China accumuleert al decennia gestaag Amerikaanse schatkistpapier. Bovendien tonen handelsgegevens van het US Census Bureau aan dat China sinds 1985 een groot handelsoverschot heeft met de VS. Dit betekent dat China meer goederen en diensten aan de VS verkoopt dan de VS aan China verkopen.

De vraag is, is China, 's werelds grootste productiehub en een door export gedreven economie met een ontluikende bevolking, die probeert de Amerikaanse markten te' kopen 'door haar schuldenaccumulatie, of is het een geval van gedwongen acceptatie? Dit artikel bespreekt de business achter de aanhoudende Chinese aankoop van Amerikaanse schulden. (Zie voor verwant lezen artikel: Waarom bouwt China miljoenen vaten olie op? )

AD:

Een goed begrip van de Chinese economie

China is in de eerste plaats een productiehub en een door export aangedreven economie. Chinese exporteurs ontvangen Amerikaanse dollars voor hun goederen die naar de VS worden verkocht, maar zij hebben Renminbi (RMB of Yuan) nodig om hun werknemers te betalen en lokaal geld op te slaan. Ze verkopen de dollars die ze via export ontvangen om RMB te krijgen, waardoor het aanbod in de VS stijgt en de vraag naar RMB stijgt. De Chinese centrale bank (People's Bank of China - PBOC) voerde actieve interventies uit om te voorkomen dat deze onevenwichtigheid tussen de Amerikaanse dollar en Yuan op lokale markten zou ontstaan. Het koopt het beschikbare overtollige Amerikaanse dollars van de exporteurs en geeft hen de vereiste yuan. PBOC kan Yuan naar behoefte afdrukken. Deze interventie door de PBOC creëert effectief een tekort aan Amerikaanse dollars, waardoor de USD-tarieven hoger blijven. China accumuleert daarom USD als valutareserves. (Zie artikelen voor gerelateerde literatuur: China's State Administration of Foreign Exchange en Introductie tot het Chinese bankwezen )

AD:

Wat zou er gebeuren als de PBOC tussenbeide zou komen?

De internationale handel waarbij twee valuta's betrokken zijn, heeft een zelfcorrigerend mechanisme. Stel dat Australië een tekort op de lopende rekening heeft, i. e. Australië importeert meer dan het exporteert (scenario 1). De andere landen die goederen naar Australië verzenden krijgen een AUD, dus er is een enorm aanbod van AUD op de internationale markt, waardoor de AUD in waarde daalt ten opzichte van andere valuta's. Deze daling van de AUD zal de Australische export echter goedkoper maken en de invoer zal duurder worden. Geleidelijk zal Australië meer exporteren en minder importeren, vanwege de lager gewaardeerde AUD. Dit zal uiteindelijk het beginscenario omkeren (scenario 1 hierboven). Dit is het zelfcorrigerende mechanisme dat regelmatig voorkomt op de internationale handels- en valutamarkten, met weinig of geen tussenkomst van enige autoriteit. (Voor details over deze relatie tussen de twee valuta's, zie artikel: Waarom China's Currency Tangos met de USD )

--3 ->

China-VS bedrijf: een andere zaak

China's strategie is om de exportgeleide groei te handhaven, wat haar helpt bij het genereren van banen en stelt haar in staat door deze aanhoudende groei haar grote bevolking te behouden productief betrokken. Aangezien deze strategie afhankelijk is van export (meestal naar de VS), heeft China RMB nodig om een ​​lagere valuta te behouden dan de USD, en dus lagere prijzen te bieden. Als het stopt met ingrijpen op de eerder beschreven manier, zou de RMB zichzelf corrigeren en waarderen in waarde, waardoor de Chinese uitvoer duurder wordt. Het zou leiden tot een grote werkloosheidscrisis als gevolg van het verlies van exportactiviteiten. China wil zijn goederen concurrerend houden op de internationale markten, en dat kan niet gebeuren als de RMB het op prijs stelt. Het houdt daarom de RMB laag in vergelijking met de USD met behulp van het mechanisme dat is beschreven. Dit leidt echter tot een enorme opstapeling van USD als valutareserves voor China. (Zie artikel, voor gerelateerde literatuur, Waar belegt China in de Verenigde Staten? )

Waarom volgen andere landen niet dezelfde strategie? Hoewel andere arbeidsintensieve, exportgedreven landen (zoals India) vergelijkbare maatregelen uitvoeren, doen ze dit slechts in beperkte mate.

