a:

Er is een positieve correlatie tussen risico en rendement met een belangrijk voorbehoud. Er is geen garantie dat het nemen van groter risico resulteert in een hoger rendement. Integendeel, het nemen van een groter risico kan resulteren in het verlies van een grotere hoeveelheid kapitaal. Een correctere verklaring kan zijn dat er een positieve correlatie bestaat tussen de hoeveelheid risico en het potentieel voor terugkeer. Over het algemeen heeft een investering met een lager risico een lager winstpotentieel. Een investering met een hoger risico heeft een hoger winstpotentieel, maar biedt ook potentieel voor een groter verlies.

Het risico van investeringen kan worden beschouwd als liggend langs een spectrum. Aan het einde van het lage risico zijn er kortlopende overheidsobligaties met lage rendementen. Het midden van het spectrum kan beleggingen bevatten zoals huurvastgoed of hoogrentende schulden. Aan de hoog-risicozijde van het spectrum zijn beleggingen in aandelen, futures en commodity-contracten, inclusief opties. Beleggingen met verschillende risiconiveaus worden vaak samen in een portefeuille geplaatst om het rendement te maximaliseren, terwijl de mogelijkheid van volatiliteit en verlies tot een minimum wordt beperkt. Moderne portefeuilletheorie (MPT) gebruikt statistische technieken om een ​​efficiënte grens te bepalen die resulteert in het laagste risico voor een gegeven rendement. Aan de hand van de concepten van deze theorie worden activa gecombineerd in een portefeuille op basis van statistische metingen zoals standaarddeviatie en correlatie.

Een belegger moet zijn individuele risicotolerantie begrijpen bij het samenstellen van een activaportefeuille. Risicotolerantie varieert van belegger. Factoren die van invloed zijn op de risicotolerantie kunnen de tijd tot pensionering voor de belegger, de omvang van de portefeuille, het toekomstige winstpotentieel en andere soorten activa zoals een woning of pensioen omvatten.