Robert Olstein, waardebelegger en CIO van Olstein Funds, riep in 2016 uit dat de markten in de loop der jaren volatieler zijn geworden. "Dus de handel is belachelijk geworden, de analisten zijn alleen geïnteresseerd in of iemand heeft de winstramingen overtroffen of niet. Waardebeleggers profiteren daar van. "

Olstein's verklaring, ontleend aan een interview in april 2016 met Fox Business, benadrukt een belangrijke filosofische strijd in de investerende wereld. Aan de ene kant zijn indexbeleggers die proberen om op de markt te rijden met lage fondskosten en nadeel. Waardebeleggers nemen de andere kant in, en ze proberen te kapitaliseren wanneer marktinefficiënties de aandelenkoersen te ver afleiden van de intrinsieke waarde van een bedrijf.

AD:

Geïndexeerd beleggen

Waardebeleggen en indexbeleggen zijn geen complete tegenstellingen - het is bijvoorbeeld mogelijk om een ​​op waarde gebaseerde indexeringsstrategie te gebruiken - maar elke strategie heeft de neiging kennis in heel verschillende mate te gebruiken manieren.

Waarde-investeerders en indexbeleggers begrijpen beide dat kennis schaars is. Ze weten ook dat het tijdrovend en kostbaar is om extra kennis te vergaren. Indexbeleggers compenseren dit probleem door gebruik te maken van de wijsheid van hele industrieën of soms van de hele markt. Kritiek is dat indexeringsstrategieën ook erg goedkoop en efficiënt zijn. De filosofie is "maximale kennis voor minimale kosten."

AD:

Investeerders met pure play index proberen niet te raden wat een individuele onderneming waard is. Ze raden niet aan of een bedrijf in de toekomst meer of minder waard zal zijn. In plaats daarvan vertrouwen ze erop dat de markt over het algemeen goede bedrijven beloont en slechte bedrijven straft, en dit betekent dat markten meestal meer waard zijn in de tijd.

Overweeg 's werelds grootste exchange-traded fonds, SPDR S & P 500 ETF (SPY SPYSPDR S & P500 ETF Trust Units258, NYSEARCA: SPY ) 85 + 0 16% Created with Highstock 4. 2. 6 >). Deze ETF probeert de S & P 500-index zo nauwkeurig mogelijk te volgen. Voor zeer lage retourkosten kunnen houders van SPY honderden bedrijven aanschaffen in een zeer gevarieerde mand.

AD:

Value Investing Explained

In het bovengenoemde Fox Business-artikel wees Olstein erop dat al het geld richting indexering gaat. Hij gelooft dat te veel indexeren inefficiënte bedrijven kan behoeden voor moeilijke keuzes, omdat het gemakkelijk is om te kapitaliseren wanneer iedereen alles koopt. "Het creëert zakken van overwaardering in sommige aandelen in de index," stelt hij.

Dit is de kern van het debat over indexeren versus waarde beleggen. Terwijl indexbeleggers vertrouwen op de algemene wijsheid van de markt, waarderen beleggers waarde in specifieke kennis van experts uit de industrie, financiële overzichten en fondsbeheerders.Een indexbelegger probeert geen winnaars te selecteren, maar gaat er eerder van uit dat bredere trends in de loop van de tijd groei produceren. Een value-investeerder vertrouwt erop dat marktbewegingen soms de aandelenkoersen van de fundamentals scheiden, en die scheidingen bieden winstmogelijkheden voor opportunisten voor koopjes.

Stel dat een beursgenoteerd bedrijf 10 jaar lang voor vier jaar elk jaar 10% aan zijn inkomsten heeft toegevoegd. Het verdiende ongeveer $ 2 miljard in het afgelopen jaar en betaalde een behoorlijk dividend, maar zijn marktkapitalisatie waardeert het bedrijf slechts op $ 20 miljard, of 10 keer de winst. Dit is een zeer lage koers-winstverhouding (P / E) en, tenzij er serieuze redenen zijn om te verwachten dat de winstgroei vertraagt, kan een waarde-belegger dit aandeel redelijkerwijs kopen met verwachtingen van hogere toekomstige aandelenkoersen en een aantrekkelijk dividendrendement .

Andere aandelen kunnen te duur zijn. Zoals Olstein suggereert, kan dit het gevolg zijn van te veel passieve diversificatie in de bredere markt. In dergelijke gevallen kan een waardebelegger profiteren van het dumpen of verkopen van de voorraad.

De echte splitsing is actief versus passief beheer

Waardebeleggers zijn gefocust op goedkope aandelen. Indexbeleggers zijn gefocust op goedkope beleggingsstrategieën. Voorstanders van indexbelegging gebruiken dit vaak als een troef in een debat, erop wijzend dat waardebeleggers een sleutelcomponent missen in hun analyse.

Zelfs als een value-investeerder gemiddeld hogere rendementen behaalt dan een indexbelegger, is de indexbelegger mogelijk nog steeds beter af. De reden hiervoor is dat strategieën voor waardebelegging doorgaans hogere handelskosten met zich meebrengen, zoals makelaarskosten of vergoedingen voor fondsbeheer. Stelt u zich eens voor dat de beleggingsstrategie van een investeerder 3% handelskosten met zich meebrengt, maar de indexbelegger kiest alleen een fonds met 0,3% kosten. Dit betekent dat de strategie voor waarde-belegging minimaal 2. 66% meer bruto rendement (meerwaarden of dividenden) moet genereren om de indexstrategie te verslaan.

Sommige waarde-investeerders, waaronder Robert Olstein, zijn er in geslaagd om de markt gedurende een lange periode en met een aanzienlijke marge te verslaan. Dit is een belangrijk verkoopargument voor waardebeleggers en een overwinning voor die actieve managers. Uit de gegevens blijkt echter dat de meeste waarde-investeerders verliezen aan brede indices, na aftrek van kosten. Met andere woorden, de meeste beleggers lijken beter af met passief beheer.