Een van de grootste uitdagingen die voortvloeien uit de benadering die is geschetst, is dat deze leidt tot hoge inflatie. China heeft een hechte, door de staat gedomineerde controle over zijn economie en kan de inflatie beheren via andere maatregelen zoals subsidies en prijscontroles. Andere landen hebben niet zo'n hoog niveau van controle en moeten toegeven aan de marktdruk van een vrije of gedeeltelijk vrije economie. Bovendien is China, een sterke natie, bestand tegen politieke druk van andere importerende landen, wat meestal niet haalbaar is in het geval van andere landen. Japan moest bijvoorbeeld toegeven aan de eisen van de VS in de jaren tachtig, toen het probeerde JPY-koersen tegen de USD in te dammen.

Hoe gebruikt

China de USD (en andere valuta) reserves? Sinds medio 2014 heeft China ongeveer 4 biljoen dollar Amerikaanse reserves. Net als de VS exporteert het ook naar andere regio's zoals Europa. De euro vormt de tweede grootste tranche van Chinese valutareserves. China moet zulke enorme voorraden investeren om minstens de risicovrije rente te verdienen. Met biljoenen dollars heeft China de Amerikaanse schatkistpapieren gevonden als de veiligste investeringsbestemming voor Chinese valutareserves.

Er zijn meerdere andere investeringsbestemmingen beschikbaar. Met Euro-voorraden kan China overwegen te beleggen in Europese schulden. Mogelijk kunnen zelfs US-dollarvoorraden worden geïnvesteerd om een ​​relatief beter rendement te halen uit de Euro-schuld.

China erkent echter dat stabiliteit en veiligheid van investeringen voorrang heeft boven al het andere. Hoewel de eurozone nu zo'n 18 jaar bestaat, is deze nog steeds onstabiel. Het is zelfs niet zeker of de eurozone (en euro) op de middellange tot lange termijn zal blijven bestaan. Een activaswap (Amerikaanse schuld ten opzichte van Euro-schuld) wordt dus niet aanbevolen, vooral in gevallen waarin het andere actief als risicovoller wordt beschouwd.

Andere beleggingscategorieën zoals onroerend goed, aandelen en de treasuries van andere landen zijn veel risicovoller vergeleken met de Amerikaanse schuld. Forexreserve geld is geen extra geld om te worden weggegooid in risicovolle effecten bij gebrek aan hoger rendement.

Een andere optie voor China is om de dollars elders te gebruiken. De dollars kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt om landen in het Midden-Oosten te betalen voor olievoorraden. Die landen moeten echter ook de dollars investeren die ze ontvangen. Als gevolg van de acceptatie van de dollar als internationale handelsvaluta, is effectief elke dollarvoorraad uiteindelijk in de forexreserve van een land of in de veiligste belegging - Amerikaanse staatsobligaties.

Een extra reden voor China om voortdurend Amerikaanse staatsobligaties te kopen, is de gigantische omvang van het Amerikaanse handelstekort met China. Het maandelijkse tekort is ongeveer $ 30 miljard en met die grote hoeveelheid geld zijn schatkistpapier waarschijnlijk de beste beschikbare optie voor China. Het kopen van Amerikaanse staatsobligaties verbetert de geldhoeveelheid en kredietwaardigheid van China. Het verkopen of ruilen van dergelijke schatkistjes zou deze voordelen omkeren.

Impact van

China kopen US schuld Amerikaanse schuld biedt de veiligste hemel voor Chinese valutareserves, wat in feite betekent dat China leningen aan de VS biedt zodat de VS kunnen blijf de goederen kopen die China produceert.

Zolang China een exportgedreven economie blijft hebben met een groot handelsoverschot met de VS, blijft het dus opstapelen van Amerikaanse dollars en Amerikaanse schulden. Chinese leningen aan de VS, door de aankoop van Amerikaanse schuld, stellen de VS in staat om Chinese producten te kopen. Het is een win-winsituatie voor beide landen, waarbij beide profiteren van elkaar. China krijgt een enorme markt voor zijn producten en de VS profiteren van de economische prijzen van Chinese goederen. Afgezien van hun bekende politieke rivaliteit, zijn beide naties (vrijwillig of onwillig) opgesloten in een staat van onderlinge afhankelijkheid waarvan beide profiteren en die waarschijnlijk zal voortduren. (Voor een beter begrip van de dynamiek achter export en import, zie artikel:

