a:

Om de verschillen in volatiliteit te begrijpen die doorgaans op de aandelenmarkt worden waargenomen, moeten we eerst goed kijken naar wat een dividendbetalende aandelen wel en niet zijn.

Overheidsbedrijven en hun besturen beginnen doorgaans reguliere dividenduitkeringen uit te betalen aan gewone aandeelhouders zodra hun bedrijven een aanzienlijke omvang en een stabiel niveau hebben bereikt. Jonge, snelgroeiende bedrijven geven er vaak de voorkeur aan geen dividenden uit te betalen, maar kiezen ervoor om hun ingehouden winsten opnieuw in hun bedrijfsactiviteiten te investeren, waardoor hun groei en daarmee de boekwaarde van hun aandelen in de loop van de tijd toenemen. Wanneer een bedrijf echter beslist om een ​​bepaald bedrag aan aandeelhouders te gaan betalen in de vorm van gewone contante dividenden, handelt het aandeel gewoonlijk met een iets minder prijsvolatiliteit op de markt. (Voor meer informatie, zie Hoe en waarom betalen bedrijven dividenden? )

Er zijn een aantal belangrijke redenen hiervoor, met als eerste dat de reguliere dividenduitkeringen ontvangen door de aandeelhouders van de onderneming consistente kasstromen vertegenwoordigen ontvangen uit hun belegging in de aandelen. Stel dat u overweegt te investeren in twee hypothetische widgetbedrijven, ABC Corp. en XYZ Inc. Laten we zeggen dat ABC een regulier, driemaandelijks dividend van $ 0 uitkeert. 10 per aandeel, terwijl XYZ nooit dividenden uitkeert. Beide aandelen verhandelen tegen $ 10 per aandeel. Stel dat u welke aandelen u ook kiest om in te beleggen, u hebt niet echt een goed idee wat de aandelenkoers in een jaar zal zijn. ABC zou kunnen handelen op $ 5 en XYZ op $ 20 of andersom - je weet het gewoon niet. Eén ding dat u echter weet weet dat als u in ABC Corp. investeert, u zeer waarschijnlijk $ 0 ontvangt. 40 contante dividenden over het jaar voor elk $ 10-aandeel dat u vandaag koopt. Hetzelfde kan niet worden gezegd over XYZ Inc.; daarom maakt dit ABC een beetje veiliger.

Ten tweede weten bedrijven dat de aandelenmarkt erg slecht reageert op aandelen die hun dividendbetalingen verlagen. Dus zodra een bedrijf begint met het betalen van een regulier dividendbedrag, zal het over het algemeen al het mogelijke doen om dat dividend te blijven betalen. Dit geeft investeerders veel vertrouwen dat de dividenduitkeringen voor onbepaalde tijd voor hetzelfde bedrag of meer zullen doorgaan, en dus worden de aandelen van dividendbetalende aandelen vaak als quasi-obligatie-instrumenten beschouwd: ze betalen een reguliere cashflow die wordt ondersteund door de hele financiële kracht van het bedrijf, maar ze laten beleggers ook toe deel te nemen aan de koerswinsten die de aandelen kunnen genieten.

Gezien deze beide factoren neigt de markt ertoe om de aandelenkoersen van aandelen die hoge dividenden betalen, minder snel te verlagen dan die van bedrijven die geen dividend uitkeren. Dit betekent dat aandelen die omvangrijke, reguliere dividenden betalen gewoonlijk met minder volatiliteit op de markt worden verhandeld dan aandelen die geen dividend uitkeren. Dit is natuurlijk geen vaste regel, maar het is gemiddeld genomen waar.

Voor meer informatie, bekijk

De kracht van dividendgroei , Het belang van dividend s en Hoe dividenden werken voor beleggers .