Obligaties zijn over het algemeen eenvoudigweg schuldinstrumenten die bedrijven of de overheid in staat stellen hun kapitaalbehoeften te financieren door beleggers te vinden die ermee instemmen om een ​​bedrag te lenen in ruil voor rente voor een periode vóór de hoofdsom van de lening volledig terugstorten. Er zijn specifieke tarieven en periodes waar de obligatie-uitgever en belegger mee instemmen. Hoewel de cijfers in het begin misschien verwarrend lijken, kunnen het opsplitsen van de belangrijke cijfers en enkele eenvoudige berekeningen helpen om de wiskunde achter bedrijfsbanden gemakkelijker te begrijpen. Vooral als het erom gaat te achterhalen welke bedrijfsobligaties het waard zijn om in te investeren en die niet voldoende ROI bieden.

Een aantal belangrijke voorwaarden definiëren

Huidig ​​rendement: Dit verwijst naar het huidige rendement dat een bedrijfsobligatie biedt, specifiek gebaseerd op de marktprijs en couponrente, in tegenstelling tot het baseren op par of face waarde. Dit rendement wordt bepaald door de jaarlijkse rente van de obligatie te nemen en dat bedrag te delen door de huidige marktprijs. Om dit duidelijk te maken, overweeg dan dit eenvoudige voorbeeld: een obligatie van $ 1000 die voor $ 900 verkoopt en een coupon van 7% (dat is $ 70 per jaar), zou een huidig ​​rendement van 7,7% hebben. Dit is $ 70 (jaarlijkse rente) gedeeld door $ 900 (huidige prijs).

Rendement (call-to-call): Het rendement op call verwijst naar het rendement van de obligatie als het wordt teruggekocht op de eerst mogelijke call-datum in plaats van de datum van rijping. De datum die in deze berekening wordt gebruikt, is meestal de vroegst mogelijke oproepdatum, niet de laatste datum waarop deze de volledige waarde bereikt. Het is niet ongebruikelijk dat voorzichtige beleggers zowel de opbrengst van een bedrijfsobligatie om te callen en opbrengst tot maturatie bepalen voordat ze een definitieve beslissing nemen over het beleggen in een obligatie. Een bereik van mogelijke opbrengsten wordt duidelijk met de opbrengst om te bellen aan de lage kant. Terwijl het rendement tot einde looptijd wordt gebruikt om het mogelijke high-end rendement van de obligatie te bepalen. Volgens Standard & Poor's Financial Services LLC, 2015 zal het rendementsverschil veronderstellen dat de bedrijfsobligatie wordt aangehouden tot de call-datum en dat het herbelegde contant zo wordt gedaan in hetzelfde tempo als het oorspronkelijke rendement om te callen.

Rendement tot looptijd (YTM): Dit verwijst naar de rentevoet voor het gelijkstellen van de prijs van een obligatie aan zijn huidige kasstroomwaarde. Wanneer de zinsnede rendement tot einde looptijd wordt gebruikt, betekent dit dat er van wordt uitgegaan dat de bedrijfsobligatie wordt aangehouden totdat deze volwassen wordt. Bovendien veronderstelt deze term ook dat alle tussentijdse kasstromen worden herbelegd tegen een gelijkwaardig percentage als de opbrengst na de rijping. Als de bedrijfsobligatie niet tot het einde van de looptijd wordt aangehouden of als de kasstromen herbelegd worden tegen verschillende percentages van de opbrengst tot het vervallende percentage, zal het rendement van de belegger verschillen van het rendement tot de vervaldatum. Het is belangrijk op te merken dat de berekening voor een rendement tot het einde van de looptijd rekening houdt met eventuele kapitaalverliezen, winsten of inkomsten die beleggers ervaren wanneer ze een obligatie houden tot aan de vervaldag).

Yield to Worst (YTW): Dit verwijst naar het laagst mogelijke rendement dat een bedrijfsobligatie kan genereren. Deze maat wordt meestal voor de vervaldatum genoemd.

Duration: Dit meet de gevoeligheid van een obligatie voor veranderingen in rentetarieven. Duur verwijst specifiek naar de gewogen gemiddelde looptijd die nodig is om de kasstromen van een beveiliging te laten rijpen. Deze gemiddelde looptijd wordt specifiek gewogen door het percentage van de huidige cashflowwaarde van de prijs van het effect. Dit betekent dat hoe langer of groter de duur van een obligatie is, des te gevoeliger het is voor rentewijzigingen. Volgens Standard & Poor's Financial Services LLC, 2015, wordt de duration daarom gebruikt om in te schatten wat er precies verandert in de prijs van een obligatie, gegeven een fluctuatie van 1% in de rentevoet. Bijvoorbeeld: als de looptijd van een bedrijfsobligatie 3 is, wordt verwacht dat deze met 3% zal evolueren voor elke 1% die de rentevoet beweegt.

