a:

Tenor - de resterende tijd op de vervaldatum van een schuldbewijs - is belangrijk in een credit default swap omdat deze de resterende looptijd van het contract coördineert met de looptijd van de onderliggende waarde. Een goed gestructureerde credit default swap moet overeenkomen met de looptijd tussen contract en activum. Als er een mismatch is tussen de tenor en de looptijd van het activum, is integratie niet waarschijnlijk. Verder is coördinatie tussen kasstromen (en daaropvolgende berekening van het rendement) alleen mogelijk wanneer de looptijd en de looptijd van activa zijn gekoppeld.

In de interdealersmarkt is de standaard tenor op credit default swaps vijf jaar. Dit wordt ook wel de geplande termijn genoemd, omdat de creditgebeurtenis een betaling door de beschermde verkoper veroorzaakt, wat betekent dat de swap wordt beëindigd. Wanneer de tenor verloopt, geldt dat ook voor de betalingen op de standaardruil.

Investeringshorizon van de beheerder

De tenor kan nooit langer zijn dan de looptijd van het activum, maar kan korter zijn als de dealer en de vermogensbeheerder ermee instemmen. Als de beheerder een kortere beleggingshorizon heeft, kan het zinvol zijn om de teneur van de credit default swap korter te maken.

Beperkingsrisico

De betalingen op een credit default swap zijn gekoppeld aan de kasstroom uit de onderliggende activa. Hoe langer de levensduur van de activa (overeenkomend met een langere looptijd), hoe meer tegenpartijrisico en marktrisico waaraan deelnemers worden blootgesteld.

Als de tenur van het activum langer is dan de swap-tenor, houden de tegenpartijen van de swaps de volledige blootstelling aan het kredietrisico, maar verminderen zij hun totale marktrisico ten opzichte van het feit dat zij de onderliggende waarde volledig in hun bezit hebben.