In de nasleep van de Grote Recessie van 2008-2009 betraden centrale banken over de hele wereld onontgonnen terrein toen ze begonnen aan kwantitatieve verruiming: de aankoop van langlopende effecten zoals schatkistcertificaten en door hypotheek gedekte waardepapieren. Door geld in het financiële systeem te pompen, blokkeerden centrale banken een volledige ineenstorting van het banksysteem, en de overvloed aan contant geld verlaagde de rentevoeten in de hoopgroei.

AD:

In 2009 was de Amerikaanse centrale bank de eerste centrale bank die begon met het kopen van effecten. Toen de rente daalde, deed de Amerikaanse dollar dat ook. In de maand voorafgaand aan de aankondiging van QE1 daalde de Amerikaanse dollarindex (DXY) met 10 procent - de grootste maandelijkse daling in meer dan een decennium. Hoe kunnen QE en valutamanipulatie verschillen, hoe zijn ze vergelijkbaar en waarom nemen centrale banken deel aan de praktijken?

AD:

Valutamanipulatie - hoe en waarom alle gedoe? Zoals blijkt, is valutamanipulatie niet zo eenvoudig te identificeren. Zoals een blogpost in Wall Street Journal zegt: 'Valutamanipulatie is niet zoals pornografie - je weet het niet wanneer je denkt dat je het ziet. "Beleidsmaatregelen die een gunstige invloed hebben op de wisselkoers van een land, waardoor de export concurrerender wordt, zijn op zich geen bewijs van valutamanipulatie. U moet ook bewijzen dat de waarde van de valuta kunstmatig onder zijn werkelijke waarde wordt gehouden. Wat is de echte waarde van een valuta? Dat is ook niet eenvoudig om te bepalen.

AD:

Over het algemeen geven landen er de voorkeur aan dat hun valuta zwak is, omdat ze daardoor concurrerender worden op het internationale handelsfront. Een lagere valuta maakt export van landen aantrekkelijker omdat ze goedkoper zijn op de internationale markt. Een zwakke Amerikaanse dollar maakt bijvoorbeeld de export van Amerikaanse auto's goedkoper voor offshore-kopers. Ten tweede kan een land, door de export te stimuleren, een lagere valuta gebruiken om zijn handelstekort te verkleinen. Ten slotte verlicht een zwakkere valuta de druk op de schuldenverplichtingen van landen. Na uitgifte van een offshore schuld, zal een land betalingen verrichten en omdat deze betalingen worden uitgedrukt in de offshore valuta, vermindert een zwakke lokale valuta deze schuldbetalingen effectief.

Landen over de hele wereld hanteren verschillende methoden om de waarde van de valuta laag te houden. Het tarief op de Chinese yuan wordt elke ochtend vastgesteld door de People's Bank of China (PBOC). De centrale bank staat niet toe dat haar valuta de volgende 24 uur buiten een vastgestelde band wordt verhandeld, waardoor deze geen significante intraday-teruggangen heeft.

Een meer directe vorm van valutamanipulatie is interventie. Na de appreciatie van de Zwitserse frank tijdens de financiële crisis, heeft de Zwitserse Nationale Bank grote sommen vreemde valuta ingekocht, namelijk USD en euro's, en de franc verkocht.Door zijn valuta te verlagen door directe marktinterventie, hoopte hij dat Zwitserland zijn handelspositie binnen Europa zou vergroten.

Tot slot hebben sommige deskundigen betoogd dat een andere vorm van valutamanipulatie kwantitatieve versoepeling is.

Quantitative Easing

Quantitative easing, hoewel beschouwd als een onconventioneel monetair beleid, is slechts een uitbreiding van de gebruikelijke activiteiten van open-markttransacties. Open-markttransacties zijn het mechanisme waarmee een centrale bank de geldhoeveelheid uitbreidt of contracteert door het kopen of verkopen van overheidseffecten in de open markt. Het doel is om een ​​specifiek doel te bereiken voor de kortetermijnrente, die een effect zal hebben op alle andere rentetarieven in de economie.

Kwantitatieve versoepeling is bedoeld om een ​​trage economie te stimuleren wanneer normale expansieve openmarkttransacties hebben gefaald. Met een economie in recessie en rentevoeten aan het nulgrensveld, voerde de Federal Reserve drie ronden van kwantitatieve verruiming uit met meer dan $ 3. 5 biljoen in zijn balans tegen oktober 2014. Bedoeld om de binnenlandse economie te stimuleren, hadden deze stimuleringsmaatregelen indirecte effecten op de wisselkoers, waardoor neerwaartse druk op de dollar ontstond.

Een dergelijke druk op de dollar was niet helemaal negatief in de ogen van Amerikaanse beleidsmakers, omdat het de export relatief goedkoper zou maken, wat een andere manier is om de economie te helpen stimuleren. De beweging kwam echter met kritiek van beleidsmakers in andere landen die klagen dat een verzwakte Amerikaanse dollar hun export schade toebracht. Economen begonnen toen aan het debat: is QE een vorm van valutamanipulatie.

Terwijl de Federal Reserve opzettelijk een monetaire beleidsactie ondernam die de waarde van haar valuta verlaagde, was het beoogde effect het verlagen van de binnenlandse rentetarieven om meer leningen en uiteindelijk meer uitgaven aan te moedigen. De indirecte impact van een verslechtering van de wisselkoers is slechts het gevolg van het hebben van een flexibel wisselkoersstelsel. (Zie ook

Werkt kwantitatief versoepelen? ) De bottom line

In theorie zijn valutamanipulatie en een monetair beleid als kwantitatieve versoepeling niet hetzelfde. Een daarvan is gebaseerd op rentebeleid en de andere valuta is gefocust. Toen de centrale banken hun QE-programma's begonnen, was één resultaat echter de verzwakking van de valuta.

Opzettelijk of niet, kan worden beargumenteerd dat QE op de een of andere manier een vorm van valuta-engineering is. Of het de manipulatie ervan is die altijd ter discussie zal staan.