Mark-to-market (MTM) accounting wijst de waarde van activa toe op een balans op basis van hun huidige marktwaarde. Als een bedrijf bijvoorbeeld financiële instrumenten aanhoudt, moet de waarde die op deze activa wordt vermeld in de financiële overzichten de huidige prijzen in de open markt weerspiegelen.
Deze benadering staat in contrast met de boekwaardebenadering van het gebruik van de oorspronkelijke kostprijs van het actief (minus afschrijving) als de waarde ervan, die een balans kan onderwaarderen en verstoren. Zo kunnen activa zoals gebouwen aanzienlijke economische waarde hebben, zelfs als deze activa volledig worden afgeschreven. MTM-boekhouding wordt geconfronteerd met soortgelijke kritiek. De huidige prijzen voor het actief zijn mogelijk niet indicatief voor de economische waarde op lange termijn in tijden van (korte) financiële onrust en paniekaanvallen op de aandelenmarkt.
Regulatory Response to Dubious Practices
In de jaren tachtig en negentig verhandelden financiële instellingen, bedrijven en handelaars steeds vaker derivaten en andere complexe instrumenten - financiële contracten met ingewikkelde waarderingsformules zonder actieve markt. Dergelijke instrumenten maakten het moeilijk om objectief hun respectieve waarden te bepalen. Banken en bedrijven begonnen zeer subjectieve, zo niet ronduit speculatieve veronderstellingen te gebruiken om waarden toe te kennen aan deze activa. Dubieuze waarden die werden toegewezen, weerspiegelden persoonlijke interesses en doelstellingen en zorgden voor misleidende financiële snapshots van de entiteit voor externe gebruikers van de financiële overzichten.
Vergelijk deze complexe effecten met grondstoffen, zoals ruwe olie, die een actieve markt hebben die een gemakkelijke waardering van die grondstof vergemakkelijkt. Jammer genoeg werd MTM-boekhouding uiteindelijk een mechanisme voor het bestendigen van boekhoudfraude (soms op grote schaal).
Het vaststellen van fictieve waarden op de balans maakte het financiële overzicht onbruikbaar voor het beoordelen van de werkelijke economische onderbouwing van de entiteit. Dat waren verleidelijke benaderingen voor in moeilijkheden verkerende entiteiten die hun balans moesten opvullen. De toezichthouders hadden er genoeg van. (Om meer te weten te komen over hoe mark-to-market accounting een financiële crisis in de VS heeft veroorzaakt, leest u Mark-to-Market Mayhem .)
Reële waarde meten
Internal Revenue Code Section 475 vereist dealers van effecten om hun effecten (aandelen, partnershipbelangen, schuldbewijzen, obligaties, obligaties en interest rate swaps) te waarderen tegen reële marktwaarde vanaf de laatste werkdag van het jaar. Winsten of verliezen worden in dat jaar in aanmerking genomen. Deze dealers kunnen er ook voor kiezen om MTM-accounting te gebruiken voor elke grondstof, of derivaten daarvan, die een actief verhandelde markt heeft.
De Financial Accounting Standards Board (FASB), de organisatie die algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP) instelt binnen de U.S., wilde gebruikers van jaarrekeningen betere informatie bieden door gebruik te maken van de reële waarde om activa en passiva te herkennen.
Daarnaast was de FASB van plan om de fair value-benadering te gebruiken om de complexiteit van GAAP (die verschillende regels heeft voor het waarderen van instrumenten) te verminderen. Het Statement nummer 157 "Fair Value Measurements" van de FASB is van toepassing op entiteiten met belastingjaren beginnend na 15 november 2007. (Voor meer informatie over GAAP, zie Financiële overzichten: Who's In Charge? )
In termen van de leek , FAS 157 vereist dat entiteiten een waarde toekennen aan een activum dat de prijs weergeeft waarvoor het kan worden verkocht (niet waar het theoretisch kan worden verworven). Dus als een belegger een enkel aandeel van bedrijfsvoorraad A koopt voor $ 100 en ziet dat aandeel A $ 200 per jaar later verhandelt, moet deze belegger een waarde van $ 200 voor het aandeel op zijn balans toewijzen en een winst van $ 100 herkennen.
