Voordat u beslist om te beleggen in een schuldpapier van een bedrijf of een vreemd land, moet u bepalen of de toekomstige entiteit in staat zal zijn om aan haar verplichtingen te voldoen. Een ratingbedrijf kan u hierbij helpen. Het verstrekken van onafhankelijke, objectieve beoordelingen van de kredietwaardigheid van bedrijven en landen, een credit rating-bedrijf helpt beleggers beslissen hoe riskant het is om geld te investeren in een bepaald land en / of veiligheid.

Krediet in de beleggingswereld

Naarmate investeringsmogelijkheden mondialer en diverser worden, is het moeilijk om niet alleen te beslissen welke bedrijven, maar ook welke landen, goede investeringsmogelijkheden zijn. Het beleggen in buitenlandse markten heeft voordelen, maar de risico's die gepaard gaan met het versturen van geld naar het buitenland liggen aanzienlijk hoger dan bij het beleggen op uw eigen binnenlandse markt. Het is belangrijk om inzicht te krijgen in verschillende beleggingsomgevingen en om de risico's en voordelen van deze omgevingen te begrijpen. Het meten van de bekwaamheid en bereidheid van een entiteit - die een persoon, bedrijf, veiligheid of land kan zijn - om haar financiële verplichtingen of schulden na te komen, kredietratings zijn essentiële instrumenten om u te helpen investeringsbeslissingen te nemen.

The Raters

Drie beste bureaus handelen in credit ratings: Moody's, Standard & Poor's (S & P's) en Fitch Ratings. Elk van deze agentschappen heeft tot doel een beoordelingssysteem te bieden dat beleggers helpt het risico te bepalen dat gepaard gaat met beleggen in een specifiek bedrijf, beleggingsinstrument of markt.

Ratings kunnen worden toegewezen aan kortlopende en langlopende schuldverplichtingen, evenals aan effecten, leningen, preferente aandelen en verzekeringsmaatschappijen. Langetermijncreditbeoordelingen zijn meer indicatief voor de beleggingsomgeving van een land en / of het vermogen van een onderneming om haar schuldverplichtingen na te komen.

Voor een overheid of bedrijf is het soms eenvoudiger om lokale valuta-verplichtingen terug te betalen dan om in vreemde valuta te betalen. De ratings beoordelen daarom het vermogen van een entiteit om schulden te betalen in zowel buitenlandse als lokale valuta. Een gebrek aan externe reserves kan bijvoorbeeld een lagere rating rechtvaardigen voor die verplichtingen die een land in vreemde valuta heeft gesteld.

Ratings zijn niet gelijk aan of hetzelfde als aanbevelingen kopen, verkopen of houden. Ratings meten het vermogen en de bereidheid van een entiteit om schulden af ​​te lossen.

De waarderingen bevinden zich

De kijkcijfers liggen op een spectrum dat varieert van de hoogste kredietkwaliteit aan de ene kant en standaard of 'rotzooi' aan de andere kant. Langetermijnkredietbeoordelingen worden aangeduid met een letter: een triple A (AAA) is de hoogste kredietkwaliteit en C of D (afhankelijk van het bureau dat de rating afgeeft) is de laagste of ongewenste kwaliteit. Binnen dit spectrum zijn er verschillende graden van elke beoordeling, die, afhankelijk van het bureau, soms worden aangeduid met een plus- of minteken of een cijfer.

Dus voor Fitch Ratings betekent een "AAA" rating de hoogste investment grade en betekent dit dat er een zeer laag kredietrisico is. "AA" staat voor een zeer hoge kredietkwaliteit; "A" betekent een hoge kredietkwaliteit, en "BBB" is een goede kredietkwaliteit. Deze ratings worden beschouwd als van beleggingskwaliteit, wat betekent dat de waarde van de te beoordelen beveiliging of entiteit een kwaliteitsniveau heeft dat veel instellingen nodig hebben bij het overwegen van buitenlandse investeringen.

Ratings die vallen onder "BBB" worden beschouwd als speculatief of rommel. Dus voor Moody's zou een Ba2 een rating van speculatieve kwaliteit zijn, terwijl voor S & P's een "D" de default van de junk-bondstatus aangeeft.

