a:

Een commando-economie is een economie waarin een gecentraliseerde overheid de productiemiddelen controleert. De overheid bepaalt wat wordt geproduceerd, hoe het wordt geproduceerd en hoe het wordt verspreid. Particulier ondernemen bestaat niet in een commando-economie. De overheid stelt alle werknemers tewerk en bepaalt unilateraal hun loon en taken. Er zijn voor- en nadelen van structuren met een opdrachteconomie. Voordelen van de Command Economy zijn lage niveaus van ongelijkheid en werkloosheid en het algemeen goed dat winst vervangt als primaire prikkel tot productie. De nadelen van de commando-economie zijn onder meer gebrek aan concurrentie en gebrek aan efficiëntie.

Omdat de overheid de productiemiddelen beheert in een commando-economie, bepaalt deze wie waar werkt en voor hoeveel loon. Deze machtsstructuur staat in schril contrast met een vrije markteconomie, waarin particuliere bedrijven de productiemiddelen beheersen en werknemers in dienst nemen op basis van bedrijfsbehoeften, door hen lonen te betalen die zijn vastgesteld door onzichtbare marktkrachten. In een vrije markteconomie dicteren de wet van vraag en aanbod dat werknemers met unieke vaardigheden op veelgevraagde gebieden hoge lonen ontvangen voor hun diensten, terwijl laaggeschoolde personen in velden die verzadigd zijn met arbeiders genoegen nemen met karige lonen, als ze kan überhaupt werk vinden.

Een commando-economie vermindert veel van deze werkloosheid en ongelijkheid. In tegenstelling tot de onzichtbare hand van de vrije markt, die niet door een enkel bedrijf of individu kan worden gemanipuleerd, kan een regering met een commando-economie lonen en vacatures instellen om een ​​werkloosheidspercentage en loonverdeling te creëren die zij geschikt acht.

Terwijl de motivatie voor winst de meeste zakelijke beslissingen in een vrije markteconomie drijft, is het een niet-factor in een economie van de economie. Een regering met een commando-economie kan daarom producten en diensten afstemmen op het algemeen welzijn zonder rekening te houden met winsten en verliezen. De meeste echte commando- economy-regeringen, zoals Cuba, bieden hun burgers bijvoorbeeld gratis, universele gezondheidszorg.

Commandoverzekeringen zijn benadeeld, omdat hun inherente gebrek aan concurrentie innovatie belemmert en de prijzen voor consumenten niet op een optimaal niveau houdt. Hoewel degenen die overheidscontrole prefereren, kritisch staan ​​tegenover particuliere bedrijven die winst boven alles waarderen, valt niet te ontkennen dat winst een grote motivator is en innovatie stimuleert. Om deze reden zijn de meeste vorderingen op het gebied van geneeskunde en technologie afkomstig uit landen met een vrije markteconomie, zoals de Verenigde Staten en Japan.

Efficiëntie komt ook in gevaar wanneer de overheid optreedt als een monoliet en alle aspecten van de economie van een land beheerst. De aard van de concurrentie dwingt particuliere bedrijven in een vrije markteconomie om administratieve rompslomp tot een minimum te beperken en de operationele en administratieve kosten tot een minimum te beperken.Als ze te vastlopen met deze uitgaven, behalen ze lagere winsten of moeten ze hun prijzen verhogen om hun uitgaven te dekken; uiteindelijk worden ze uit de markt gedreven door concurrenten die in staat zijn om efficiënter te werken. Productie in opdrachteconomieën is notoir inefficiënt omdat de overheid geen druk voelt van concurrenten of prijsbewuste consumenten om kosten te besparen of activiteiten te stroomlijnen.