In de financiële wereld woedt een debat over professionals en academici over de vraag of handelen met voorkennis goed of slecht is voor financiële markten. Handel met voorkennis verwijst naar de aankoop of verkoop van effecten door iemand met informatie die materieel is en niet in het publieke domein. Dit kan worden gedaan door niet alleen bedrijfsmanagement, directieleden en werknemers, maar ook door externe investeerders, makelaars en fondsmanagers.

De wettigheid van handel met voorkennis

In de Verenigde Staten bestaat er geen wet die beleggers specifiek belemmert deel te nemen aan handel met voorkennis; in plaats daarvan zijn bepaalde soorten handel met voorkennis illegaal geworden door interpretatie van andere wetten, zoals de Securities Exchange Act van 1934, door de rechtbanken. Handel met voorkennis door bestuurders van een bedrijf kan legaal zijn, zolang ze hun koop- of verkoopactiviteit bekendmaken aan de Securities and Exchange Commission (SEC) en die informatie vervolgens openbaar wordt.

Waarom handelen met voorkennis slecht is

Een argument tegen handel met voorkennis is dat als een select aantal mensen handelt op belangrijke niet-openbare informatie, de integriteit van de markten wordt geschaad en beleggers worden ontmoedigd om deel te nemen in hen. Insiders met niet-openbare informatie kunnen verliezen voorkomen en profijt trekken van winsten, waardoor het inherente risico dat beleggers zonder de niet-openbaar gemaakte informatie vormen door te investeren in de markten, wordt geëlimineerd. Als die beleggers in het duister beginnen zich terug te trekken uit de markten, zouden er geen andere beleggers zijn voor degenen die deelnemen aan handel met voorkennis om te verkopen of om van te kopen, en handel met voorkennis zou zichzelf effectief elimineren.

Een ander argument tegen handel met voorkennis is dat het de beleggers die geen niet-openbare informatie hebben, berooft van het ontvangen van de volledige waarde voor hun effecten. Als niet-openbare informatie algemeen bekend werd voordat een situatie met een voorkennis plaatsvond, zouden de markten die informatie integreren en zouden de betreffende effecten daardoor nauwkeuriger worden geprijsd. Als een farmaceutisch bedrijf bijvoorbeeld succesvol is in fase 3-onderzoeken voor een van zijn nieuwe geneesmiddelen en deze informatie binnen een week openbaar zal maken, bestaat er een mogelijkheid voor een belegger met die niet-openbare informatie om het te exploiteren. Een dergelijke belegger kan de aandelen van het farmaceutische bedrijf kopen voordat deze openbaar worden en profiteren van een prijsstijging nadat het nieuws bekend is gemaakt. De belegger die de aandelen zonder kennis van het succes van de Fase 3-onderzoeken had verkocht, had zijn of haar aandelen kunnen behouden en had kunnen profiteren van de prijswaardering als het succes in de klinische proeven algemeen bekend was.

Voorbeelden van handel met voorkennis

Martha Stewart was in 2003 berucht voor veroordeling van handel met voorkennis. ImClone Systems, een biofarmaceutisch bedrijf waar Stewart aandelen in had, stond op het punt om de Food and Drug Administration (FDA) zijn experiment te laten afwijzen behandeling van kanker, Erbitux. De makelaar van Stewart liet weten dat de CEO van ImClone Systems, Samuel Waksal, al zijn aandelen in het bedrijf aan het slechte nieuws verkocht. Op de tip verkocht Stewart haar aandelen in ImClone Systems en vermeed een verlies, aangezien de aandelen 16% daalden zodra het nieuws bekend werd. Ze werd uiteindelijk schuldig bevonden aan handel met voorkennis en diende vijf maanden in de gevangenis, naast huisarrest en proeftijd. De investeerders aan de andere kant van de handel van Martha Stewart hadden haar aandelen misschien niet gekocht als ze geweten hadden dat de CEO van ImClone Systems zijn positie verkochten en waarom hij zijn positie verkocht. De rechtbanken vonden dat Stewart ten koste van andere investeerders profiteerde.

Een ander voorbeeld van handel met voorkennis is Michael Milken, bekend als de Junk Bond King in de jaren tachtig. Milken was beroemd voor het verhandelen van junk bonds en hielp de markt te ontwikkelen voor schuld onder de investment-grade kwaliteit tijdens zijn ambtstermijn bij Drexel Burnham Lambert, de inmiddels overleden investeringsbank. Milken werd beschuldigd van het gebruik van niet-openbare informatie met betrekking tot junk bond-deals die door beleggers en bedrijven werden georkestreerd om andere bedrijven over te nemen. Hij werd ervan beschuldigd dergelijke informatie te gebruiken om aandelen in de overnamedoelstellingen te kopen en te profiteren van de stijging van hun aandelenkoersen op de aankondigingen van overnames. Als de beleggers die hun aandelen aan Milken verkopen, wisten dat er obligatieovereenkomsten werden gesloten om de aankoop van de bedrijven die ze gedeeltelijk bezaten, te financieren, zouden ze waarschijnlijk hun aandelen hebben vastgehouden om van de waardering te profiteren. In plaats daarvan was de informatie niet-openbaar en konden alleen mensen in de positie van Milken hiervan profiteren. Milken pleitte uiteindelijk schuldig aan effectenfraude, betaalde een boete van $ 600 miljoen, werd voor de rest van het leven verbannen uit de effectenbranche en diende twee jaar in de gevangenis.

Argumenten voor handel met voorkennis

Niet alle argumenten met betrekking tot handel met voorkennis zijn tegen. Een argument voor handel met voorkennis is dat het mogelijk maakt dat alle informatie wordt weerspiegeld in de prijs van een effect en niet alleen in openbare informatie. Dit maakt de markten efficiënter. Aangezien insiders en anderen met niet-openbare informatie de aandelen van een bedrijf kopen of verkopen, geeft de koersrichting bijvoorbeeld informatie door aan andere beleggers. Huidige beleggers kunnen de koersbewegingen kopen of verkopen en potentiële beleggers kunnen hetzelfde doen. Toekomstige beleggers zouden kunnen kopen tegen betere prijzen en huidige kunnen tegen betere prijzen verkopen.

Een ander argument ten gunste van handel met voorkennis is dat het uitsluiten van de praktijk alleen vertraagt ​​wat er uiteindelijk zal gebeuren: de prijs van een effect zal stijgen of dalen op basis van materiële informatie. Als een insider goed nieuws heeft over een bedrijf, maar zijn voorraad bijvoorbeeld niet kan kopen, dan worden degenen die verkopen in de tijd tussen wanneer de insider de informatie kent en wanneer deze openbaar wordt, een prijsverhoging gezien.Als beleggers niet direct informatie kunnen ontvangen of indirect informatie kunnen verkrijgen door middel van prijsbewegingen, kunnen ze worden veroordeeld tot het kopen of verkopen van een aandeel dat ze anders niet zouden hebben verhandeld als de informatie eerder beschikbaar was.

Nog een ander argument voor handel met voorkennis is dat de kosten ervan niet opwegen tegen de voordelen ervan. Handhaving van wetten met betrekking tot handel met voorkennis en vervolging van zaken met voorkennis kosten de overheidsmiddelen, tijd en mensen die anders zouden kunnen worden gebruikt om misdaden te vervolgen die als ernstiger worden beschouwd, zoals georganiseerde misdaad en moord.