Deskundige financiële adviezen zijn er in veel verschillende soorten en een breed scala aan prijzen. Wees dus niet verbaasd als deze experts het soms oneens zijn met elkaar - het is een vrij veel voorkomende gebeurtenis. En vaak kan tegenstrijdig advies even juist zijn - of onjuist.

Algemeen financieel advies van ervaren verslaggevers en columnisten met achtergronden in financiën en investeringen is te vinden in het dagblad. Dit advies is echter meestal generiek en niet aangepast aan de persoonlijke behoeften van een specifieke belegger, estateplanner of gepensioneerde.

Duurder financieel advies dat is aangepast aan specifieke persoonlijke investeringsvereisten kan worden verkregen door een onafhankelijke financiële planner, een planningsfirma, een beursvennootschap die financieel advies biedt, of zelfs een hedgefonds aan te trekken, zou een meer dan gemiddelde contante investering vereisen.

Of deskundigenadvies nu goedkoop of duur is, gegeneraliseerd of aangepast, de meningsverschillen tussen financiële adviseurs worden door veel factoren veroorzaakt.

Adviseur Compensatie en beleggingsfilosofie en strategieën
Sommige adviseurs, meestal degenen die hun compensatie voor commissies of makelaarscourtage niet verdienen, adviseren een buy-and-hold-strategie voor de aandelenmarkt. Zij bevelen aan om bepaalde aandelen te kopen om een ​​gediversifieerde portefeuille te creëren in verschillende sectoren en dringen er bij de belegger op aan om deze voor de lange termijn te behouden, anticiperend op een stijging van de aandelenkoersen. Deze adviseurs, meestal ingehuurd op basis van een vergoeding, zijn voorstanders van een passieve portefeuille, waarin aandelen die worden gekocht en verkocht, tot een minimum worden beperkt. Uit de marktgeschiedenis is gebleken dat de aandelenmarkt in de loop van de tijd toeneemt, en daarom is de buy-and-hold-strategie de keuze van deze adviseurs. (Lees hoe beleggers aandelen vinden die bij deze strategie passen in Vastgekochte buy-and-hold-aandelen vinden. )
Adviseurs die pleiten voor een beheerde portefeuille, waarin aandelen worden verhandeld als reactie op steeds veranderende marktomstandigheden , verdien hun compensatie op basis van handelscommissies en vergoedingen. Ze hebben een incentive om regelmatig te kopen en verkopen vanwege de commissie die wordt gegenereerd door handel. Een kleine fractie van deze adviseurs, meestal degenen die zijn aangesloten bij een hedgefonds, ontvangen ook een percentage van de stijging voor elke portefeuille naast een beheervergoeding, een klein percentage van de waarde van de portefeuille van een belegger aan het begin van een handelsjaar.

Het kopen van annuïteiten kan worden aangespoord door financiële adviseurs die ze verkopen en commissies op verkopen ontvangen. Adviseurs die geen annuïteiten verkopen, kunnen hen afraden vanwege de overmakingskosten, het grote bedrag aan contant geld dat vaak vereist is en omdat de adviseur geen commissie ontvangt wanneer de klant een lijfrente koopt.

Hedgefondsen berekenen klanten gewoonlijk een prestatievergoeding, soms wel 20% van de jaarlijkse waardestijging van een portefeuille.Hedgefondsbeheerders worden daarom aangemoedigd om aandelen te verhandelen of te beleggen in instrumenten die risicovol kunnen zijn in een poging om de portefeuillewaarde te vergroten. Daarentegen zijn adviseurs die alleen kosten betalen mogelijk conservatiever en hun advies weerspiegelt hun risicomijdende filosofie.

Een van de onuitgesproken bronnen van expert-onenigheid tussen deze benaderingen ligt voor de hand: compensatiemethoden. Hoewel deze strategieën tegenstrijdig zijn, kunnen ze aanzienlijke rendementen genereren voor de belegger - of ze kunnen allemaal falen - afhankelijk van de marktomstandigheden en prestaties.

Asset Allocation
Asset-allocatie is een ander punt van onenigheid tussen financiële adviseurs. Assetallocatie verwijst naar het percentage van het totale bedrag van de portefeuille van een belegger verdeeld over verschillende activaklassen zoals aandelen, obligaties, geldmiddelen of kasequivalenten en andere beleggingsvehikels.

In de regel raden financiële adviseurs, met uitzondering van hedgefonds-portefeuillemanagers, over het algemeen geen specifieke aandelen aan voor beleggers. Zij kunnen aanbevelen te beleggen in verschillende marktsectoren, maar alleen als onderdeel van een bredere, gediversifieerde beleggingsmix. De mix is ​​normaal gebaseerd op een individueel beleggersrisicoprofiel, maar kan afwijken van het gemiddelde op basis van de voorkeur van de adviseur. (Meer informatie over activaspreiding in Asset Allocation: één beslissing om ze allemaal te regelen. )

Afhankelijk van de leeftijd van een belegger, tolerantie voor risico en jaren verwijderd van de verwachte pensioenleeftijd, zullen financieel adviseurs verschillende activa aanbevelen toewijzingen voor elk individu.

Deze variabelen in het beleggersprofiel verwerken de verschillen in advies. Jongere beleggers zullen het advies krijgen om meer risico te nemen dan oudere beleggers. Naarmate beleggers ouder worden en bijna met pensioen gaan, adviseren hun adviseurs om een ​​groter percentage van hun portefeuilles over te plaatsen naar minder risicovolle beleggingen.

Voor een gepensioneerde belegger kunnen verschillen in toewijzingsaanbevelingen relatief klein zijn. Een gepensioneerde belegger kan bijvoorbeeld door een financieel planner worden geadviseerd om 60% van een portefeuille in hoogwaardige vastrentende instrumenten te beleggen. Een andere adviseur kan slechts 55% aanbevelen. Dergelijke verschillen vertegenwoordigen meestal de persoonlijke voorkeuren van de adviseur.

Fiscale overwegingen worden ook in aanmerking genomen bij het toewijzen van activa. Belastingefficiënte instrumenten en door belasting uitgestelde mogelijkheden, zoals de standaard IRA versus de Roth IRA, kunnen punten van onenigheid tussen adviseurs weergeven, afhankelijk van de behoeften en omstandigheden van hun respectieve klanten.

Verschillende interpretaties van economische en financiële gegevens
Een derde belangrijk punt van onenigheid tussen financieel adviseurs is de uiteenlopende interpretatie van financiële gegevens.

Vermogensbeheeradviseurs en beheerders van hedgefondsen die grote portefeuilles van beleggingsvehikels beheren - vaak ter waarde van honderden miljoenen of zelfs miljarden dollars - zijn het misschien niet eens met elkaar om dezelfde redenen als veel economen het oneens zijn.

Ze kunnen voorkeuren hebben voor bepaalde marktsectoren of individuele bedrijven, op basis van hun metingen van financiële gegevens of vanwege persoonlijke vooringenomenheid.Ze kunnen ook verschillende perspectieven hebben op de effectiviteit van overheidsingrijpen in de economie en kunnen hun beleggingsadvies dienovereenkomstig baseren.

Sommige economen en financieel adviseurs zijn bijvoorbeeld van mening dat stimuleringsprogramma's van de overheid en buitensporige reddingsoperaties niet effectief zijn en uiteindelijk hoge inflatiecijfers kunnen creëren. Dienovereenkomstig, als wordt geloofd dat dit zou gebeuren, kan het geadviseerd worden dat een belegger goud, grondstoffen of door de Schatkist beschermde effecten (TIPS) koopt als een hedge tegen inflatie. (Lees meer over TIPS in ons artikel Treasury Inflation-Secured Securities. )

Conclusie
Financiële adviseurs worden op verschillende manieren gecompenseerd, en vaak zijn hun strategieën en het advies dat zij geven gebaseerd op hoe zij worden gecompenseerd. Een punt van onenigheid kan zijn gebaseerd op formules voor activatoewijzing. Verschillende adviseurs zullen verschillende toewijzingen van de belangen van een portefeuille aanbevelen voor verschillende soorten activa: aandelen, obligaties, geldmiddelen of kasequivalenten en andere beleggingsinstrumenten. En een ander gebied waarop financiële adviseurs kunnen verschillen is hun analyse van financiële gegevens en het advies dat zij geven op basis van deze factoren. Belangrijke economische indicatoren staan ​​bijvoorbeeld open voor interpretatie en kunnen zowel economische als economische resultaten op korte en lange termijn suggereren.

Over het algemeen zijn eerlijke meningsverschillen tussen financiële adviseurs gebruikelijk. Echter, als een waarschuwing voor de wijze belegger, moeten financieel adviseurs op de een of andere manier worden gecompenseerd. Investeerders worden aangespoord om hun onderzoek te doen en op hun hoede te zijn voor de financieel adviseur wiens advies mogelijk te veel gebaseerd is op het maximaliseren van zijn of haar eigen vergoeding. (Voor meer informatie over dit onderwerp, ga naar Winkelen voor een financieel adviseur en Vind de juiste financiële adviseur .)