Als het lijkt alsof het hoofd van een financieel schrijver explodeert wanneer de Amerikaanse arbeidsafdeling de eerste vrijdagochtend van elke maand spreekt, is daar een goede reden voor.

De eerste vrijdag van de maand is wanneer de Amerikaanse overheid, via het Bureau of Labor Statistics, de formele werkloosheidsaantallen voor de natie vrijgeeft, waardoor ze een glimp opvangt van de banenmarkt en de gezondheid van de Amerikaanse economie, zoals goed.

Waarom alle heisa, en hoe, precies, komt de Labour-afdeling elke maand tot zo'n kritisch figuur? Hier zijn vijf factoren die van toepassing zijn op het aantal banen: hoe wordt dit berekend en wat het betekent voor de gemiddelde consument.

Wat doet het

Het werkloosheidspercentage in de Verenigde Staten stelt het percentage inzetbare Amerikaanse volwassenen vast (ouder dan 16 jaar) die hun baan hebben verloren of tevergeefs werk hebben gezocht in de laatste maand en nog steeds actief op zoek zijn naar werk.

Waarom het van belang is

De banenbenchmark is een goede indicator voor de gezondheid van de Amerikaanse economie, met name op belangrijke gebieden zoals consumentenbestedingen en consumentenschulden. Economen noemen het werkloosheidscijfer een "achterlopende indicator", wat inhoudt dat het gegevens oplevert voor het meten van de gezondheid van de economie, gemeten aan de hand van het bruto binnenlands product. Een hoog werkloosheidscijfer betekent bijvoorbeeld meestal dat de Amerikaanse economie niet op alle cilinders werkt en zou de Federal Reserve ertoe kunnen brengen de rente te verlagen om meer consumentenbestedingen te genereren. Het zou federale en deelstaatregeringen er ook toe kunnen aanzetten beleid te bevorderen om vooral de banengroei en de economische groei in het algemeen te stimuleren. (Lees de Investopedia-handleiding Economische indicatoren: Bruto binnenlands product voor meer informatie over het bbp).

Wat zijn de bouwstenen voor het werkloosheidsnummer?

De website van het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics legt uit:

Omdat gegevens over werkloosheidsverzekeringen alleen betrekking hebben op mensen die dergelijke voordelen hebben aangevraagd, en omdat het onpraktisch is om elke werkloze elke maand te tellen, voert de overheid een maandelijkse enquête uit riep de Current Population Survey (CPS) om de omvang van de werkloosheid in het land te meten. De CPS wordt sinds 1940 elke maand in de Verenigde Staten gehouden, toen het begon als een programma voor de administratie van werkprojecten. In 1942 nam het Amerikaanse Census Bureau de verantwoordelijkheid voor de CPS over. De enquête is sindsdien meerdere keren uitgebreid en gewijzigd.

Census Bureau-medewerkers bereiken de 60.000 in aanmerking komende steekproefhuishoudens en vragen naar de arbeidskrachtactiviteiten in die huishoudens. (baan houden en zoeken naar werk.) De interviews worden persoonlijk of telefonisch afgenomen. Tijdens het eerste interview van een huishouden, bereidt de interviewer van het Census Bureau een lijst voor van de leden van het huishouden, inclusief belangrijke persoonlijke kenmerken zoals leeftijd, geslacht, ras, etniciteit, burgerlijke staat, opleidingsniveau, veteranenstatus, enzovoort.De informatie wordt verzameld met behulp van een geautomatiseerde vragenlijst.

In elk interview probeert de federale overheid vast te stellen dat:

• mensen met een baan werken
• mensen die werkloos zijn, op zoek zijn naar een baan en beschikbaar zijn voor werk, werkloos zijn
• de beroepsbevolking is gemaakt van werkenden en werklozen
• Mensen die niet werken of werkloos zijn, zijn niet in de beroepsbevolking

Een afzonderlijke, maar parallelle enquête uitgevoerd door de BLS van 500.000 bedrijven berekent het aantal banen dat is opgedaan of verloren in de VS in de voorgaande maand.

Belangrijke vragen in de Government Employment Survey

Overheidsanalisten hebben een vooraf ingestelde lijst met vragen die zij elke maand aan enquête-deelnemers stellen, waaronder:

• Hoeveel mensen zijn er werkloos in uw huishouden?
• Hoe zijn ze werkloos geworden?
• Hoe lang zijn ze werkloos?
• Groeit hun aantal of neemt het af? Zijn het mannen of vrouwen?
• Zijn ze jong of oud?
• Zijn ze van blanke, zwarte, Aziatische of Latijns-Amerikaanse afkomst?
• Hoeveel opleiding hebben ze?
• Zijn ze meer geconcentreerd in het ene deel van het land dan in het andere?

Elk antwoord wordt samengesteld en verwerkt in de werkloosheidsberekeningen, en draagt ​​bij tot het definitieve werkgelegenheidscijfer.

Toegewijde statistieken

Aanvullende economische gegevens worden gebruikt om het definitieve werkloosheidscijfer te creëren.

• Het nationale werkloosheidscijfer. Nogmaals, de werkloosheidsgraad berekent het aantal werklozen als een percentage van de beroepsbevolking.
• De arbeidsdeelname van. Dit percentage benchmarks het aantal Amerikanen in de beroepsbevolking als een percentage van de bevolking van 16 jaar en ouder. Bij het berekenen van dit cijfer zoeken overheidsanalisten naar het percentage van de bevolking dat ofwel in dienst is of actief op zoek is naar werk.
• De werkgelegenheidsbevolking . Deze verhouding is het aantal werkzame personen als percentage van de burgerpopulatie van 16 jaar en ouder. Over het algemeen is de werkgelegenheidsbevolking het exacte percentage van de bevolking dat momenteel aan het werk is. Waar kunnen individuen toegang krijgen tot de gegevens?

Elke maand worden de officiële, door de overheid goedgekeurde gegevens over de Amerikaanse werkloosheid vrijgegeven in een rapport met de titel De werkgelegenheidssituatie. Belangrijke data voor het vrijgeven van informatie zijn beschikbaar via de BLS Release Calendar van Bureau of Labor Statistics.