Arbitragemogelijkheden bestaan ​​wanneer de prijzen van vergelijkbare activa op verschillende niveaus worden vastgesteld. Deze mogelijkheid stelt een belegger in staat om een ​​winst te behalen zonder risico en met beperkte middelen door eenvoudigweg het actief op de dure markt te verkopen en tegelijkertijd op de goedkopere markt te kopen.

Door het kopen en verkopen van het actief drijft de prijs van het goedkopere actief hoger en de hogere activaprijs omlaag. Dit proces zal doorgaan totdat de activaprijs in beide markten gelijk is.

AD:

Het bereiken van dit evenwicht door middel van kopen en verkopen wordt de wet van één prijs genoemd . Deze wet kan er soms uitzien alsof deze is overtreden, maar meestal is dit meestal niet het geval als u de financierings- of bezorgkosten in verband met de verschillende markten meetelt.

• Bijvoorbeeld, op exchange A IBN wordt verhandeld tegen $ 25 en op exchange B IBN wordt verhandeld tegen $ 30 dollar. Als u IBN koopt op exchange A en tegelijkertijd verkoopt op exchange B, kunt u een winst van $ 5 behalen zonder enig risico of contant geld.
• Aangezien mensen blijven kopen op exchange A, zal de prijs van IBN stijgen en zal alle verkoop van IBN op exchange B de prijs drukken totdat het evenwicht is bereikt. Dit is hoe arbitrage werkt om de markt efficiënt te maken.

AD:

Aanvullende informatie over arbitrage en de bijbehorende theorieën:

• Theoretisch gezien maakt het grote aantal marktdeelnemers in combinatie met real-time prijsbepalingsmechanismen de mogelijkheid om risicovrije winsten te genereren, overbodig.
• Dit leidt tot een belangrijke vraag: als er geen arbitragekansen zijn (dat wil zeggen kansen om een ​​risicovrije winst te behalen), waarom overleeft de sector dan? Een van de redenen is dat individuele beleggers verschillende opvattingen hebben over hoe, waarom en in welke mate de marktprijzen uitgesteld zijn. Bovendien zijn beleggers terughoudend om te geloven dat er geen arbitragekansen zijn en dus besteden ze veel tijd aan het volgen van prijsbewegingen, inconsistenties incalculeren en handel drijven met degenen die zij waarnemen. Het proces zelf zorgt ervoor dat mogelijke arbitragemogelijkheden snel worden ontdekt en geëlimineerd. Als beleggers meenden dat er geen arbitragekansen waren en niet langer waakzaam waren over het identificeren en benutten van prijsverschillen, zou het ontbreken van continu overzicht op zich kunnen leiden tot arbitrage-opportuniteiten. Met andere woorden, ongeloof over het ontbreken van arbitragekansen is vereist om zijn legitimiteit als een principe.
• Relatief efficiënte markten hebben geen arbitragemogelijkheden of de marktdeelnemers verwijderen ze snel. De kans kan zich voordoen, maar alleen door toeval en het zou worden beschouwd als een abnormaal rendement

AD: