Economisch kapitaal (EC) is de hoeveelheid risicokapitaal die een bank inschat om solvabel te blijven op een bepaald betrouwbaarheidsniveau en een zekere tijdshorizon. Regulatory capital (RC), aan de andere kant, geeft de hoeveelheid kapitaal weer die een bank nodig heeft, gegeven wettelijke richtlijnen en regels. Dit artikel belicht hoe EC wordt gemeten, onderzoekt de relevantie ervan voor banken en vergelijkt economisch en regulerend kapitaal.
Zie: Hoe protesten het bankwezen kunnen veranderen

Risicobeheer
Banken en financiële instellingen worden geconfronteerd met toekomstige onzekerheden op de lange termijn die zij willen verklaren. Het is in deze context dat de Bazel-akkoorden werden opgesteld, gericht op het verbeteren van de risicobeheerfuncties van banken en financiële instellingen. Bazel II biedt internationale richtlijnen over de wettelijke minimumhoeveelheid kapitaal die banken moeten aanhouden tegen hun risico's, zoals kredietrisico, marktrisico, operationeel risico, tegenpartijrisico, pensioenrisico en andere. Bazel II bevat ook wettelijke richtsnoeren en regels voor het modelleren van reguleringskapitaal en moedigt bedrijven aan om EG-modellen te gebruiken. EC als concept en risicomaatstaf is geen recent fenomeen, maar is al snel een belangrijke maatregel geworden bij banken en financiële instellingen. (Zie voor achtergrondinformatie Basel II akkoord om te beschermen tegen financiële schokken en Hoe Basel I banken beïnvloedt )

Regulatory Capital
Wanneer banken hun RC-vereiste en in aanmerking komend kapitaal berekenen , ze moeten de wettelijke definities, regels en richtlijnen in overweging nemen. Vanuit regelgevend perspectief maakt het minimumbedrag van kapitaal deel uit van het in aanmerking komende kapitaal van een bank. Het totale toelaatbare kapitaal volgens de wettelijke richtlijnen onder Bazel II wordt geleverd door de volgende drie kapitaallagen:

• Tier 1 (kern) kapitaal: omvat in grote lijnen elementen zoals gewone aandelen, kwalificerende preferente aandelen en overtollige en ingehouden winsten.
• Tier 2 (aanvullend) kapitaal: omvat elementen zoals algemene kredietverliezenreserves, bepaalde vormen van preferente aandelen, achtergestelde schuld op termijn, eeuwigdurende schuld en andere hybride schuldinstrumenten en eigen-vermogensinstrumenten.
• Tier 3 kapitaal: omvat de achtergestelde schulden op korte termijn en de netto handelsboekwinst die niet extern zijn geverifieerd.

Merk op dat deze niveaus op verschillende manieren kunnen worden samengesteld volgens wettelijke en boekhoudkundige regelingen in de lidstaten van de Bank voor Internationale Betaling (BIS). Bovendien verschillen de kapitaallagen in hun vermogen om verliezen op te vangen; Tier 1 vermogen heeft de beste mogelijkheden om verliezen op te vangen. Het is noodzakelijk voor een bank om het minimumkapitaalvereiste van de bank voor krediet-, operationeel, marktrisico en andere risico's te berekenen, om vast te stellen hoeveel Tier 1-, Tier 2- en Tier 3-kapitaal beschikbaar zijn om alle risico's te ondersteunen.
Economisch kapitaal
EC is een risicomaatstaf uitgedrukt in termen van kapitaal. Een bank kan zich bijvoorbeeld afvragen welk kapitaalniveau nodig is om solvabel te blijven op een bepaald niveau van vertrouwen en tijdshorizon. Met andere woorden, EC kan worden beschouwd als de hoeveelheid risicokapitaal vanuit het perspectief van de bank; daarom verschilt het van RC-vereiste maatregelen. Economisch kapitaal is primair bedoeld om zakelijke beslissingen te ondersteunen, terwijl RC ernaar streeft minimumkapitaalvereisten vast te stellen voor alle risico's binnen een bank, op basis van een reeks regelgevende regels en richtlijnen.

Tot nu toe, omdat economisch kapitaal eerder een bankspecifieke of interne maatstaf voor beschikbaar kapitaal is, bestaat er geen gemeenschappelijke binnenlandse of globale definitie van EC. Bovendien zijn er enkele elementen die veel banken gemeen hebben bij het definiëren van EC. EC-ramingen kunnen worden gedekt door elementen van Tier 1, Tier 2, Tier 3 of definities gebruikt door ratingbureaus en / of andere soorten kapitaal, zoals geplande inkomsten, niet-gerealiseerde winst of impliciete overheidsgaranties.

Relevantie van economisch kapitaal EC is zeer relevant omdat het sleutelantwoorden kan bieden voor specifieke zakelijke beslissingen of voor de evaluatie van de verschillende bedrijfseenheden van een bank. Het biedt ook een instrument voor het vergelijken van RC.

