Bijna elk succesvol bedrijf heeft zijn eigen grondleggende mythe. Misschien gaat het om de oprichter die Stanford verlaat, net terug van zijn afstuderen, twee beste vrienden die sleutelen in de garage van hun ouders of een toekomstige CEO die nederig producten verkoopt van deur tot deur. We vragen ons allemaal af, hoe hebben ze het gehaald? Veel succes kan worden toegeschreven aan passie, innovatie en gewoon op het juiste moment op de juiste plaats zijn. Maar het deel van het grondleggende verhaal dat vaak niet wordt verteld, is de cruciale rol van risicokapitaal.

Risicokapitaal is geld dat wordt gegeven aan startups in ruil voor aandelenkapitaal of gedeeltelijk eigendom in het bedrijf. Durfkapitaal verandert wild de capaciteit en richting van een bedrijf. In sommige industrieën is het een noodzakelijk ingrediënt geworden om van een goed idee een volwassen organisatie te maken. Deze dure vorm van het aantrekken van startkapitaal brengt een enorm risico met zich mee voor venture capitalists. Durfkapitaalbedrijven investeren in een breed scala van bedrijven in een vroeg stadium, dus als een paar bedrijven failliet gaan, kan het hoge rendement op een enkele succesvolle investering het bedrijf in de roos houden.

Wie zijn de venture capitalists?

Durfkapitaal (VC) kan uit vele bronnen komen, maar de twee meest voorkomende bronnen zijn angel investors (individuen met diepe zakken) en durfkapitaalbedrijven (bedrijven die risicovolle fondsen beheren met geld van private equity-investeerders). De belangrijkste spelers in de VC-wereld zijn uiteraard de ondernemers die kapitaal zoeken en de durfkapitalisten die kapitaal uitgeven in ruil voor eigen vermogen. De twee andere hoofdrolspelers zijn de particuliere investeerders, die geld naar de durfkapitaalfondsen sturen om een ​​hoge return on investment te ontvangen, en de investeringsbanken die op venture capitalists vertrouwen om bedrijven tot volwassenheid te vinden, te financieren en te begeleiden. Wanneer de tijd rijp is, heeft het bedrijf een investeringsbank nodig om een ​​initial public offering (IPO) te verzekeren.

Engelbeleggers hebben meestal ervaring met startups en zijn geïnteresseerd in mentoring en samenwerking met ondernemers. De seriële ondernemer Sam Altman is nu bijvoorbeeld de president van Y Combinator, een legendarische startup-accelerator uit Silicon Valley die beurzen voor drie maanden, in residentie en een kleine hoeveelheid contanten biedt in ruil voor aandelen aan veelbelovende jonge bedrijven (de huidige deal is $ 120, 000 voor een belang van 7 procent in het bedrijf).

Durfkapitaalfondsen worden belegd door grote instellingen die hun portefeuille willen diversifiëren en beleggingen met een hoog of hoog potentieel aan hun portefeuille toevoegen. Pensioenfondsen, universitaire kapitaalverstrekkers, verzekeringsmaatschappijen en andere instellingen plaatsen een deel van hun vermogen in durfkapitaalfondsen en zoeken het historisch kenmerkende, grote rendement in ruil voor het omgaan met een hoog risicoprofiel.Volgens Inc. was het gemiddelde jaarlijkse rendement over 15 jaar van 1999 tot 2014 "22, 6 procent". "Beleggers hebben geen direct overzicht over het fonds, maar geven durfkapitaalfondsbeheerders flexibiliteit. Institutionele beleggers kiezen zelden voor een durfkapitaalfonds als gevolg van een bepaalde startup. In plaats daarvan richten ze zich op de eerdere prestaties van het VC-bureau.

Financiering seed-stage

De eerste fase van een bedrijf dat financiering kan ontvangen, wordt de seed-fase genoemd. Dit is een tijd waarin het bedrijf nog steeds vooral een idee is dat financiering nodig heeft voor basics, zoals een bedrijfsplan, onderzoek en ontwikkeling of het inhuren van een klein team. Het is erg moeilijk voor zaden-stadium bedrijven om fondsen te werven uit conventionele bronnen. Banken zijn niet erg bereid om leningen te verstrekken aan bedrijven zonder inkomsten of bedrijfsgeschiedenis.

Vanwege woekerwetten zijn banken verplicht limietwaarden in te stellen voor leningen. Voor een bijzonder risicovolle lening, kunnen banken proberen om harde activa te beveiligen tegen de schuldfinanciering. Aangezien veel nieuwe ondernemersbedrijven op technologie gebaseerd zijn, hebben ze niet zo'n kapitaal of belangrijke activa. Risicokapitaal verschaft de lijm tussen de eerste geldstroom van vrienden, familie en de oprichters zelf, naar de meer traditionele, goedkope manieren om kapitaal aan te trekken.

