a:

Er zijn drie hoofdformaties van rendementscurves: normale, omgekeerde en vlakke rentecurves. De rentecurve beschrijft de vorm van de term rentestructuren en hun respectieve looptijden in jaren. De tijd tot de vervaldatum bevindt zich op de x-as, terwijl de opbrengst tot de vervaldatum zich op de y-as van de grafiek bevindt.

Een normale rendementscurve beschrijft een vorm van opbrengsten en looptijden die concaaf lager en hoger is. Langere looptijdobligaties hebben een hogere opbrengst tot einde looptijd dan kortere obligaties.

Stel bijvoorbeeld dat een obligatie van twee jaar een rendement van 1% biedt, een obligatie met een looptijd van vijf jaar een rendement van 1,8% biedt, een obligatie van 10 jaar een rendement van 2 biedt. 5%, een 15-jarige lening biedt een rendement van 3. 0% en een 20-jarige lening biedt een rendement van 3. 5%. Wanneer deze punten op een grafiek zijn verbonden, vertonen ze een vorm van een normale rentecurve.

Een omgekeerde rentecurve is een curve waarin de kortetermijnopbrengsten tot einde looptijd hoger zijn dan de langetermijnrendementen tot de vervaldatum. De vorm van een omgekeerde opbrengstcurve is concaaf hoger en lager. Stel bijvoorbeeld dat een obligatie van twee jaar een rendement van 5% biedt, een obligatie met een looptijd van vijf jaar een rendement van 4. 5%, een obligatie met een looptijd van 10 jaar een rendement van 4% en een obligatie van 15 jaar een opbrengst oplevert van 3. 5%. Deze opbrengsten zouden een omgekeerde opbrengstcurvevorm vertonen.

Een vlakke rendementscurve is een vorm waarin de rendementen op korte en lange termijn vergelijkbaar zijn met elkaar. Stel bijvoorbeeld dat een obligatie van twee jaar een rendement van 6% biedt, een obligatie met een looptijd van vijf jaar een rendement van 6,1%, een obligatie met een looptijd van 10 jaar een rendement van 6% en een obligatie van 20 jaar een opbrengst biedt van 6. 05%. De grafiek zou een vlakke opbrengstcurve-vorming vertonen.