a:

Spread-hedging verwijst naar een strategie met een beperkt risico die door optietraders wordt gebruikt. Opties zijn financiële contracten die de koper of eigenaar een wettelijk recht verlenen om vóór een bepaalde datum of voor een specifieke prijs een beleggingsproduct te kopen of verkopen. Ze worden "opties" genoemd omdat de eigenaar niet verplicht is om zijn of haar recht uit te oefenen; de verkoper van de optie neemt de verplichting op zich en moet deze uitvoeren wanneer de koper ervoor kiest zijn of haar recht uit te oefenen zolang het binnen de grenzen van het contract valt.

AD:

De term hedging kan worden gebruikt om elke risicobeheermethode te beschrijven en een type afdekkingsstrategie voor het verhandelen van opties wordt een "spread voor opties" genoemd. Het conservatieve karakter van de optiehandel brengt een deel van het opwaartse potentieel in gevaar om de blootstelling aan verlies te verminderen.

Eén basisoptie-spread combineert twee verschillende optie-aanvallen of de prijs waartegen een optie door de koper kan worden uitgeoefend, die 'benen' worden genoemd. Een belegger die een two-leg-strategie gebruikt, kan een call-optie combineren met een verkochte call-optie, waardoor de belegger beide zijden van de markt kan veroveren. Hoewel het relatief eenvoudig in theorie is, kunnen optie-spreads behoorlijk complex en lastig uit te voeren zijn.

AD:

Alle spread hedges hebben betrekking op meer dan één uitoefenprijs. Deze uitoefenprijzen compenseren in zekere mate elkaars risico, maar introduceren ook een nieuw type risico: het risico van onjuiste prijsbepaling en timing van de stakingen ten opzichte van elkaar. Een standaard verticale spreiding van opties, zoals hierboven beschreven, zorgt ervoor dat als de ene optie geld verdient, de andere geld verliest. Het correct identificeren en uitvoeren van winstgevende relaties is de grootste hindernis voor alle spread-optiehandelaren.

AD: