a:

Financiële adviseurs hebben een hekel aan fondsen met een streefdatum omdat deze fondsen doorgaans hoge kosten in rekening brengen en een beperkte geschiedenis hebben. Het is moeilijk om een ​​bepaald rendement te verwachten van fondsen met een streefdatum. Vanaf 2015 zijn fondsen met een richtdatum zeker in populariteit gegroeid in de afgelopen tien jaar, vanwege het feit dat het zeer passieve beleggingsvehikels zijn die de blootstelling aan aandelen en obligaties aanpassen naarmate de persoon ouder wordt. Conventionele wijsheid in de wereld met de streefdatum zegt dat naarmate je ouder wordt, je blootstelling aan aandelen afneemt terwijl je blootstelling aan obligaties toeneemt. Hoewel dit zeker een conservatieve beweging is en begrijpelijk als een individu ouder wordt, kunnen fondsen met een streefdatum nadelig zijn in omgevingen met een lage snelheid.

Gebrek aan historische prestaties op lange termijn

Omdat fondsen met een streefdatum een ​​relatief nieuw concept zijn, is er beperkte prestatiegeschiedenis beschikbaar voor financiële adviseurs om te analyseren, wat een andere reden is dat ze de neiging hebben om verlegen te zijn weg van deze beleggingsvehikels. De meeste fondsen met een streefdatum zijn er al minder dan 10 jaar, waardoor inzicht in hun prestaties op lange termijn behoorlijk bewolkt is. Bovendien presteerden fondsen met een streefdatum zeer slecht tijdens de financiële crisis van 2007-2009. Voor een passieve benadering van beleggen werden deze fondsen hard geraakt, wat een andere reden zou kunnen zijn voor financiële adviseurs om hun klanten in doel-datumfondsen te plaatsen.

Moeilijkheden bij vergelijking van verschillende doeldatum-fondsen

Portefeuillemeesters met een streefdatum hebben meestal verschillende strategieën, wat zorgwekkend is omdat er een gebrek aan eenheid is in de benadering van wat als een ideaal doelwit wordt beschouwd -date portfolio. Dit leidt tot hoofdpijn voor uw financieel adviseur, omdat sommige portefeuillemanagers in de doeldatum geloven in een groter deel van het fonds in aandelen tijdens de levensduur van het fonds om de inflatie te beperken. Anderen wijzen er echter op dat dit soort strategie niet gerechtvaardigd is en schadelijk kan zijn voor beleggers omdat het het risico vergroot.

In het algemeen proberen financieel adviseurs portefeuilles te maken voor hun klanten die goed gediversifieerd zijn tegen de laagst mogelijke kosten, met de hoogste opbrengst die mogelijk is en gepositioneerd om te slagen. Target-date fondsen zijn nog te jong en werken de tekortkomingen uit, hoewel het concept zeker aantrekkelijk is voor de belegger die op lange termijn een "let it be" -portfolio wil. Er is een gebrek aan standaardisatie in het beheer van deze fondsen, wat moeilijk kan zijn voor beleggers omdat dit de fondsen op basis van de streefdatum ongelijk maakt.

Combineer dat met de gemiddelde kosten die in rekening worden gebracht om blootstelling te hebben aan deze fondsen en hun relatief variërende prestaties, en financiële adviseurs zetten hun klanten liever in fondsen met meer goedkope, gediversifieerde portefeuilles.Uiteindelijk is het streefdatum-fonds meer een optie voor de belegger die ervoor kiest om alleen al met pensioen te gaan, met een beperkte wens om wijzigingen in de portefeuille aan te brengen. Financiële adviseurs daarentegen analyseren en wijzen klanten toe op fondsen met een solide track record van prestaties, redelijke kosten en betrouwbaarheid als de economische tijden slecht zijn.