a:

Historische kapitalisatiepercentages, of cap rates, voor onroerend goed in New York City en de rest van het land, ervaren cyclische patronen en variëren per specifieke markt, zoals meergezins appartementsgebouwen, walk-in up gebouwen versus die met liften en commerciële eigenschappen. Vanaf de tweede helft van 2014 lagen de cap rates in Manhattan op historisch dieptepunten.

Cap rate is het percentage van het potentiële rendement op een investering in onroerend goed. Het wordt berekend door het verwachte jaarlijkse inkomen gegenereerd door het onroerend goed, verminderd met vaste en variabele kosten, te delen door de totale waarde. Industry-analisten kijken cap rates nauwlettend, omdat zij het rendement op investeringen schatten. Taxateurs gebruiken de benadering van kapitalisatievoeten om de waarde van een inkomen genererende eigenschap te bepalen. De marktgerelateerde activeringskoers wordt toegepast op het netto-bedrijfsresultaat van een woning om de huidige waarde van een onroerend goed te schatten.

Tussen 1984 en 2009 bedroeg de gemiddelde cap rate 8. 4% voor walk-up gebouwen en 7. 68% voor appartementsgebouwen met liften. De cap rate voor gebouwen met liften bereikte een piek van bijna 12% in zowel 1984 als 1992 en daalde in 2006 tot net iets meer dan 3%. Het percentage voor walk-ups was licht hoger in elk jaar van die periode behalve 1994, 2000, 2002 en 2004 Sinds 1992 heeft Manhattan een gestage daling van de cap rates ervaren. Beleggers zijn echter nog steeds bereid om te speculeren over onroerend goed in New York vanwege de lage rentetarieven en aanzienlijke belastingvoordelen.

Volgens makelaardij Massey Knakal Realty Services bedroeg de cap rate voor appartementsgebouwen met liften in Manhattan 3,4% in de eerste helft van 2014, wat het laagste is sinds 2006. Walk -up gebouwen hadden een cap rate van 4. 2%, hun laagste percentage sinds 1984, toen het bedrijf begon hen te volgen.