Economie heeft een slechte reputatie omdat het een onnauwkeurige en tegenstrijdige wetenschap is. Voormalig Amerikaanse president Harry S. Truman wilde graag een eenarmige econoom, dus hij hoefde niet 'aan de ene kant' te horen, gevolgd door 'aan de andere kant'. Helaas heeft de economie en het beleid dat het inspireert invloed op alle uithoeken van de wereld. In dit artikel zullen we vier van de gevaarlijkste misvattingen bekijken die sinds de tijd van Adam Smith vrije markteconomen hebben achtervolgd.

Tutorial: Economics Basics

Inflatie is onvermijdelijk
Het lijkt erop dat inflatie een natuurlijk verschijnsel is; je vader betaalde een kwart voor een film en je grootvader betaalde $ 3 voor een pak, maar je betaalt $ 5 voor een kop koffie. De lelijke waarheid is dat er niets natuurlijks is aan inflatie. Inflatie is een product van drukpersen en, nog erger, functioneert als een extra belasting op de inkomsten van mensen. Inflatie kan op korte termijn helpen bij het selecteren van groepen, een boer kan bijvoorbeeld een hogere prijs hanteren en meer winst maken, totdat de prijs van andere benodigdheden inhaalst. Het helpt echter alleen de overheid, op de lange termijn, door het meer geld toe te wijzen om te verdelen, terwijl het ook de reële waarde van zijn schulden vermindert.

Het is geen toeval dat de voornaamste begunstigde van de inflatie, en de eenmanszaak van de drukpersen, grote moeite heeft om "de inflatie te beheersen". Er zijn veel verschillende oplossingen voor de inflatie, maar de motivatie om het te stoppen, is wat critici noemen als ontbrekend. (Raadpleeg voor meer informatie onze Inflation-tutorial .)

Regeringen kunnen ons redden
Overheidsoplossingen voor problemen zijn op zijn best verdacht. De meeste oplossingen worden 'met varkensvlees beoefend', wat betekent dat ze allerlei speciale rijders hebben die de kosten en schade van overheidsinterventie verhogen. Veel overheidsinterventies dragen uiteindelijk een politieke agenda als hoofdprioriteit. De 'New Deal'-hervormingen van de jaren dertig waren in hun eigen tijd duur, maar een van de overgebleven politieke creaties, de sociale zekerheid, is sindsdien een toenemende belastingdruk. In veel gevallen kunnen overheidsoplossingen voor economische ellende worden omgezet in schuldige regelingen om rijkdom (d.w.z. uw belastinggeld) te herverdelen in gebieden die politieke steun zullen kopen.

Vanuit een echt marktperspectief lijkt het vaak alsof de echte motivatie achter politieke beslissingen erin bestaat de besluitvormers in de politiek te houden. Fiscale verantwoordelijkheid wordt snel verloren als er stemmen op het spel staan. Deze vaak genegeerde realiteit doet mensen niet afzien van overheidsingrijpen; alle duizenden die op Pentagon-wc-brillen of miljoen-dollarbruggen naar nergens worden uitgegeven, kunnen dat op een dag doen. (Zie voor meer Economische kernsmelting: laat ze ze verbranden of stempelen? )

Vrije markt betekent geen verordening
De vrije markt is een beetje een ongelukkige verkeerde benaming, omdat mensen de neiging hebben om gelijk te stellen " gratis "met" niet-gereguleerd."Helaas verdwijnt de" zelfgereguleerde markt "niet van de tong, dus we zitten vast aan deze misvatting.Het feit is dat er veel aanwijzingen zijn voor hoe een ongereguleerde markt eruit zou zien.Elke keer dat u een consumentenreview raadpleegt van een product, een auto bijvoorbeeld, zie je niet-gouvernementele regelgeving op het werk. Autofabrikanten kijken naar wat mensen over hun auto's zeggen en ze veranderen de modellen van het volgende jaar, om de dingen te elimineren die de recensenten hebben geschaad.

Consument belangengroepen en zelfbepaalde industriestandaarden zijn twee bevoegdheden waarvan vrije markteconomen beweren dat ze in de tussentijd de meeste overheidsregulering zouden kunnen vervangen, waardoor geld van belastingbetalers en bureaucratie wordt bespaard. Deze twee groepen zijn in zekere zin controleverordening, terwijl het lobbyen bij consumentengroepen en de industrie die wetgeving beïnvloedt, zou kunnen worden aangevoerd als een duurdere en minder efficiënte manier om de klus te klaren.

Belastingen hebben geen invloed op output
Belastingen worden soms afgeschilderd als een nulsomspel. een bepaald bedrag uit particuliere handen en besteedt het vervolgens aan andere dingen, zodat de som van de economische activiteit ongewijzigd blijft; we betalen belastingen, we krijgen wegen en scholen. Vrije marktdenkers beweren echter dat belastingen een negatief economisch effect hebben, door de prikkels om meer te produceren te verminderen en zo de nationale productie te verlagen.

Of het nu gaat om winst of persoonlijk inkomen, het is een feit dat hoe meer u verdient, hoe minder u behoudt als een percentage van uw totale inkomen. Het elimineren van beugelkruip vermindert dit voor individuen, wanneer inkomensstijgingen puur een inflatoir fenomeen zijn, maar de overheid neemt eenvoudigweg een groter en groter aandeel, terwijl u harder werkt om meer en meer te verdienen. (Zie voor meer Moet de Amerikaanse omschakeling naar een vlakke belasting? )

Hoewel niet iedereen op dezelfde manier op deze stimulus reageert, kan het gecombineerde effect een productievermindering zijn. Zelfs de overheid begrijpt dat belastingen de economie aantasten. Het geeft net zoveel toe wanneer het tijdelijke (één tot vijf jaar) belastingverlagingen of -aflossingen gebruikt om de economie te stimuleren. De overheid is echter verslaafd aan belastinginkomsten. Telkens als de overheidsinkomsten zijn uitgebreid, is de overheid zelf uitgebreid om alles te gebruiken en te schrijven. O. U. s voor meer.

In plaats van tijdelijke belastingverlichtingsmaatregelen te gebruiken om de economie in productie te nemen, zou een effectief alternatief voor de vrije markt erin bestaan ​​de overheidsuitgaven te verminderen en de belastingdruk te verminderen. Immers, vrijwel alle van de meest productieve en welvarende periodes in vredestijd, hebben aanzienlijke belastingterugbetalingen gevolgd. (Voor meer informatie, zie Belastingbezuinigingen stimuleren de economie? )

De bottom line
Academische opinie lijkt, ondanks felle protesten, de regels van vraag en aanbod te volgen. De economie van Adam Smith, Fredrik Hayek en Milton Friedman is eenvoudig en duidelijk en suggereert een ideale wereld van lage belastingen, zelfregulering en solide geld. De wensen van de wereldregeringen die drukpersen runnen, druist in tegen dit soort economie.We hebben dus een vraag naar concurrerende theorieën die, in tegenstelling tot de ervaring, oproept tot tekorten, stimuleringsmaatregelen van de overheid, inflatiedoelstellingen en massale overheidsuitgaven.

Hoewel het leuk is om drogredenen te ontmaskeren, is het moeilijk om enthousiast te worden over de mogelijkheid van verandering. Het maakt niet uit of we economen met één hand hebben of niet, omdat regeringen vaak het slachtoffer zijn van een andere handicap: alleen horen wat ze willen. (Ga voor meer informatie naar Gratis markten: wat kost u? )