Als een bedrijfstechniek ontstond verticale integratie voor het eerst in de 19e eeuw. Het was een term bedacht door Andrew Carnegie om de structuur van zijn bedrijf, U. S. Steel, te beschrijven. Hij had bijna elk aspect van de toeleverings- en distributieketen gekocht waarop zijn bedrijf vertrouwde. De belangrijkste reden hiervoor was om te zorgen voor een consistente levering van materialen en distributie en een algehele lagere kosten van zakendoen. Deze motieven blijven aantrekkelijk voor bedrijven die vandaag een verticale integratie beginnen en een van de belangrijkste redenen waarom een bedrijf verticaal zal integreren met een leverancier, is het beheren van transactiekosten.
Micro-economen hebben opgemerkt dat eenvoudige marktwerking van vraag en aanbod niet de enige factor is die de transactieprijzen beïnvloedt. Net zo belangrijk als marktwerking is het machtsevenwicht tussen kopers en verkopers. Deze machtsverhoudingen zijn voortdurend in beweging, wat leidt tot onvoorspelbaarheid in de prijsvorming. Dit is met name het geval wanneer er een groot aantal transacties tussen twee bedrijven plaatsvindt. Deze frequente transacties bieden meer gelegenheid voor onderhandeling en exploitatie. Als het ene bedrijf het andere exploiteert en daardoor de transactiekosten verhoogt, kan verticale integratie het probleem oplossen en de transactiekosten verlagen. Aangezien beide bedrijven als één geheel optreden, worden de prijzen vastgesteld op basis van een afgesproken en niet-onderhandelbaar tarief.
Een ander geval waarbij het machtsevenwicht tussen koper en verkoper een aanzienlijke invloed kan hebben op transactiekosten is er een waarin er slechts één koper en één verkoper op een bepaalde markt is. In een dergelijk geval zijn de bedrijven onderling afhankelijk, wat kan leiden tot overmatige onderhandelingen en dus tot hogere transactiekosten. Nogmaals, verticale integratie zou deze onvoorspelbaarheid en lagere transactiekosten verminderen. Dit is vaak het geval bij autobedrijven, die bijzonder gevoelig zijn voor verticale integratie met leveranciers.
Ondanks de voordelen van verticale integratie kiezen sommige kopers en verkopers in plaats daarvan om hechte relaties aan te gaan en langetermijncontracten te maken. Deze strategie, vooral populair in Japan, elimineert onzekerheid in transactiekosten en vermijdt de problemen die gepaard gaan met verticale integratie. Sommige bedrijven zullen verticale integratie echter nog steeds als een betere optie zien, omdat vage formuleringen of lacunes in bepalingen binnen een contract kunnen leiden tot de exploitatie van één partij. Dit komt vooral veel voor in snel veranderende industrieën zoals technologie. In dergelijke gevallen kan verticale integratie de enige bepaalde methode zijn om consistente en lage transactiekosten te garanderen.
Verticale integratie is een manier om te zorgen voor lagere transactiekosten, maar deze keuze kan ook leiden tot andere financiële kosten.Bestuurskosten zullen bijvoorbeeld onvermijdelijk stijgen als een bedrijf ingewikkelder wordt. Daarom is het belangrijk om de verlaging van transactiekosten af te wegen tegen andere financiële implicaties voordat u de optie van verticale integratie kiest.
Wanneer is het zinvol voor een bedrijf om verticale integratie na te streven?
Ontdek hoe verticale integratie bedrijven in staat stelt meer controle te krijgen over productiekosten, de kwaliteit van hun producten en de informatiestroom in het proces.
Is achterwaartse integratie hetzelfde als verticale integratie?
Leren of er verschillen zijn tussen achterwaartse integratie en verticale integratie. Ontdek waar op de productielijn achterwaartse integratie plaatsvindt.
Wat is het verschil tussen horizontale integratie en verticale integratie?
Een horizontale integratie bestaat uit bedrijven die een vergelijkbaar bedrijf in dezelfde sector verwerven, terwijl een verticale integratie bestaat uit bedrijven die een bedrijf verwerven dat vóór of na het overnemende bedrijf in het productieproces actief is.