Naarmate de kosten van beheerde gezondheidszorg voor ouderen nog steeds opwaarts stijgen, is de behoefte aan verzekeringsdekking op dit gebied belangrijker dan ooit geworden voor de gepensioneerden van vandaag. Langdurige zorgverzekering voldoet vaak niet aan veel van de kosten die gepaard gaan met dit soort claims, en de stijgende kosten van dit beleid hebben ze minder aantrekkelijk gemaakt voor zowel consumenten als verzekeraars. Veel vooraanstaande financiële planners voelen sterk dat er iets moet worden gedaan om deze situatie te verlichten. (Zie voor meer informatie: Langdurige zorgverzekering: Who Needs It? )

De crux van het probleem

Wiskundig gezien is verzekeringen in welke vorm dan ook altijd de goedkoopste en meest efficiënte als ze is ontworpen om te beschermen tegen financieel catastrofale gebeurtenissen met een zeer lage waarschijnlijkheid van voorkomen . De kosteneffectiviteit neemt snel af wanneer deze wordt gebruikt om polishouders te vergoeden voor kleinere verliezen die veel vaker voorkomen. Daarom moedigen de meeste financiële planners hun klanten sterk aan om hoge eigen risico's te dragen op al hun verzekeringspolissen. Het geld dat wordt bespaard, kan naar een liquide rekening gaan die bestemd is om te betalen voor aftrekbare bedragen wanneer er claims worden ingediend, of uiteindelijk voor iets anders worden gebruikt als er geen claim ontstaat. (Zie gerelateerde informatie voor meer informatie: Klanten helpen bij het kiezen van een langdurige zorgverzekering .)

Hoewel traditionele verpleeghuiszorg nog steeds als een catastrofale gebeurtenis door de meeste verzekeraars (en vrijwel alle consumenten) wordt beschouwd, hebben vooruitgang in geneeskunde en technologie een groeiend aantal patiënten in de gelegenheid gesteld om een ​​of andere vorm van thuiszorg voor opsluiting in een faciliteit. En omdat senioren nu langer leven, is het aantal claims dat wordt ingediend de afgelopen jaren explosief toegenomen, zij het voor kleinere bedragen.

De statistieken die zijn gepubliceerd door de American Association for Long-Term Care tonen aan dat bijna de helft van alle verpleeghuizen vandaag slechts een jaar of korter blijft, terwijl ongeveer driekwart van alle verblijven laatste minder dan drie jaar. Slechts ongeveer 12% van de verpleeghuispatiënten blijft vijf jaar of langer achter.

Bovendien vermeldde het rapport dat deze statistieken bevat ook dat eerdere studies waarin gemiddelde verpleeghuisstatus wordt genoemd als twee tot drie jaar niet hebben erkend dat veel patiënten twee of meer kortere verblijven ondergaan die in de loop van de tijd optellen tot dat bedrag. Maar de kansen van de gemiddelde 60-jarige die op lange termijn enige vorm van langdurige zorg nodig heeft, bedragen nu voor mannen 50% en zouden kunnen oplopen tot 65% voor vrouwen. (Zie voor meer informatie: Langdurige zorgverzekering: wie heeft het nodig? )

Deze factoren zijn effectief gecombineerd om het hierboven beschreven principe van efficiënte catastrofen en de kosten van langdurige zorg te verlichten beleid blijft als gevolg hiervan stijgen.Sterker nog, verschillende grote carriers zoals MetLife, Inc. (MET METMetlife Inc54. 33-0 55% Created with Highstock 4. 2. 6 ) en Prudential Financial, Inc. (PRU < PRUPrudential Financial Inc112. 40 + 0, 50% Created with Highstock 4. 2. 6 ) hebben dit beleid van hun productlijn laten vallen omdat zij ze niet langer kunnen aanbieden tegen concurrerende prijzen. (Zie voor meer informatie: Overwegingen voor langdurige zorgdekking .) Mogelijke oplossingen

Voorstanders van langdurige zorg zijn met een aantal alternatieven gekomen die kunnen helpen het probleem aan te pakken, de meest voor de hand liggende daarvan is om eenvoudig de structuur van het beleid terug te brengen naar de efficiënte grens. Het meeste langetermijnzorgbeleid dekt de verzekerde twee tot drie jaar en ongeveer negen van de tien hebben een eliminatieperiode van ongeveer 90 dagen, wat overeenkomt met een eigen risico voor dit soort dekking.