De volgende tabel geeft een overzicht van de verschillende ratingsymbolen die door Moody's en Standard & Poor's worden uitgegeven:

Bondwaardering Beoordeling Risico Moody's Standaard & armen Aaa < AAA Investering Laagste risico Aa AA Investering Laag risico A A Investering Laag risico Baa BBB Investeringen Gemiddeld risico Ba, B BB, B Ongewenst Hoog risico Caa / Ca / C CCC / CC / C Ongewenst Hoogste risico C D Ongewenste Standaard Ratings van soevereine creditcards

Zoals eerder vermeld, kan een rating verwijzen naar de specifieke financiële verplichting van een entiteit of zijn algemene kredietwaardigheid. Een soevereine kredietrating levert de laatste op, omdat dit het algemene vermogen van een land aangeeft om een ​​veilige investeringsomgeving te bieden. Deze rating weerspiegelt factoren zoals de economische status van een land, transparantie op de kapitaalmarkt, niveaus van publieke en private investeringsstromen, directe buitenlandse investeringen, deviezenreserves, politieke stabiliteit of het vermogen van de economie van een land om stabiel te blijven, ondanks politieke verandering.

Omdat het de deur naar de beleggingssfeer van een land is, is de soevereine beoordeling het eerste waar de meeste institutionele beleggers naar zullen kijken als ze besluiten of ze geld in het buitenland willen beleggen. Deze rating geeft de belegger onmiddellijk inzicht in het risiconiveau dat verbonden is aan beleggen in het land. Een land met een soevereine rating krijgt daarom meer aandacht dan één zonder. Dus om buitenlandse geld aan te trekken, zullen de meeste landen ernaar streven een soevereine rating te verkrijgen, en ze zullen nog meer streven naar het behalen van investment grade. In de meeste gevallen zal de soevereine kredietbeoordeling van een land de bovengrens van de kredietratings zijn.

Controverses

Hoewel de ratingbureaus een degelijke service bieden, wordt de waarde van dergelijke ratings al sinds de financiële crisis van 2008 op grote schaal ter discussie gesteld. Een belangrijke kritiek is dat de emittenten zelf de ratingbureaus betalen om hun effecten te waarderen. Dit werd met name belangrijk omdat de stijgende onroerendgoedmarkt in 2006-2007 zijn hoogtepunt bereikte en steeds meer subprime-schulden naar de ratingbureaus kwamen. Het potentieel om hoge vergoedingen te verdienen zorgde voor concurrentie tussen de drie grote organisaties om de hoogst mogelijke ratings te geven. Toen de woningmarkt in 2007-2008 begon in te storten, waren ratingfirma's rampzalig laat in het verlagen van die topnoteringen om de huidige realiteit weer te geven.

Om de potentiële belangenconflicten van de ratingbureaus te helpen oplossen, heeft de Dodd-Frank Wall Street Hervorming- en consumentenbeschermingswet van 2010 de verbetering van de regulering van ratingbureaus verplicht gesteld. Volgens de regels moeten ratingbureaus publiekelijk bekendmaken hoe hun ratings hebben gepresteerd. Ze worden ook aansprakelijk gesteld voor beoordelingen waarvan ze hadden geweten dat ze niet klopten. In 2013 werden Standard & Poor's, Moody's en Fitch Ratings aangeklaagd voor het toewijzen van kunstmatig hoge kredietratings aan de hypothecaire obligaties die werden aangehouden in een hedgefonds van Bear Stearn.

Elke goede beleggingsonderneming, of het nu een beleggingsfonds, een bank of een hedgefonds is, zal niet alleen vertrouwen op de rating van het ratingbureau en zal haar onderzoek aanvullen met dat van haar interne onderzoeksafdeling. Daarom is het belangrijk voor een individuele belegger om niet alleen de initiële obligatiebeoordeling in twijfel te trekken, maar ook regelmatig de ratings te bekijken gedurende de looptijd van een obligatie en deze ratings voortdurend in vraag te stellen.

De bottom line

Een kredietrating is een nuttige tool, niet alleen voor de belegger, maar ook voor de entiteiten die op zoek zijn naar investeerders. Een investment-grade rating kan een beveiliging, bedrijf of land op de wereldradar plaatsen, buitenlandse geld aantrekken en de economie van een land stimuleren. Voor opkomende markteconomieën is de kredietwaardigheid van cruciaal belang om hun waardigheid van geld van buitenlandse investeerders te laten zien. En omdat de rating werkt om investeringen te vergemakkelijken, zullen veel landen en bedrijven ernaar streven hun ratings te behouden en te verbeteren, waardoor een stabiel politiek klimaat en een transparantere kapitaalmarkt worden gewaarborgd.