a:

Bureauproblemen variëren van gezondheidszorg tot gezondheidszorg, en niet alle economen zijn het eens over de mate en de wenselijkheid van agency-kwesties op het gebied van gezondheidszorg. De meest traditionele interpretatie van de Amerikaanse gezondheidszorgsector is dat consumenten en werkgevers, of de 'opdrachtgevers' in de economische terminologie, grote sommen geld sturen naar zorgaanbieders, of de 'agenten', zonder de kosten of zorgkwaliteit te kunnen controleren .

Dit geldt met name voor de ziekteverzekering. Vergelijkende internationale onderzoeken uit de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Australië, Duitsland, Zweden en China hebben aangetoond dat artsen altijd veel duurdere recepten voor patiënten met een verzekering schrijven. U. C. Berkeley professor Fangwen Lu noemde dit de "differentieel-agentschap probleemhypothese" na een analyse in 2011.

Het probleem van betalingen door derden

Als je zoals de meeste Amerikanen bent en een deel van of al je ziekteverzekeringsdekking van je werkgever krijgt, loop je minder vaak rond verschillende verzekeringsmaatschappijen of verschillende ziekenhuizen voor de beste deals. Dit is volledig rationeel; de mogelijkheden van uw werkgever zijn immers beperkt en het maakt niet uit naar welk ziekenhuis u gaat als de verzekering het grootste deel van het tabblad ophaalt.

Dit is precies het probleem, althans in de Verenigde Staten. In de jaren veertig stelde de Amerikaanse overheid loon- en prijscontroles in voor bedrijven. Omdat werkgevers niet konden bieden op betere arbeid met salaris, begonnen ze nieuwe voordelen aan te bieden, zoals een op werkgevers gebaseerde ziekteverzekering. Uiteindelijk heeft de IRS dit soort ziektekostenverzekering volledig fiscaal aftrekbaar gemaakt voor de werkgever; lonen zijn niet volledig aftrekbaar, dus is het beter voor het bedrijf om een ​​dollar te betalen in de gezondheidszorg dan in salaris.

Helaas werken de krachten van de markt niet wanneer niemand concurreert op prijs. Ziekenhuizen hebben geen echte stimulans om te onthullen hoeveel procedures vooraf kosten, en consumenten kopen niet voor gezondheidszorg zoals ze zouden doen voor boodschappen of een nieuwe auto. Dit biedt een mogelijkheid voor de agenten om de kosten van zorg te verhogen op een manier die niet voordelig is voor de opdrachtgevers of voor iemand anders.