De nieuwe fiduciaire standaard van het ministerie van arbeid heeft een verregaand effect gehad op de pensioenplanningsindustrie, hoewel deze pas in april 2017 volledig van kracht wordt. Een van de manieren waarop deze invloed heeft adviseurs is dat het hen vereist om de kenmerken van alle soorten beleggingen opnieuw te evalueren, met inbegrip van doeldatumfondsen. Adviseurs die voorheen dachten dat ze hun fiduciaire plicht konden vervullen door simpelweg hun klanten in de goedkoopste beschikbare belegging te plaatsen, moeten nu een tweede blik werpen op een aantal van deze opties om er zeker van te zijn dat ze hun zaken in meer holistische zin uitvoeren.

Hier is meer informatie over hoe fondsen met een richtdatum en de adviseurs die hen venten, beïnvloed zullen worden door de nieuwe regel. (Voor gerelateerde informatie, zie: Waarom Fiduciary Rule Revisions Rankling Advisors zijn. )

Een nieuw perspectief

Adviseurs die ooit hun beleggingsaanbevelingen uitsluitend op vergoedingen hebben gebaseerd, zullen nu een due diligence moeten uitvoeren proces dat verder gaat dan een eenvoudige keuze tussen actief en passief beheer. Alle doeldatumfondsen worden in zekere zin actief beheerd, dus adviseurs die een puur passieve stijl van geldbeheer omarmen, kunnen het gebruik van deze instrumenten verbieden.

De belangrijkste kwestie om rekening mee te houden met doeldatumfondsen is hun glijdende pad, dat vooral de hoeveelheid risico en rendement binnen het fonds zal bepalen. Dit pad wordt gekozen door de geldmanager en verschillende managers kiezen verschillende paden, zelfs voor fondsen met dezelfde streefdatum. Eén manager kan een veel agressievere benadering hanteren in de activaspreiding voor een fonds, terwijl een andere manager minder risico kan nemen en een lager rendement kan bieden. Er is bijvoorbeeld een afwijking van bijna driekwart procent opgetreden tussen de rendementen van vijf grote fondsen met een streefdatum van 2020.

Adviseurs moeten op de hoogte zijn van deze discrepanties en verder kijken dan de vergoedingsstructuur in deze fondsen en hun onderliggende activaspreiding analyseren om ervoor te zorgen dat ze binnen de grenzen blijven van de risicotoleranties van hun klanten. Degenen met hogere risicotoleranties zijn kandidaten voor de meer agressieve fondsen, terwijl risicomijdende klanten een conservatievere keuze zullen moeten gebruiken. En als het gaat om het evalueren van de hoeveelheid risico die een bepaald fonds met zich meebrengt, moet de blootstelling van het fonds aan verschillende activaklassen worden bepaald. Target date-managers die een meer passieve benadering hanteren, zullen hoogstwaarschijnlijk minder gediversifieerd zijn dan diegenen die een meer actieve benadering volgen, omdat sommige activaklassen, zoals alternatieve beleggingen, moeilijk te reproduceren zijn of te gebruiken met een passieve strategie.Adviseurs moeten weten of de fondsbeheerder een meer strategische houding aanneemt met assetallocatie en of de beheerder in staat is om onmiddellijk aanpassingen in de portefeuille aan te brengen in reactie op de huidige marktomstandigheden. (Zie voor verwante literatuur: Wat u moet weten over de DoL-fiduciaire regel. )

Een laatste overweging die adviseurs moeten weten, is de structuur van de architectuur van het fonds. Sommige doeldatumfondsen gebruiken slechts één vermogensbeheerder voor al hun onderliggende beleggingen, terwijl anderen meerdere beheerders gebruiken, wat een superieure diversificatie kan bieden.

De bottom line

Adviseurs die rekening houden met bovenstaande factoren kunnen klanten beter van dienst zijn met behulp van doeldatafondsen die niet alleen een lage vergoeding bieden, maar ook echt passen in de beleggingsdoelstellingen en risicotoleranties van hun klanten. Streefdatumfondsen met een open architectuur kunnen doorgroeien omdat ze toegang bieden tot de beste geldmanagers en indien nodig geldmanagers kunnen vervangen. Open architectuurfondsen kunnen een reeks managers hebben die de belegger een lage alfa-correlatie biedt en de mogelijkheid om te profiteren van verschillende stijlen van portefeuillebeheer. (Zie voor verwante literatuur: De fiduciaire regel: wat kost de implementatie? )