Alle potentiële hoogtepunten, dieptepunten en sentimenten die samenhangen met beleggen, kunnen het uiteindelijke doel overschaduwen: geld verdienen. In een poging om zich op het laatste te concentreren en het eerste te elimineren, probeert de "kwantitatieve" benadering van beleggen aandacht te schenken aan de aantallen in plaats van aan de immateriële activa.

Voer de 'Quants' in

Harry Markowitz wordt algemeen gecrediteerd met het begin van de kwantitatieve beleggingsbeweging toen hij in maart 1952 een 'Portfolio-selectie' publiceerde in het Journal of Finance. Markowitz gebruikte wiskunde om diversificatie te kwantificeren en wordt geciteerd als een early adopter van het concept dat wiskundige modellen zouden kunnen worden toegepast op beleggingen. Robert Merton, een pionier in de moderne financiële theorie, won een Nobelprijs voor zijn werkonderzoek naar wiskundige methoden voor prijsbepaling van derivaten.Het werk van Markowitz en Merton legde de basis voor de kwantitatieve (kwantitatieve) benadering van beleggen.

In tegenstelling tot traditionele kwalitatieve beleggingsanalisten bezoeken quants geen bedrijven, ontmoeten ze de managementteams of onderzoeken ze de producten die de bedrijven in een inspanningen om een ​​concurrentievoordeel te identificeren.Ze weten vaak niet of geven om de kwalitatieve aspecten van de bedrijven waarin ze investeren, en vertrouwen puur op wiskunde om investeringsbeslissingen te nemen.

Hedge fund managers omarmen ced de methodologie en vooruitgang in de computertechnologie die het veld verder ontwikkelde, omdat complexe algoritmen in een oogwenk konden worden berekend. Het veld bloeide tijdens de dotcom-boom en -bots, omdat quants de waanzin van de technische crash en de marktcrash grotendeels vermeden.

Terwijl ze in de Grote Recessie strompelden, blijven er kwantitatieve strategieën in gebruik en hebben ze opmerkelijke aandacht gekregen voor hun rol in hoogfrequente handel (HFT) die gebaseerd is op wiskunde om handelsbeslissingen te nemen. Kwantitatief beleggen wordt ook veel toegepast, zowel als een op zichzelf staande discipline als in combinatie met traditionele kwalitatieve analyse voor zowel retourverbetering als risicovermindering.

Gegevens, overal gegevens

De opkomst van het computertijdperk maakte het mogelijk enorme hoeveelheden data te kraken in buitengewoon korte perioden. Dit heeft geleid tot steeds complexere kwantitatieve handelsstrategieën, omdat traders consistente patronen proberen te identificeren, die patronen modelleren en gebruiken om prijsschommelingen in effecten te voorspellen.

De quants implementeren hun strategieën met behulp van openbaar beschikbare gegevens. De identificatie van patronen stelt hen in staat om automatische triggers in te stellen om effecten te kopen of verkopen. Een handelsstrategie gebaseerd op handelsvolumepatronen kan bijvoorbeeld een correlatie tussen handelsvolume en prijzen hebben geïdentificeerd. Dus als het handelsvolume op een bepaald aandeel stijgt wanneer de koers van het aandeel $ 25 per aandeel bereikt en daalt wanneer de prijs $ 30 bereikt, kan een quant een automatische buy instellen op $ 25.50 en automatisch verkopen bij $ 29. 50.

Vergelijkbare strategieën kunnen gebaseerd zijn op inkomsten, winstverwachtingen, winstverrassingen en tal van andere factoren. In beide gevallen geven puur kwantitatieve handelaren niet om de verkoopvooruitzichten, het managementteam, de productkwaliteit of enig ander aspect van haar bedrijf. Ze plaatsen hun orders om te kopen en verkopen, uitsluitend op basis van de cijfers in de patronen die ze hebben geïdentificeerd.

Meer dan winst

Kwantitatieve analyse kan worden gebruikt om patronen te identificeren die zich kunnen lenen voor winstgevende beveiligingsactiviteiten, maar dat is niet de enige waarde. Hoewel geld verdienen een doel is dat elke belegger kan begrijpen, kan kwantitatieve analyse ook worden gebruikt om risico's te verminderen.

Het nastreven van zogenaamde "risicogecorrigeerde rendementen" omvat het vergelijken van risicomaatstaven zoals alfa, bèta, r-kwadraat, standaarddeviatie en de Sharpe-ratio om de investering te identificeren die het hoogste rendement oplevert voor de gegeven risiconiveau. Het idee is dat beleggers niet meer risico moeten nemen dan nodig is om hun beoogde rendement te behalen.

