ontwikkelde landen, gestaag gestegen. Vergeleken met slechts 20 jaar geleden leven Amerikanen drie jaar langer. Niet alleen moeten we onze nesteieren vergroten, we hebben ook meer tijd om ons geld te laten groeien en ons te herstellen van een dip.

Tegelijkertijd betalen Amerikaanse staatsobligaties een fractie van wat ze ooit deden. Tegenwoordig levert een 10-jaars T-factuur ongeveer 2% per jaar op. Begin jaren tachtig konden beleggers rekenen op rentetarieven van meer dan 10%.

Herziene richtlijnen

Voor veel beleggingsprofessionals betekenen dergelijke realiteiten dat het oude axioma van "100 minus uw leeftijd" investeerders in gevaar brengt om tijdens hun latere jaren weinig geld te krijgen. Sommigen hebben de regel aangepast naar 110 minus uw leeftijd - of zelfs 120 min uw leeftijd, voor mensen met een hogere risicotolerantie.

Het is niet verrassend dat veel fondsbeheerders deze herziene richtlijnen volgen - of zelfs agressievere - bij het samenstellen van hun eigen streefdatumfondsen. Fondsen met een streefdatum van 2030 zijn bijvoorbeeld gericht op beleggers die momenteel rond de 49 zijn. Maar in plaats van 50% van de activa toe te wijzen aan aandelen, heeft het Vanguard Target Retirement 2030 Fund ongeveer 76%. Het T. Rowe Price Retirement 2030 Fonds bouwt nog meer risico op, met bijna 80% aan aandelen.

Het is belangrijk om te onthouden dat richtlijnen zoals deze slechts een startpunt zijn voor het nemen van beslissingen. Verschillende factoren kunnen van invloed zijn op de beleggingsstrategie, zoals leeftijd bij pensionering en middelen die nodig zijn om iemands levensstijl te ondersteunen. Omdat vrouwen gemiddeld bijna vijf jaar langer leven dan mannen, hebben ze hogere pensioenlasten dan mannen en een prikkel om wat agressiever te zijn met hun nestei.

De bottom line

Het baseren van iemands aandelenallocatie op de leeftijd kan een handig instrument zijn voor pensioenplanning door beleggers aan te moedigen om het risico langzaam te verminderen.In een tijd waarin volwassenen langer leven en minder beloningen ontvangen uit 'veilige' investeringen, is het misschien tijd om de richtlijn "100 minus uw leeftijd" aan te passen en meer risico te nemen met pensioenfondsen.