a:

Technisch gesproken maakt de rentecurve geen voorspellingen. Het is veeleer een manier om een ​​set rentetarieven voor verschillende schuldbewijzen te vertegenwoordigen. Analisten hebben in het verleden gekeken naar de rendementscurve voor obligaties als een leidende indicator van de marktprestaties. Zelfs de Federal Reserve houdt de rendementscurve in de gaten voor een gevoel van toekomstige reële economische activiteit.

In tijden van toenemende monetaire inflatie - een bijna zekerheid sinds de oprichting van de Federal Reserve - zal de curve naar verwachting in de loop van de tijd stijgende rentetarieven vertonen. In de tweede helft van de 20e eeuw was de nominale rentecurve op U. S. Treasurys zevenmaal omgekeerd (lange-termijnrendementen lager dan kortlopend). Alle zeven gingen aan een recessie vooraf.

Tijds- en obligatierente

Er zijn twee redenen waarom de rendementscurve zelden wordt geïnverteerd. De belangrijkste reden is dat de prijzen naar verwachting met de tijd zullen stijgen; obligatiebeleggers eisen meer rendement voor fondsen die over langere perioden worden aangehouden. Stel dat je verwachtte dat de prijzen de komende twee jaar met 5% zouden stijgen. Het is niet waarschijnlijk dat u uw geld in een tweejarige Schatkist plaatst met slechts een opbrengst van 3%, omdat u in de loop van de tijd echte koopkracht zou verliezen.

De tweede belangrijke reden is wat economen 'liquiditeitsvoorkeur' noemen. Eenvoudig gesteld, mensen geven vandaag de voorkeur aan $ 100 vandaag tot $ 100 per jaar. Mensen hebben de neiging om meer rendement te eisen als ze geld opgeven voor langere periodes.

Opbrengcurve-economie

Er zijn veel mogelijke verklaringen waarom de rendementscurve de neiging heeft zes tot twaalf maanden voorafgaand aan een recessie om te keren. Sommige economen beweren dat omgekeerde rentecurves wijzen op toekomstige deflatie en dat deflatie de economie schaadt. Critici van deze theorie stellen dat een omgekeerde opbrengstcurve relatief gewoon was in de 19e eeuw en dat deflatie vaak gepaard ging met economische groei voor de Fed.

Andere economen suggereren dat de "crunch-fase" van de conjunctuurcyclus begint met liquidatie. Wanneer bedrijven bepalen dat investeringen in de verkeerde productiefactoren zijn geplaatst, moeten activa worden geliquideerd en worden overgedragen naar meer winstgevende ondernemingen. De rentecurve keert hierdoor om, wat problemen op de weg voorspelt.