Prestatiemaatstaf
Het management van een bank kan EC-ramingen gebruiken om kapitaal toe te wijzen aan bedrijfsstromen, en om die eenheden te promoten die gewenste winst per eenheid van risico bieden. Een voorbeeld van prestatiemeting waarbij EC betrokken is, is rendement op risico-aangepast kapitaal (RORAC), risico-aangepast rendement op kapitaal (RAROC) en economische toegevoegde waarde (EVA). Figuur 1 toont een voorbeeld van een RORAC-berekening en hoe deze te vergelijken is tussen de bedrijfseenheden van een bank of financiële instelling.

Zakelijk	Rendement en / of winst	EC-ramingen	RORAC
Eenheid 1	$ 50 miljoen	$ 100 miljoen	50% ($ 50 / $ 100)
Eenheid 2	$ 30 miljoen	$ 120 miljoen	25% ($ 30 / $ 120)

Figuur 1: RORAC van twee bedrijfseenheden gedurende één jaar.

Figuur 1 laat zien dat bedrijfseenheid 1 een hoger rendement genereert in EG-termen (dwz RORAC) in vergelijking met bedrijfseenheid 2. Het management zou voor bedrijfseenheid 1 kiezen, die minder EG verbruikt, maar tegelijkertijd een hoger rendement genereert. Dit soort beoordelingen is praktischer in een bottom-up benadering. De bottom-up benadering houdt in dat de EC-beoordelingen voor elke bedrijfseenheid worden gemaakt en vervolgens worden geaggregeerd tot een algemeen EG-cijfer. De benadering van boven naar beneden is daarentegen meer arbitrair, omdat EC op groepsniveau wordt gekalibreerd en vervolgens aan elke bedrijfsstroom wordt geleverd, waar criteria voor kapitaaltoewijzing vaag kunnen zijn.

In vergelijking met RC
Een ander gebruik van EC is om het te vergelijken met RC-vereiste. Figuur 1 geeft een voorbeeld van enkele risico's die kunnen worden beoordeeld door een EG-kader en hoe het kan worden vergeleken met RC-vereiste.

Figuur 2: RC-vereiste en EC-schatting

EC-waarde
Hoewel het EG-cijfer van een bank deels wordt bepaald door de risicobereidheid (de wens om risico te nemen), wordt de RC-vereiste bepaald door toezichtmetingen die zijn vastgelegd in de regelgeving. leidraden en regelboeken.Bovendien kunnen banken, in tegenstelling tot wettelijke kapitaalmodellen onder Basel II, zoals het geavanceerde interne rating-gebaseerde (AIRB) -model voor kredietrisico, hun eigen keuzes maken over het modelleren van EC. Banken kunnen bijvoorbeeld de functionele vorm en de parameterinstellingen van hun model kiezen. Daarom kan EC-modellering aannames van AIRB voor kredietrisico aanpassen of negeren.

AIRB gaat ervan uit dat een kredietportefeuille groot en homogeen is, dat langetermijnactiva risicovoller zijn, zoals weerspiegeld in de zogenaamde maturiteitsaanpassing die is afgedekt na vijf jaar, en dat hogere kwaliteitsclassificaties een hogere correlatie hebben met systeemrisico's. Het evalueert ook het risico per ratingklasse en veronderstelt een perfecte correlatie tussen ratingklassen en diversificatie binnen een ratingklasse. (Zie voor meer informatie Beleggingsrisico meten en beheren .)

Value-at-risk (VaR) -modellen zijn typische EG-kaders voor markt-, kredietrisico- en andere risico's. Voor kredietrisico wordt dit echter meestal krediet-risico-risico (CVaR) genoemd. Figuur 3 geeft een voorbeeld van de verliesverdeling van een kredietportefeuille voor relatief veilige leningen. Figuur 3 toont de verwachte verliezen en de onverwachte verliezen. Het verwachte verlies vertegenwoordigt een verlies dat voortvloeit uit de dagelijkse bedrijfsvoering, terwijl het onverwachte verlies het aantal standaarddeviaties is dat weg is van het verwachte verlies (de staart van de verdeling). In het huidige voorbeeld wordt het onverwachte verlies gekalibreerd op het betrouwbaarheidsniveau van 99, 95%, wat overeenkomt met een 'AA'-beoordeling. Daarom kunnen banken hun modellen voor economisch kapitaal kalibreren op basis van de risicobereidheid van het management, wat meestal in overeenstemming is met de streefwaarde van de bank. (Zie voor meer Introductie Value at Risk .)

Figuur 3: Economisch kapitaal voor het kredietrisico

Sommige banken kunnen intern ontwikkelde modellen gebruiken om hun EC te berekenen. Banken kunnen echter ook commerciële software gebruiken om hen te helpen bij hun EC-berekeningen. Een typisch voorbeeld van dergelijke software voor kredietrisico is de Portfolio Manager van Moody's KMV, Strategic Analytics, Credit risk + van Credit Suisse en CreditMetrics van JP Morgan.

De bottom line
EC is een maatstaf voor het risicokapitaal van een bank. Het is geen recent concept, maar het is snel een belangrijke maatregel geworden bij banken en financiële instellingen. EC biedt een nuttig aanvullend instrument voor RC voor zakelijke beslissingen. Banken gebruiken steeds meer EG-kaders en zullen hoogstwaarschijnlijk in de toekomst blijven groeien. De relevante vraag zou kunnen zijn of de EC op een dag RC-vereisten zou kunnen vervangen.