Inflatie - de verandering in de algemene prijsniveaus - in de Verenigde Staten is onder het gemiddelde als gevolg van factoren die de mondiale grondstoffenprijzen onder druk zetten als gevolg van een overaanbod en een zwakke vraag, en langzaam stijgende lonen als gevolg van de 2008 financiële crisis en langzaam economisch herstel. De totale consumentenprijsindex (CPI) stijgt in juni slechts met 0. 1% op jaarbasis, wat ruim onder het historische gemiddelde van ongeveer 2. 1% ligt. De kern-CPI, die de voedsel- en energieprijzen buiten beschouwing laat, is 1,8% hoger dan een jaar geleden; dit komt dicht in de buurt van de doelstelling van de Federal Reserve van 2%. Wereldwijd zijn de inflatietendensen zwak omdat de meeste grote economieën (zoals China, Japan en Europa) zwak of trager zijn. Over het algemeen zouden beleggers zich op dit moment niet moeten bezighouden met snelle inflatie, maar ze kunnen wel beïnvloed worden door de wereldwijde desinflatoire trends.

Wat is inflatie?

Inflatie is een stijging van het prijsniveau voor goederen en diensten. Er zijn meerdere inflatiemaatstaven in de VS, waarbij de CPI het vaakst wordt genoemd. De CPI houdt de prijzen bij van een representatief pakket consumptiegoederen en diensten voor stedelijke consumenten. De zogeheten kop CPI rapporteert de verandering in prijzen van alle goederen en diensten in de winkelwagen. De kern-CPI haalt de energie- en voedselprijzen weg, die doorgaans volatieler zijn en onder druk staan ​​buiten de normale bedrijfscyclus. De meeste economen zijn van mening dat de kerninflatie een betere weergave is van de fundamentele prijsdruk bij de consument.

In de VS ligt het 10-jarige historische gemiddelde van de inflatie rond de 2 1%, tegen ongeveer 2,8% vóór de financiële crisis van 2008. Dit is vergelijkbaar met de gemiddelde inflatie van ongeveer 2% in de Europese Unie, 0. 3% in Japan en 2. 9% in China.

Fed Inflation Target

De Federal Reserve is gericht op een andere maatstaf voor de inflatie, gemeten aan de hand van de deflator van de kosten voor persoonlijke consumptie-uitgaven (PCE). De PCE-deflator verschilt van de CPI doordat de CPI in de loop van de tijd een vergelijkbaar pakket goederen en diensten bijhoudt, terwijl de PCE-deflator de prijzen meet voor goederen en diensten die daadwerkelijk op een bepaald tijdstip zijn gekocht.

Een van de beleidsdoelstellingen van de Fed is het bereiken van stabiele prijzen, in het algemeen gedefinieerd als een inflatie van ongeveer 2% gemeten door de Core PCE Deflator (dwz de deflator van de PCE, verminderd met de energie- en voedselprijzen).

Inflatie Outlook

De vooruitzichten voor de Amerikaanse inflatie zijn gematigd, met een ondergemiddelde inflatie voor de komende vijf tot tien jaar. Er zijn verschillende manieren om de marktverwachtingen voor de toekomstige inflatie te interpreteren. De Federal Reserve publiceert bijvoorbeeld break-even inflatiecijfers, die de impliciete verwachtingen van de obligatiemarkt voor inflatie over verschillende perioden aangeven.De laatste breakevens wijzen op verwachtingen voor de gemiddelde inflatie van 1,5% in de komende vijf jaar en een gemiddelde inflatie van 1,8% voor de komende 10 jaar. Dit impliceert ook een gemiddelde inflatie van 2. 1% over de vijf jaar vanaf 2010.

Moeten beleggers zich zorgen maken over inflatie?

De meeste indicatoren suggereren dat beleggers zich geen zorgen hoeven te maken over het soort inflatie dat de VS in de jaren zeventig en tachtig heeft doorgemaakt. In de afgelopen 30 jaar heeft de Federal Reserve aangetoond dat het in staat is de inflatoire druk te beteugelen. Bovendien blijven de economische omstandigheden zacht en vertonen ze geen tekenen van het opbouwen van inflatoire druk. Met name de grondstoffenprijzen bevinden zich feitelijk in een deflatoire trend, de loongroei is traag, de bezettingsgraad is lager dan 80 tot 82% (wat meestal een drempel is voor stijgende prijzen), en een nieuwe kredietcyclus heeft nog geen tractie bereikt. Integendeel, er is een verontrustende wereldwijde trend van desinflatie, een vertragend inflatieniveau. Dit kan van invloed zijn op beleggers in bepaalde markten, waaronder obligaties, grondstoffen en valuta.