De afweging: met vuur spelen

Durfkapitalisten, als intrinsieke risicominnaars, kiezen ervoor om potentiële zakelijke volatiliteit creatief af te zetten. Ze compenseerden het hoge risico van beleggen in jonge bedrijven door direct eigendom van en management van strategische zakelijke beslissingen te eisen. Een VC-onderneming kan veel diensten leveren aan een startup, waaronder advies, human resources en logistiek management (bijvoorbeeld het team in een kantoorruimte plaatsen).

Om te blijven investeren, hebben risicokapitaalverschaffers zelf kapitaal nodig. Ze krijgen een deel van dit kapitaal van private equity-bedrijven. Om private equity-bedrijven na te streven, moeten ze een geschiedenis laten zien van slimme beslissingen die resulteren in een hoog rendement op investering. Uiteraard streven risicokapitaalbedrijven ook naar een hoog rendement op hun investering om hun eigen vergoeding te garanderen.

De deal

Wanneer een deal met een startup wordt gesloten, willen risicokapitaalbedrijven alle mogelijkheden dekken. In het geval dat het opstarten een epische mislukking is, heeft het VC-bedrijf een voorzichtige bescherming tegen neerwaartse bewegingen nodig. Aan de andere kant, als de startup een weggelopen succes is, moet de VC-onderneming de mogelijkheid van voortdurende betrokkenheid behouden.

Om zich te beschermen tegen falen, nemen VC-kantoren de voorkeur voor eigen vermogen. Dit biedt bescherming aan de onderzijde in de vorm van een contract dat eerste rechten toekent aan gewone aandeelhouders, tot het moment waarop de totale som van de investering van de VC wordt terugbetaald. Andere worst case-scenario's omvatten anti-verwateringsbepalingen, rechten om bepaalde beslissingen te vetoën en zeggenschap over de timing van een IPO. VC-bedrijven en particulieren kiezen bijna altijd voor co-investeringen en vormen leidende en volgende beleggers. Dit beperkt het risico verder.

Wat als de startup een succes is? VC's bereiden zich ook voor op succes door te onderhandelen over de optie om meer geld toe te voegen en het eigendomsbelang te verhogen tegen een vaste prijs.Met andere woorden, de VC-onderneming kan haar participatie in de onderneming vergroten zonder de marktrente te hoeven betalen. De VC-route staat bekend als een zeer dure vorm van kapitaal, omdat ze zulke sterke opwaartse voorzieningen hebben.

Waar gaat het geld naartoe?

Jonge bedrijven moeten geld inzamelen om hun ideeën uit te voeren. Volgens The Harvard Business Review gaat meer dan "80% van het geld geïnvesteerd door venture capitalist naar het opbouwen van de infrastructuur die nodig is om het bedrijf te laten groeien -in onkosteninvesteringen (productie, marketing en verkoop) en de balans (met betrekking tot vaste activa en werkkapitaal). ). "

Hoe kiezen durfkapitaalbedrijven voor de startups waarin ze investeren? Eerst en vooral zoeken VC's naar snelgroeiende industrieën. Groeimarkten zijn aantrekkelijk omdat ze gemakkelijker exitmogelijkheden bieden, dat wil zeggen manieren om het bedrijf te verkopen. Het is de taak van een investment banker om te zoeken naar snelgroeiende bedrijven en deze op de markt te brengen. Omdat snelgroeiende bedrijven veel geruchten veroorzaken, resulteren geanticipeerde IPO's in hoge waarderingen. Dat betekent nog hogere commissies voor de investeringsbankier en een snelle overgang voor de durfkapitaalactivisten. Een van de belangrijkste beslissingen voor een VC is een exitstrategieplan voordat de groei afneemt.

In de VC-wereld is er een gevoel van persoonlijk contact. Als de VC een gepensioneerde ondernemer of een succesvolle zakenman is, zal hij waarschijnlijk naar de branche kijken waarin hij / zij ervaring heeft of bedrijven proberen te helpen om andere redenen die niet strikt financieel zijn. Omdat bedrijven in een vroeg stadium moeilijk te onderscheiden zijn vanwege vergelijkbare groei- en prestatieprofielen, is het managementteam vaak een dealmaker, voornamelijk beoordeeld op competentie en ervaring. (Zie voor meer informatie: "Hoe durfkapitalisten beleggingskeuzes maken.")

Ondernemingskapitalisten financieren jonge bedrijven die het moeilijk hebben om geld te lenen van conventionele kredietverstrekkers, zoals banken. Vier hoofdrolspelers zijn er in de VC-industrie: de startups die kapitaal zoeken, de VC's die de deals analyseren, de investeerders die rendement eisen en de investeringsbankiers die graag IPO-commissies willen.