Omdat deze relatief korte tijdsperiode een van de belangrijkste elementen is die ze zo duur maken, kunnen de premiekosten worden verlaagd door deze periode uit te breiden tot misschien twee of drie jaar, zodat een verpleeghuisverblijf van gemiddelde lengte zal duren. niet onder de meeste beleidsmaatregelen vallen. (Zie voor meer informatie:

Handleiding financieel advies: langdurige zorgverzekering .) Klanten worden effectief gedwongen om zichzelf te verzekeren voor een verblijf van een jaar of minder, maar kunnen dan verwachten te ontvangen voldoende dekking voor veel langer verblijf dat echt zou kwalificeren als een catastrofale gebeurtenis, zoals gedurende vijf tot tien jaar. Dit zal uiteraard nog steeds een aanzienlijke financiële last vormen voor diegenen die voor kortere perioden hulp nodig hebben, maar hun uitgaven zullen in veel gevallen mogelijk niet wezenlijk hoger zijn dan de totale kosten van de premies die voor het standaardbeleid worden betaald. Maar het zal meer mensen aanmoedigen om een ​​dekking aan te schaffen die hen kan beschermen tegen financiële vernietiging als ze langdurig opgesloten moeten worden. Het vermindert ook de Medicaid-belasting die elke staat draagt ​​op kosten van de belastingbetaler.

Sommige planners hebben gesuggereerd dat het betalen van de premies voor een catastrofaal beleid vooraf in ieder geval gepensioneerden in staat zal stellen om de rest van hun financiën met grotere zekerheid te plannen, omdat ze weten hoeveel ze maximaal aan beheerde zorg kunnen besteden. kosten. (Zie voor meer informatie:

Tips voor hoe financiële adviseurs met klanten kunnen praten .) Een andere mogelijkheid is de vorm van langdurige zorgverleners die beschikbaar zijn in commerciële lijfrente- en levensverzekeringsproducten. Veel lijfrentecontracten bieden nu een rijder die de maandelijkse uitbetaling aan de begunstigde verdubbelt voor maximaal vijf jaar als ze beheerde zorguitgaven incasseren, en een groot percentage van de levensverzekeringsmaatschappijen biedt nu ook versnelde uitkeringsrijders die een maandelijkse of forfaitaire betaling kunnen uitbetalen -sum voordeel voor invaliditeit, langdurige zorg of chronische ziekte.

In veel gevallen is er geen eliminatieperiode met deze renners en kan de contante waarde die wordt verzameld in producten met een permanent leven van dit genre worden gebruikt om andere soorten aftrekbare bedragen of dekkingslimieten te dekken.Soms is een afzonderlijke acceptatie vereist, en als u deze renners toevoegt, verhoogt u uiteraard de kosten van de polis, maar de verzekerde kan op deze manier verschillende soorten dekking in één voertuig verkrijgen.

Combinatie van een of meer van deze producten met een hoog-aftrekbaar langetermijnzorgbeleid kan ook een goed idee zijn. Een gepensioneerde die een lijfrente bij een zorgverlener koopt, kan bijvoorbeeld rekenen op een verhoogde uitbetaling tijdens de eliminatieperiode totdat de voordelen in het andere beleid van kracht worden. (Zie voor meer: ​​

Langdurige zorg: meer dan Alleen een verpleegtehuis .) De bottom line

De kosten van managed care en de verzekeringspolissen waarmee u kunt betalen, worden in de loop van de tijd alleen maar duurder. Als uw klanten geen dekking op dit gebied hebben en niet zeker weten wat te doen, is dit het moment om een ​​plan te maken om op de een of andere manier met deze kosten om te gaan. Voor meer informatie over de kosten van langdurige zorg, bezoek de American Association of Long-Term Care-website op www. aaltci. org. (Zie voor meer informatie:

De verrassing vergen uit langetermijnzorg .)