De Affordable Care Act verbiedt zorgverzekeraars om dekking te weigeren of hogere premies op te leggen aan mensen met reeds bestaande medische aandoeningen. Toch lijkt een soort bestaande voorwaarde aan het verbod te zijn ontsnapt: uw gewicht.

Verzekeringsmaatschappijen mogen hogere ziekteverzekeringspercentages in rekening brengen aan mensen wiens body mass index (BMI) - een veel voorkomende maatstaf voor obesitas - te hoog is. Op de BMI-schaal wordt iemand met een score hoger dan 25 als overgewicht beschouwd; boven de 30, zwaarlijvig. Mensen met een BMI boven de 30 of 31 jaar zien hun verzekeringspremies met maar liefst 25% stijgen; als hun BMI meer dan 39 is, kunnen ze 50% meer in rekening worden gebracht dan iemand met een BMI van 25. (Zie Hoe beïnvloedt overgewicht mijn kosten voor gezondheidszorg? )

Waarom hogere prijzen? De reden is dat mensen met gewichtsproblemen meer medische problemen hebben, die op hun beurt leiden tot hogere medische kosten. Volgens een studie van Journal of Health Economics, gepubliceerd in januari 2012, hadden obese mannen jaarlijks $ 1, 152 extra aan gezondheidsuitgaven, zoals recepten en ziekenhuisbezoeken, en zwaarlijvige vrouwen kostten een extra $ 3, 613.

Is BMI de beste Test?

Wat echter ook andere gegevens zijn, is dat een hoge BMI niet noodzakelijkerwijs bepaalt dat iemand ongezond is. In een nieuwe studie, gepubliceerd in het International Journal of Obesity in februari, ontdekte een team van UCLA psychologen dat de "data laten zien dat er tientallen miljoenen mensen zijn met overgewicht en obesitas en volkomen gezond zijn", aldus hoofdauteur A. Janet Tomiyama. Meer specifiek, de studie vond "bijna de helft van de Amerikanen die als 'overgewicht' worden beschouwd op grond van hun BMI (47. 4 procent, of 34. 4 miljoen mensen) zijn gezond, evenals 19. 8 miljoen die als 'zwaarlijvig' worden beschouwd. 'En' 30 procent van degenen met BMI's in het 'normale' bereik - ongeveer 20,7 miljoen mensen - zijn feitelijk ongezond op basis van hun andere gezondheidsgegevens. "

Deze bevindingen zijn vergelijkbaar met een andere studie gepubliceerd in 2012 in het European Heart Journal: Amerikaanse en Europese onderzoekers die gegevens bekeken van 43, 265 ingeschreven personen in een longitudinaal onderzoek van het Aerobics Center 1979-2003 vonden dat veel zwaarlijvige deelnemers waren "Metabolisch gezond", op voorwaarde dat ze ook geen andere hadden slechte markers zoals hoge bloeddruk, diabetes, hoge triglyceriden of lage niveaus van goed cholesterol. Bijna 50% van de obese deelnemers kwalificeerden zich als metabolisch fit. En deze "dikke maar geschikte" personen vormden geen risico om eerder te sterven dan deelnemers met een normaal gewicht.

Ethische vragen

Of de BMI nu "een proxy moet zijn voor de vraag of een persoon als gezond wordt beschouwd", om Tomiyama van UCLA te citeren, er is een meer fundamentele vraag: is het billijk dat verzekeraars het overgewicht bestraffen met hogere tarieven? omdat ze de bedrijven meer kosten?Als we dat doen, kunnen we op een glibberige helling beginnen, waarschuwt Mikael Dubois van Stockholm Royal Institute of Technology Division of Philosophy, in een Journal of Primary Prevention paper. Een dergelijke praktijk, "indien consequent toegepast, zou netelige problemen opwerpen over soortgelijke kwesties, zoals genetische aandoeningen, die de meeste mensen ethisch onaanvaardbaar zouden vinden (bijv. Zou een gezin met een kind geboren met hersenverlamming meer moeten betalen, volgens dezelfde logica van actuariële eerlijkheid?). "

Dubois stelt zelfs vragen als het argument met de hogere kosten klopt. Als men jaarlijkse medische kosten voor ongezonde versus gezonde mensen bestudeert, zou men kunnen vinden dat de ongezonde hogere kosten opdrijven, klopt. Maar ongezonde mensen neigen eerder in het leven te sterven, dus de totale kosten gedurende een levensduur kunnen gelijk zijn aan die van die van een gezonde persoon, of zelfs lager (omdat gezondere mensen langer leven en steeds grotere problemen zullen tegenkomen naarmate ze ouder worden).

Stemmen voor verandering

Hogere premies voor mensen met ongezonde gewoonten zijn niet nieuw: het is momenteel gebruikelijk (en veel minder controversieel) voor rokers om hogere prijzen te betalen dan niet-rokers, bijvoorbeeld. Maar de situaties zijn niet parallel, zegt Michael Wood, president van een gezondheidsadviesbureau in Edmonds, Wash. Roken lijkt volgens hem meer een keuze dan gewichtstoename: "Je hoeft niet te roken om te leven; je moet eten om te leven. "

Het kan ook veel moeilijker zijn om de conditie te verbeteren. Vaak zien bedrijven af ​​van de hogere tarieven als het getroffen individu deelneemt aan een programma om ongezond gedrag te veranderen (en uiteindelijk resultaten laat zien). Maar hoewel er succesvolle programma's zijn om te stoppen met roken, lijken programma's voor gewichtsverlies veel minder effectief.

"Jarenlang heeft de 'wellness'-industrie van het land gezondheidsbevorderende programma's en programma's ter bestrijding van obesitas aangeboden aan bedrijven, van lidmaatschappen van sportscholen tot voedingsadvies. Voor obesitas heeft deze aanpak niet gewerkt. Onderzoek naar deze programma's toont aan dat ze het gewicht of het cholesterolgehalte niet significant hebben verlaagd, of dat ze andere gezondheidsresultaten hebben verbeterd ", schrijft Stephen Soumerai, hoogleraar volksgeneeskunde aan de Harvard Medical School, in The Health Care Blog.

De bottom line

Als u extra ponden op uw frame hebt staan, kan dit betekenen dat u extra dollars moet betalen voor uw ziektekostenpremies. Neem contact op met uw bedrijf om te weten te komen of het mensen meer in rekening brengt vanwege hun lichaamsgewicht of BMI, of als ze van plan zijn. Als dat het geval is, kijk dan of er een prikkel is om lid te worden van een soort van gewichtsvermindering of oefenprogramma; Hoewel ze niet altijd werken, kan zelfs een integere poging om je in te schrijven je helpen voorkomen dat je extra financieel gewicht opeist.

Zie voor verwante literatuur

Wat obesitas kost U .