Evenzo, als het aandeel in waarde daalt, wijst de belegger een nieuwe waarde toe op basis van de huidige handelsprijs en wordt een verlies geboekt. FAS 157 bepaalt dat handelsactiva een reële waarde krijgen. Deze regels zijn mogelijk niet van toepassing op effecten aangehouden tot het einde van de looptijd, zoals bepaalde leningen en schuldinstrumenten. Bedrijven kunnen ervoor kiezen bijna elk financieel instrument tegen reële waarde te verantwoorden door middel van een verkiezing.
Kritiek op de methode
Critici beweren dat huidige marktprijzen niet altijd de beste indicator van waarde voor een beveiliging zijn. Bepaalde instrumenten zoals collateralized debt obligations (CDO's) zijn moeilijk te waarderen, omdat er weinig of geen kopers zijn voor deze producten. Traders blijven dus over om complexe modellen en aannames te gebruiken om het instrument te waarderen.
De MTM-methode van boekhouding kan ook (maar niet onbedoeld) het financiële systeem beschadigen in tijden van economische crises en marktpaniek. Wanneer beleggers tijdelijk hun kapitaal aantrekken en de aandelenmarkt een (tijdelijke) sterke waardevermindering ondergaat, worden banken en bedrijven gedwongen hun activa en balansen te devalueren - deze activa kunnen anders een gezonde langetermijnwaarde hebben, vooral als deze instrumenten die ongewoon lange wachttijden hebben.
Financiële instellingen en bedrijven komen in de problemen omdat hun kredietratings aanzienlijk kunnen dalen als hun financiën grote "verliezen" weerspiegelen. Ook wanneer bedrijven geld lenen van banken, zijn er vaak convenanten en andere beperkingen die vereisen dat de lenende entiteit bepaalde activadrempels behoudt. In tijden van paniek van de markt dwingt MTM-boekhouding de directe erkenning van verliezen en de ontwrichtende devaluatie van activa, wat op haar beurt weer leidt tot het verbreken van de leningconvenanten met haar kredietverstrekkers. Zo worden bedrijven wanhopig en proberen ze kapitaal aan te trekken op een moment dat er beperkte of geen beschikbaarheid van kapitaal uit de markt is. (Lees voor meer informatie over CDO's Collateralized Debt Obligations: From Boon to Burden .)
The Bottom Line
Regulators, economen, accountants, academici en bedrijfsbeheer hebben een lange geschiedenis van debatteren methoden om transacties te registreren en een juist economisch beeld van een entiteit te geven.De verschillende benaderingen bij het opnemen van activa op de balans hebben herhaaldelijk tot discussie geleid. Boekwaarden kunnen de waarde van de activa op de balans onderschatten, omdat de afschrijvingsregels vaak meer moeten doen met economische prikkels en traditionele uitspraken dan met het geven van een nauwkeurige economische momentopname van het actief.
Anderzijds proberen mark-to-market-boekhoudingen toeschouwers actuele prijzen van financiële activa te bieden en deze huidige waarderingen op de financiële waarden te boeken. Sommige activa zijn inherent moeilijk te waarderen (derivaten en andere complexe effecten). Bovendien hebben tijden van grillige schommelingen op de aandelenmarkt een aanzienlijk effect op de waardering van deze activa. Dergelijke tijdelijke waarderingen zijn mogelijk niet volledig een afspiegeling van de langetermijnwaarde van deze instrumenten omdat de paniek van de korte termijn beleggers de economische langetermijnwaarde verstoort. (Zie voor meer informatie Hoe beleggers vaak de problemen van de markt veroorzaken .)
De vraag blijft: moet MTM-accounting alleen onder normale omstandigheden worden gebruikt, terwijl toezichthouders de mogelijkheid behouden om deze methode onder bepaalde tijden tijdelijk op te schorten van markt paniek?

AD: