Veel voedingsondernemers, waaronder Martha Stewart, Debbie Fields - de beroemde mevrouw Fields - en Paul Newman, begonnen hun voedselrijken in hun eigen keukens. Voor mensen die kunnen koken en bakken, kunnen startende bedrijven in hun eigen keuken gemakkelijk genoeg klinken, omdat ze al over de benodigde apparatuur en ingrediënten beschikken om te starten. Het bezit van een home-based food business heeft echter zijn uitdagingen, inclusief wettelijke vereisten en kosten, waardoor sommige ondernemers zich afvragen of het verkopen van voedsel van thuis de moeite waard is.

Juridische beperkingen: wetten op huisvoedsel

Veel staten hebben wetboeken over huisvoedsel ingevoerd om meer inkomsten te genereren voor hun bewoners. Cottage voedselwetten, die worden vastgesteld door de wetgevende macht van de staat en worden opgelegd door lokale gezondheidsafdelingen of staatsafdelingen van de landbouw, zijn ontworpen om een ​​deel van de administratieve rompslomp bij commerciële voedselproductie te elimineren en het voor thuisbedrijven gemakkelijker te maken om voedsel te verkopen. Deze wetten beperken echter de soorten voedsel die thuisgestuurde ondernemers kunnen verkopen. Ze verbieden ook de hoeveelheid geld die mensen kunnen verdienen; ondernemers die financieel succes behalen met hun inspanningen, kunnen worden verplicht om aan dezelfde vereisten te voldoen als commerciële levensmiddelenbedrijven. Cottage food-wetten variëren van land tot land, en diegenen die geïnteresseerd zijn in de verkoop van voedsel vanuit huis, moeten hun lokale wetgeving raadplegen voordat ze hun bedrijf starten.

Staten eisen ook dat eigenaren van levensmiddelenbedrijven aan huis beschikken over een vergunning voor het afhandelen van voedsel, wat meestal een korte training vereist. De meeste staten brengen een nominale vergoeding in rekening die de cursus en de vergunning dekt.

Verboden voedingsmiddelen en etikettering

Kort gezegd: mensen die hun thuisbereiden verkopen, mogen geen voedsel verkopen dat door voedsel overgedragen ziekten bevordert, wat meestal neerkomt op voedingsmiddelen die moeten worden gekoeld. Dit beperkt ondernemers tot het verkopen van favoriete gerechten, zoals cheesecakes, ijs, bepaalde soorten pasteien en vlees, gevogelte en zuivelproducten. Mensen die thuis voedsel produceren, kunnen alleen voedingsmiddelen met een laag risico verkopen, zoals koffie en theemengsels, droog voedsel zoals granola, chips en popcorn, gebakken goederen zoals brood, koekjes en wat cake, en jam en conserven. Veel voedselproducten vallen binnen de acceptabele parameters.

Eigenaars van levensmiddelenbedrijven moeten ook hun producten etiketteren. De etiketteringsvereisten zijn eenvoudig en omvatten het gebruik van taal in de trant van: "Dit product is thuis gemaakt en niet geïnspecteerd. "Sommige staten beperken de plaatsen die thuisproducenten van levensmiddelenbedrijven hun producten kunnen verkopen, waaronder vaak boerenmarkten, bermen en individuele consumenten.Voor hun eigen veiligheid moeten thuisgestuurde voedingsondernemers een zakelijke verzekering afsluiten.

Keukeninspecties

In de meeste gevallen inspecteert de plaatselijke gezondheidsafdeling alleen de keuken van een thuisfabrikant als een consument een klacht indient. Staten eisen ook dat bedrijfseigenaren hun keukens laten keuren als ze van plan zijn om voedsel aan derden te verkopen, zoals supermarkten. Mensen die alleen eten verkopen op boerenmarkten, bermen en direct bij de consument, moeten de normale voorzorgsmaatregelen treffen om hun keukens schoon te houden. Om te slagen voor inspectie, kunnen mensen die voedsel aan derden willen verkopen op eigen kosten investeren in extra keukenapparatuur, zoals koelkasten, gootstenen en opslagruimtes.

Is het het waard?

Cijfers zijn schaars als het gaat om het bepalen van hoeveel geld eigenaren van levensmiddelenbedrijven thuis verdienen. Sommigen verdienen een paar honderd dollar per maand van regelmatige deelname aan boerenmarkten en staan ​​in de verkoop van populaire nicheproducten, terwijl anderen meer geld verdienen door zich te richten op festivals en grotere evenementen. Toch verdienen anderen genoeg om hun thuisbedrijf een carrière te noemen, waarbij het Bureau of Labor Statistics meldt dat mensen die bijen grootbrengen en honing verkopen, jaarlijks wel $ 60.000 kunnen verdienen.

Het is belangrijk om op te merken dat staten limieten stellen aan hoeveel thuisgebaseerde levensmiddelenbedrijven kunnen verdienen voordat ze zich aan de commerciële wetten voor de productie van levensmiddelen moeten houden. Texas stelt de lat zo hoog als $ 50.000, terwijl de limiet van Californië $ 35.000 is. Om te bepalen of het financieel zinvol is om te beginnen met het produceren en verkopen van voedsel vanuit huis, moet een persoon beginnen met een solide businessplan, de kosten van het verkrijgen van in het bedrijfsleven en marktonderzoek verrichten.