Interessante feiten over invoer en uitvoer. ) Historische prioriteit

In feite koopt China de huidige "reservevaluta" . Tot de 19 e

eeuw was goud de wereldwijde standaard voor reserves. Het werd vervangen door het Britse pond. Tegenwoordig zijn het de Amerikaanse staatsobligaties die als de veiligste worden beschouwd. ^{Afgezien van de lange geschiedenis van het gebruik van goud door meerdere naties, biedt de geschiedenis ook voorbeelden waarin veel landen enorme reserves aan Britse ponden (GBP) hadden in het tijdperk na de Tweede Wereldoorlog II. Deze landen waren niet van plan hun GBP-reserves uit te geven of te beleggen in het VK, maar behielden het pond sterling louter als veilige reserves. Toen die reserves werden verkocht, kreeg het VK echter te maken met een valutacrisis. De economie verslechterde door het overtollige aanbod van zijn valuta, wat leidde tot hoge rentetarieven. Zal hetzelfde gebeuren met de VS als China beslist om haar Amerikaanse schuldposities af te lossen?} Het is de moeite waard om op te merken dat het heersende economische systeem na het WO II-tijdperk het VK vereiste om een ​​vaste wisselkoers te handhaven.Vanwege deze beperkingen en het ontbreken van een flexibel wisselkoerssysteem heeft de verkoop van de GBP-reserves door andere landen ernstige economische gevolgen voor het VK. Aangezien de Amerikaanse dollar een variabele wisselkoers heeft, zal elke verkoop door een land met enorme Amerikaanse schuld- of dollarreserves leiden tot aanpassing van de handelsbalans op internationaal niveau. De geloste VS-reserves van China zullen eindigen met een andere natie, of zullen terugkeren naar de VS.

De gevolgen voor China van een dergelijke verlading zouden slechter zijn. Een overaanbod van Amerikaanse dollars zou leiden tot een daling van de USD-tarieven, waardoor de RMB-waarderingen hoger worden. Het zou de kosten van Chinese producten verhogen, waardoor ze hun concurrentievoordeel zouden verliezen. China zal niet bereid zijn om dat te doen, omdat het geen economische betekenis heeft.

Als China (of een ander land met een handelsoverschot met de VS) stopt met het kopen van Amerikaanse staatsobligaties of zelfs begint met dumpen van zijn Amerikaanse valutareserves, zou zijn handelsoverschot een handelstekort worden - iets dat geen exportgerichte economie zou willen, omdat ze daardoor slechter af zouden zijn.

De aanhoudende zorgen over het toegenomen aandeel van Amerikaanse staatsobligaties of de angst dat Peking hen dumpt, zijn onbetaalbaar. Zelfs als zoiets zou gebeuren, zouden de dollars en schuldbewijzen niet verdwijnen. Ze zouden andere gewelven bereiken.

Risicoperspectief vanuit de VS

Hoewel deze aanhoudende activiteit ertoe zou kunnen leiden dat de VS netto-schuldenaar worden van China, is de situatie voor de VS misschien niet zo slecht. Gezien de gevolgen die China zou lijden onder de verkoop van zijn Amerikaanse reserves, zal China (of een andere natie) zich waarschijnlijk van dergelijke acties onthouden. Zelfs als China door zou gaan met de verkoop van deze reserves, kunnen de VS, als vrije economie, elk bedrag van de dollar afdrukken als dat nodig is. Het kan ook andere maatregelen nemen, zoals Quantitative Easing (QE). Hoewel het drukken van dollars de waarde van zijn valuta zou verminderen, waardoor de inflatie zou stijgen, zou het feitelijk in het voordeel werken van de Amerikaanse schuld. De reële terugbetalingswaarde zal evenredig met de inflatie dalen - iets goeds voor de schuldenaar (VS), maar slecht voor de crediteur (China).

Het Amerikaanse begrotingstekort blijft krimpen en zal naar verwachting op de lange termijn een zeer klein percentage van het bbp zijn. Dit duidt op een gezonde staat voor de Amerikaanse economie, waarbij binnenlandse besparingen gemakkelijk kleine tekorten dekken. Momenteel is het risico dat de VS haar schuld niet nalaten praktisch nihil (tenminste voor nu en de komende jaren). In feite is het mogelijk dat de VS China niet nodig hebben om voortdurend haar schuld te kopen; eerder heeft China de VS meer nodig om zijn voortdurende economische welvaart te verzekeren.

Risicoperspectief van

China

China, aan de andere kant, moet zich zorgen maken over het lenen van geld aan een natie die ook de onbegrensde bevoegdheid heeft om het in welke hoeveelheid dan ook te drukken. Hoge inflatie in de VS zou negatieve gevolgen hebben voor China, omdat de reële terugbetalingswaarde voor China zou worden verlaagd in het geval van hoge inflatie in de VS. Willwillend of ongewild zal China door moeten gaan met het kopen van Amerikaanse schuld om prijsconcurrentievermogen voor zijn export op internationaal niveau te waarborgen. The Bottom Line

Geopolitieke realiteiten en economische afhankelijkheden leiden vaak tot interessante situaties in de mondiale arena. China's voortdurende aankoop van Amerikaanse schulden is zo'n interessant scenario. Het blijft zorgen oproepen over de VS die een netto-schuldenaar-natie worden, vatbaar voor de eisen van een crediteur-natie. De realiteit is echter niet zo somber als het lijkt, want dit soort economische regeling is eigenlijk een win-win situatie voor beide landen.