In januari 2015 heeft de Europese Centrale Bank (ECB) de ongekende actie ondernomen om aan te kondigen dat zij kwantitatieve verruiming (QE) zouden gaan ondernemen om de haperende economie in de eurozone te stabiliseren. Quantitative easing is een onconventioneel instrument voor het monetaire beleid waarbij de centrale bank niet-schatkistpapier op de open markt koopt en effectief geld in het systeem injecteert. De vraag is of kwantitatieve versoepeling de waarde van de gedeelde valuta, de euro, schaadt? (Zie voor meer : Hoe onconventioneel monetair beleid werkt. )

Euro-problemen vóór QE

De eurozone is geplaagd door economische problemen van haar perifere lidstaten sinds de Grote Recessie van 2008. Hoge schuldenniveaus die door corruptie van de overheid zijn verergerd, hebben het zo gestigmatiseerd -Groepen PIIGS-landen - Portugal, Italië, Ierland, Griekenland en Spanje. Terwijl de centrale EU-landen hun economieën herstelden, was de periferie onderworpen aan reddingspakketten die aanzienlijke bezuinigingen en bezuinigingsmaatregelen vereisten.

Vooral Griekenland is een doorn in het oog geweest van het economisch herstel in Europa, met hernieuwde dreigingen om de eurovaluta te verlaten en de economie te laten rebooten, ook al zouden de gevolgen ernstig zijn voor zowel Griekenland als de rest van de eurodeelnemers. (Zie ook: Europese Unie Breakup: Griekse euro-exit. )

De euro begon in 2000 te handelen ten opzichte van de dollar, en de waarde ervan is gestaag toegenomen in de loop van de tijd. Vlak voor de Grote Recessie, in de zomer van 2008, bereikte de euro een hoogste punt ooit van bijna 1.60 dollar per euro. Het daalde vervolgens in waarde tot minder dan 1. 20 dollar per euro en heeft sindsdien schommelde in een bereik tussen 1. 23-1. 43.

In 2014 verloor de euro gestaag waarde in een bescheiden mate en daalde bijna 12% van ongeveer 1. 375 dollar per euro naar 1. 220.

De euro sinds kwantitatieve versoepeling

Uit de gegevens blijkt dat de waarde van de euro gestaag daalde in het jaar voorafgaand aan het besluit om kwantitatieve versoepeling te ondernemen. Zijn waarde is met 16% gedaald sinds tot ongeveer 1,55 dollar per euro - prijsniveaus niet zichtbaar sinds begin 2000.

De inflatie in de eurozone was de afgelopen jaren historisch laag, terwijl sommige landen zelfs deflatie ervoeren, een algemene daling van het prijsniveau. Deflatie is een slechte zaak voor de economische groei, omdat deze indicatief is voor een lage totale vraag en onderliggende zwakte in productie en output. Individuen en bedrijven stoppen met uitgeven en beleggen en beginnen geld op te potten als een veiligheidskussen tegen verdere dalingen in activawaarden. Bedrijven ontslaan werknemers en de werkloosheid neemt toe waardoor een economisch herstel niet snel kan plaatsvinden.Omdat verwacht wordt dat lage prijzen hardnekkig zullen blijven, kiezen mensen ervoor om geld vast te houden in plaats van het uit te geven, omdat de gepercipieerde waarde in de toekomst groter zal zijn. Krediet en liquiditeit drogen vervolgens op en de situatie daalt dieper in een recessie of depressie. Dit staat bekend als een deflatiespiraal. (Zie voor meer: ​​ Waarom is deflatie slecht voor een economie? )

Wanneer prijzen zo dalen, gebruiken centrale banken over het algemeen expansieve monetaire beleidsinstrumenten, maar in ernstige gevallen is kwantitatieve versoepeling vereist. De ECB probeert koste wat kost een deflatoire spiraal te voorkomen, en sommige banken in Europa gaan zelfs zover dat ze een negatief rentebeleid (NIRP) invoeren. Als deflatie is wanneer goederen minder duur worden om te kopen, betekent dit dat de valuta sterker moet worden. Als dit het geval is, waarom verzwakt de euro dan?

Hypothetische Griekse Euro Exit

Een belangrijk stuk van de puzzel is de aanhoudende dreiging dat Griekenland de euro zal verlaten. Een nieuwe anti-bezuinigingsregering heeft de leiding genomen bij de Europese ministers van Financiën en nu meer dan ooit is de dreiging van een Griekse exit reëel. De gevolgen zouden desastreus zijn voor de euro, aangezien andere perifere landen zouden kunnen beslissen om het voorbeeld te volgen en de dominostenen dan zullen vallen. De economie van Griekenland is op zich niet erg groot, maar de rimpeleffecten van besmetting door een Griekse exit zouden wijdverspreid zijn. Als gevolg van deze ontwikkelingen wordt het toegenomen risico van een dergelijke stap door Griekenland meegenomen in de wisselkoers van de euro, waardoor deze wordt verzwakt ten opzichte van de dollar. (Zie voor meer informatie: Als Griekenland de euro verlaat, Who's Next? )

QE zelf is zeker van invloed op de waarde van de euro aangezien het de bedoeling is om de waarde van geld te verlagen om stimuleren uitgaven en investeringen. Door kwantitatieve verruiming nam de jaarlijkse inflatie in de Verenigde Staten echter niet significant toe na een aantal rondes en gedurende een periode van vele jaren. De waarschijnlijke reden is dat terwijl QE de monetaire basis verhoogt om de balansen van financiële instellingen te ondersteunen, de gegevens laten zien dat het weinig doet om nieuw kredietgeld te creëren via fractioneel reservebankieren, wat aantoonbaar een veel belangrijkere waarde is als we kijken naar prijsniveaus. (Zie ook: Waarom leidde kwantitatieve verruiming niet tot hyperinflatie? )

De bottom line

De kwantitatieve versoepeling door de ECB om de economieën van de eurozone te stabiliseren, zal zeker enige impact hebben bij het verlagen van de waarde van de euro. Dat gezegd hebbende, is de wisselkoers EUR / USD gestaag gedaald gedurende meer dan een jaar voorafgaand aan het besluit om QE te starten. De echte dreiging van een Griekse exit en de besmetting die deze zal veroorzaken in de rest van de periferie, is een factor die heeft bijgedragen aan deze langdurige achteruitgang. Hoewel QE waarschijnlijk enig effect zal hebben op de waarde van de euro, heeft veel kwantitatieve versoepeling in de Verenigde Staten niet geleid tot een grote inflatie. Kwantitatieve versoepeling is bedoeld om deflatie af te wenden en te voorkomen dat de eurozone afdaalt in een deflatoire spiraal.