Andere te overwegen factoren

Vervaldatum: De datum van rijping is de datum waarop u uw belangrijkste belegging terugkrijgt van een bedrijfsobligatie. Het bepaalt dus ook hoe lang u rentebetalingen op dat kapitaal zult ontvangen. Natuurlijk zijn er enkele uitzonderingen op hoe dit werkt. Sommige obligaties of effecten worden bijvoorbeeld als "opvorderbaar" beschouwd. Dit betekent dat de emittent van de obligatie de hoofdsom kan terugbetalen op specifieke tijdstippen vóór de werkelijke looptijd. Het is zonder enige twijfel belangrijk dat beleggers bepalen of een bedrijfsobligatie opvorderbaar is vóór de belegging in dergelijke effecten.

Coupon: Dit verwijst naar het jaarlijkse bedrag aan rente dat een obligatie uitkeert en wordt vaak uitgedrukt als een percentage van de nominale waarde van de obligatie. Dit betekent een bedrijfsobligatie ter waarde van $ 1000 die een vaste coupon van 6% heeft, betaalt $ 60 per jaar voor de duur van de obligatie. De meeste rentebetalingen worden halfjaarlijks gedaan. In dit voorbeeld zouden beleggers waarschijnlijk twee keer per jaar een betaling van $ 30 ontvangen. Zoals hierboven vermeld, is er ook een huidige opbrengst die kan afwijken van de coupon, die ook de nominale opbrengst wordt genoemd in tegenstelling tot de huidige opbrengst. Dit komt omdat obligaties, eenmaal uitgegeven, kunnen worden verhandeld en doorverkocht, waardoor hun waarde kan schommelen. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat wijzigingen in het huidige rendement geen invloed hebben op de coupon als nominale waarde en dat jaarlijkse betalingen worden vastgesteld vanaf de datum van uitgifte.

Par-waarde: Dit is de nominale waarde van de obligatie: het bedrag dat is opgenomen in het corporate charter van de uitgever. Dit bedrag is van bijzonder belang voor vastrentende obligaties waarbij het wordt gebruikt om de waarde van de obligatie bij de maturatie te bepalen, evenals het aantal couponbetalingen tot die tijd. De normale nominale waarde voor een obligatie is $ 100 of $ 1000. De huidige marktprijs van een bedrijfsobligatie kan op elk moment hoger of lager zijn dan de nominale waarde, afhankelijk van veel verschillende factoren, zoals de huidige rentevoet, de kredietwaardigheid van de emittent van de obligatie, de kwaliteit van het bedrijf en de tijd tot maturiteit.

De aankoopprijs of huidige prijs: Dit heeft alleen betrekking op het bedrag dat een belegger betaalt voor de bedrijfsobligatie (of enige andere zekerheid).Voor beleggers is dit het belangrijke bedrag, aangezien de huidige prijs uiteindelijk hun potentiële ROI bepaalt. Als de koopprijs veel hoger is dan de nominale waarde, dan biedt de kans hoogstwaarschijnlijk niet de grootste kans op rendement.

Couponfrequentie en de datum van rentebetaling: Het is belangrijk dat alle beleggers op de hoogte zijn van de couponfrequentie en de exacte datums van rentebetalingen op de bedrijfsobligaties die ze in hun portefeuille hebben. Deze informatie is bijvoorbeeld te vinden in het prospectus van de emittent.

De bottom line

Met behulp van de hierboven vermelde informatie kunnen beleggers nauwkeurig de kasstromen bepalen die worden gegenereerd door de rentebetalingen van verschillende bedrijfsobligaties. Zoals opgemerkt, betalen de meeste bedrijfsobligaties halfjaarlijks; de alternatieven zijn echter jaarlijks of driemaandelijks: een bedrijfsobligatie (jaarlijkse couponfrequentie) met een nominale waarde van $ 1000 en een vaste coupon van 6% betaalt eenmaal per jaar $ 60 op de vooraf vastgestelde datum van rentebetaling. Een bedrijfsobligatie (driemaandelijkse couponfrequentie) met een nominale waarde van $ 1000 en een vaste coupon van 6% betaalt vier keer per jaar $ 15, ook op de vooraf bepaalde datums van rentebetaling. Door de relevante gegevens voor alle bedrijfsobligaties in een portefeuille te verzamelen, kunnen beleggers een duidelijke uitbetalingsstructuur voor hun portefeuille krijgen, omdat zij nauwkeurige informatie ontvangen over de datum en het bedrag van elke rentecoupon die ze zullen ontvangen. Door het op te sommen, kan de belegger bijvoorbeeld het exacte bedrag van de ontvangen maandelijkse rente bepalen. Dit zijn uitstekende methoden om belangrijke cijfers te achterhalen.