a:

Volgens het National Bureau of Economic Research (NBER) wordt recessie gedefinieerd als "een significante daling van de economische activiteit verspreid over de economie, langer dan een paar maanden, normaal gesproken zichtbaar in het reële bruto binnenlands product (bbp), het reële inkomen, de werkgelegenheid, de industriële productie en de groot- en detailhandel. " Meer specifiek wordt recessie gedefinieerd als wanneer bedrijven niet langer uitbreiden, het BBP gedurende twee opeenvolgende kwartalen afneemt, de werkloosheid stijgt en huizenprijzen dalen.

Veel factoren dragen bij aan de val van een economie in een recessie, maar de belangrijkste oorzaak is de inflatie. Inflatie verwijst naar een algemene stijging van de prijzen van goederen en diensten gedurende een bepaalde periode. Hoe hoger de inflatie, hoe kleiner het percentage goederen en diensten dat met hetzelfde geld kan worden gekocht. Inflatie kan plaatsvinden om uiteenlopende redenen als hogere productiekosten, hogere energiekosten en staatsschuld. (Voor meer informatie over dit onderwerp, zie

Alles over inflatie .)

In een inflatoire omgeving hebben mensen de neiging vrijetijdsbestedingen uit te bannen, de totale uitgaven te verminderen en meer te sparen. Maar omdat particulieren en bedrijven de uitgaven beperken om de kosten te verlagen, neemt het bbp af. De werkloosheidscijfers stijgen omdat bedrijven werknemers ontslaan om kosten te besparen. Het zijn deze gecombineerde factoren die ervoor zorgen dat de economie in een recessie terechtkomt.

Zie

Recessiebeveiligde portfolio en Recessie: wat betekent dit voor beleggers voor meer informatie.

Deze vraag werd beantwoord door Chizoba Morah.