Dus als uit de gegevens blijkt dat twee investeringen waarschijnlijk vergelijkbare rendementen zullen genereren, maar die zullen aanzienlijk volatieler zijn in termen van opwaartse en neerwaartse prijsschommelingen, zouden de quants (en het gezond verstand) de minder riskante investering aanbevelen. Nogmaals, de quants geven niet om wie de investering beheert, hoe de balans eruit ziet, welk product het helpt geld te verdienen of een andere kwalitatieve factor. Ze concentreren zich volledig op de cijfers en kiezen de investering die (wiskundig gezien) het laagste risiconiveau biedt.

Risico-pariteitportfolio's zijn een voorbeeld van op kwantitatieve strategieën gebaseerde strategieën in actie. Het basisconcept omvat het nemen van beslissingen over activatoewijzing op basis van marktvolatiliteit. Wanneer de volatiliteit afneemt, neemt het risiconiveau in de portefeuille toe. Wanneer de volatiliteit toeneemt, neemt het risiconiveau in de portefeuille af.

Om het voorbeeld een beetje realistischer te maken, overweeg dan een portefeuille die zijn activa verdeelt tussen geld en een S & P 500-indexfonds. Gebruikmakend van de Chicago Board Options Exchange Volatility Index (VIX) als een proxy voor de volatiliteit van de aandelenmarkt, wanneer de volatiliteit stijgt, zou onze hypothetische portefeuille haar activa naar cash verplaatsen. Wanneer de volatiliteit afneemt, zou onze portefeuille activa naar het S & P 500-indexfonds verplaatsen. Modellen kunnen aanzienlijk complexer zijn dan degene die we hier noemen, misschien inclusief aandelen, obligaties, grondstoffen, valuta's en andere beleggingen, maar het concept blijft hetzelfde.

Voordelen

Kwantumhandel is een emotieloos besluitvormingsproces. De patronen en nummers zijn belangrijk. Het is een effectieve koop / verkoop-discipline, zoals consequent kan worden uitgevoerd, ongehinderd door de emotie die vaak wordt geassocieerd met financiële beslissingen.

Het is ook een kosteneffectieve strategie. Omdat computers het werk doen, hoeven bedrijven die op kwantitatieve strategieën vertrouwen geen grote, dure teams van analisten en portfoliomanagers in dienst te nemen.Ze hoeven ook niet door het land of de wereld te reizen om bedrijven te inspecteren en met het management te overleggen om mogelijke investeringen te beoordelen. Ze gebruiken eenvoudigweg computers om de gegevens te analyseren en de transacties uit te voeren.

Risico's

"Leugens, verdomde leugens en statistieken" is een citaat dat vaak wordt gebruikt om de ontelbare manieren waarop gegevens kunnen worden gemanipuleerd, te beschrijven. Terwijl kwantitatieve analisten patronen proberen te identificeren, is het proces absoluut niet fool-proof. De analyse omvat het ruimen door enorme hoeveelheden gegevens. Het kiezen van de juiste gegevens is geenszins een garantie, net zoals patronen die bepaalde resultaten lijken te suggereren perfect kunnen werken totdat ze dat niet doen. Zelfs als een patroon lijkt te werken, kan het een uitdaging zijn om de patronen te valideren. Zoals elke belegger weet, zijn er geen vaste weddenschappen.

Inflectiepunten, zoals de neergang van de aandelenmarkt van 2008/2009, kunnen moeilijk zijn voor deze strategieën, omdat patronen plotseling kunnen veranderen. Het is ook belangrijk om te onthouden dat gegevens niet altijd het hele verhaal vertellen. Mensen kunnen een schandaal of managementverandering zien tijdens de ontwikkeling, terwijl een puur wiskundige benadering dit niet noodzakelijkerwijs kan doen. Ook wordt een strategie minder effectief, omdat een toenemend aantal investeerders het probeert te gebruiken. Patronen die werken zullen minder effectief worden naarmate meer en meer beleggers ervan proberen te profiteren.

De bottom line

Veel beleggingsstrategieën gebruiken een mix van zowel kwantitatieve als kwalitatieve strategieën. Ze gebruiken kwantitatieve strategieën om potentiële investeringen te identificeren en gebruiken vervolgens een kwalitatieve analyse om hun onderzoeksinspanningen naar het volgende niveau te brengen bij het identificeren van de uiteindelijke investering.

Ze kunnen ook kwalitatief inzicht gebruiken om beleggingen en kwantitatieve gegevens voor risicobeheer te selecteren. Hoewel zowel kwantitatieve als kwalitatieve beleggingsstrategieën hun voorstanders en hun critici hebben, hoeven de strategieën elkaar niet uit te sluiten.