a:

Er zijn een aantal factoren die van invloed zijn op de bepaling van een goede werkkapitaalratio, een primaire liquiditeitsratio die de relatie tussen de activa en verplichtingen van een bedrijf meet.

De werkkapitaalratio is een zeer eenvoudige metriek voor liquiditeit. Het is bedoeld om aan te geven hoe capabel een bedrijf is om zijn huidige financiële verplichtingen na te komen en is een maatstaf voor de financiële solvabiliteit van een bedrijf. De ratio wordt berekend door de vlottende activa te delen door de kortlopende verplichtingen. Met betrekking tot financiële overzichten, is dit het cijfer dat op de onderste regel van de balans van een bedrijf verschijnt. Het wordt ook de huidige verhouding genoemd. Over het algemeen wordt een werkkapitaalratio van minder dan 1 beschouwd als een indicatie voor potentiële toekomstige liquiditeitsproblemen, terwijl een ratio van 1,5 tot 2,0 wordt geïnterpreteerd als een bedrijf met een solide financiële grond in termen van liquiditeit. Een steeds hogere verhouding boven 2 wordt niet noodzakelijkerwijs als beter beschouwd; een aanzienlijk hogere ratio kan erop duiden dat een bedrijf zijn vermogen niet goed gebruikt om zijn maximale omzet te genereren. Een onevenredig hoge werkkapitaalratio wordt weerspiegeld in een ongunstig rendement op activa ratio (ROA), een van de primaire rentabiliteitsratio's die worden gebruikt om bedrijven te evalueren.

Liquiditeit is van cruciaal belang voor elk bedrijf. Als een bedrijf zijn financiële verplichtingen niet kan nakomen, loopt het een groot gevaar van een faillissement, hoe rooskleurig de vooruitzichten op toekomstige groei ook zijn. De werkkapitaalratio is echter geen echt juiste indicatie van de liquiditeitspositie van een bedrijf. Het weerspiegelt eenvoudig het nettoresultaat van een totale liquidatie van activa om te voldoen aan verplichtingen, een gebeurtenis die in de bedrijfswereld zelden voorkomt. Het is geen afspiegeling van aanvullende toegankelijke financiering die een onderneming mogelijk ter beschikking heeft, zoals bestaande ongebruikte kredietlijnen. Bedrijven hebben traditioneel geen toegang tot kredietlijnen voor meer contant geld dan nodig; Dit zou onnodige rentekosten veroorzaken, maar als u op een dergelijke basis werkt, kan de verhouding werkkapitaal abnormaal laag lijken. Desalniettemin kunnen vergelijkingen van werkkapitaalniveaus in de loop van de tijd op zijn minst dienen als een mogelijke waarschuwing voor een vroege waarschuwing dat een bedrijf problemen kan ondervinden bij het tijdig incasseren van vorderingen die, indien niet aangepakt, zouden kunnen leiden tot een toekomstige liquiditeitscrisis.

Een alternatieve meting die een meer solide indicatie van de financiële solvabiliteit van een bedrijf kan geven, is de kasconversiecyclus of bedrijfscyclus. De kasconversiecyclus biedt belangrijke informatie over hoe snel een bedrijf gemiddeld voorraden omzet en de voorraad omzet in betaalde vorderingen.Aangezien een trage voorraadomzet of een trage incassotarief van vorderingen vaak de kern vormen van kasstroom- of liquiditeitsproblemen, kan de cash-conversiecyclus een preciezere indicatie geven van potentiële liquiditeitsproblemen dan de werkkapitaalratio. De werkkapitaalratio blijft een belangrijke basismaatstaf voor de huidige relatie tussen activa en verplichtingen.