a:

In bepaalde rechtsgebieden, zoals de landen die lid zijn van de Europese Unie, is er een belastingstelsel dat belasting op de toegevoegde waarde (btw) wordt genoemd. Het btw-stelsel vereist dat elk goed of elke dienst in elke fase van het bedrijfsproces tegen een variabele rente wordt belast. In dergelijke belastingjurisdicties zijn de belastingvoordelen verbonden aan verticale integratie minimaal.

In de Verenigde Staten wordt de output belast in tegenstelling tot de materialen en services die bij het totale productieproces zijn betrokken. Wanneer bedrijven verticaal geïntegreerd zijn, wordt elk van de aangesloten bedrijven geteld als een afzonderlijke economische actor. Elke fase van het proces wordt nog steeds belast. Wanneer een bedrijf echter goederen bij een leverancier koopt, moet het extra betalen voor de belasting die de fabrikant van die goederen heeft opgebouwd. Ondanks het feit dat het moederbedrijf en de gelieerde ondernemingen als afzonderlijke economische actoren worden beschouwd, wordt de belasting geconsolideerd, zodat er geen extra belastingkosten zijn om de aankoop van materialen goed te maken. Dit resulteert in een lichte verlaging van de kosten. Dit is ook bedoeld om kleinere, onafhankelijke concurrenten minder concurrerend te maken in termen van prijzen, omdat zij hun prijzen hoger moeten houden om rekening te houden met hun belastingaanslagen.

De behandeling van organisaties die door verticale integratie als afzonderlijke economische entiteiten in de VS zijn gecombineerd, heeft ook geleid tot de exploitatie van internationale belastingwetten door grote multinationale ondernemingen. Dit is met name het geval geweest bij organisaties met grote belangen in intellectuele eigendom en die een lang en divers productieproces hebben. Voorbeelden van dit soort industrieën zijn onder meer farmaceutische bedrijven en softwarebedrijven. Er zijn gevallen geweest waarin dergelijke bedrijven lokale belastingwetten manipuleerden en de kleinere bedrijven in verschillende landen baseren, zodat zij niet het minimale bedrag aan belasting hoeven te betalen. De meest voorkomende voorbeelden van deze vorm van manipulatie baseren filialen in offshore belastingparadijzen zoals Luxemburg, Zwitserland, Ierland en de Britse Kaaimaneilanden.

De VS heeft een aanzienlijk aantal bestaande belastingverdragen over de hele wereld, wat deze praktijk van het manipuleren van deze belastingwetgeving maakt door offshore belastingparadijzen volledig legaal te gebruiken. Hoewel het onduidelijk is of sommige van deze verdragen, zoals met India, waarschijnlijk in de toekomst zullen worden vernieuwd, zijn andere - zoals die met de Europese Unie - stabiel en lijken ze lang te bestaan. Hoewel de Amerikaanse regering een aanzienlijk bedrag aan belastinginkomsten verliest uit dit belastingverdrag met de Europese Unie, zijn politici terughoudend om de overeenkomst terug te draaien.Dit komt door argumenten van grote multinationals dat als ze niet in staat zouden zijn om de belasting te minimaliseren hun vermogen om concurrerend te zijn met andere internationale bedrijven zou afnemen.