a:

De strategieën voor lang gespannen en lang wurgen stellen beleggers in staat te profiteren van de volatiliteit van de internetsector. Met behulp van deze technieken profiteren beleggers van winst als de sector een grote prijsbeweging maakt, maar ze hoeven de richting van de verhuizing niet correct te voorspellen.

De internetsector, bestaande uit internetdienstenbedrijven die online retailers, webhostingproviders en zoekmachine marketingbedrijven omvatten, is veel vluchtiger dan de bredere markt. De sector is gevoelig voor grote stijgingen en grote dalingen. Deze bewegingen gebeuren vaak onvoorspelbaar, met weinig waarschuwing vooraf.

Om te bepalen hoe wispelturig een sector is met de bredere markt, gebruiken analisten een meting die de bètacoëfficiënt wordt genoemd. Een sector met een bèta van 1 vertoont dezelfde volatiliteit als de bredere markt, terwijl een sector met een 0 bèta geen volatiliteit vertoont - hij handelt plat, ongeacht hoe wild de bredere markt oscilleert. Hoe hoger de bèta, positief of negatief, hoe volatieler de sector; een positieve bèta betekent beweging in dezelfde richting als de markt en een negatieve bèta duidt een omgekeerde beweging aan.

De internetsector heeft een bèta van 1. 29. Deze waarde duidt 29% meer volatiliteit aan dan de bredere markt. Beleggers die gokken op een prijsbeweging van de internetsector in één richting winnen enorm als ze de richting goed raden, maar ze verliezen groot als ze verkeerd gokken.

Bij investeringen in de internetsector hanteren slimme beleggers keuzestrategieën die de bewegingsrichting immaterieel maken. Met deze strategieën is de bewegingsperiode het enige dat telt. De lange straddle houdt het kopen van twee opties in, een call-optie en een put-optie, met dezelfde uitoefenprijs en vervaldatum. Deze optiestrategie zorgt ervoor dat de belegger gedekt is, ongeacht de manier waarop de sector beweegt.

Als de sector omhoog gaat tussen de verkoopdatum en de vervaldatum, oefent de belegger de call-optie uit. Hij koopt effecten tegen de uitoefenprijs, die nu lager is dan de handelsprijs, waardoor een effectieve korting ontstaat. Dit betekent dat hij zich kan omdraaien en zijn nieuw verworven aandelen onmiddellijk kan verkopen. Als de sector weigert, oefent de belegger de putoptie uit, verkoopt de effecten tegen een uitoefenprijs die hoger is dan de huidige handelsprijs en verdient hij een premie op elk aandeel.

De optie die niet door de belegger wordt uitgeoefend, vervalt eenvoudig; de belegger verliest de premie die hij ervoor betaald heeft, maar niets meer. Hoe groter de koersbeweging, ongeacht de richting, hoe meer geld de lange straddle maakt voor de belegger.

De lange wurg werkt op dezelfde manier. De belegger koopt een calloptie en een optie met dezelfde vervaldatum, maar met deze strategie zijn de uitoefenprijzen verschillend. De uitoefenprijs voor de call-optie is hoger en de put-optie is lager. Geld verdienen met de lange wurg vereist een grotere prijsbeweging in beide richtingen dan met de lange straddle. De afweging voor dit lagere winstpotentieel is de lagere premiekosten voor beide opties. Als de koersbeweging in beide richtingen vlak of onbeduidend is, verliest de belegger minder met de lange wurging.