Investeren is de afgelopen decennia veel gecompliceerder geworden doordat er verschillende soorten derivaten zijn gemaakt. Maar als je erover nadenkt, bestaat het gebruik van derivaten al heel lang, vooral in de landbouwsector. De ene partij stemt ermee in om een ​​goed te verkopen en een andere partij stemt ermee in om het te kopen tegen een specifieke prijs op een specifieke datum. Voordat deze overeenkomst plaatsvond in een georganiseerde markt, werd het ruilen van goederen en diensten bereikt via een handdruk.

AD:

ZIE: The Barnyard Basics of Derivatives

Het type belegging waarmee individuen de optie op een effect kunnen kopen of verkopen, wordt een derivaat genoemd. Derivaten zijn soorten beleggingen waarbij de belegger niet de onderliggende waarde bezit, maar hij of zij maakt een weddenschap op de koers van de prijsbeweging van de onderliggende waarde via een overeenkomst met een andere partij. Er zijn veel verschillende soorten afgeleide instrumenten, waaronder opties, swaps, futures en termijncontracten. Derivaten kennen tal van toepassingen en verschillende daaraan verbonden risico's, maar worden over het algemeen als een alternatieve manier om deel te nemen aan de markt beschouwd.

AD:

Een snel overzicht van voorwaarden
Derivaten zijn moeilijk te begrijpen, deels omdat ze een unieke taal hebben. Veel instrumenten hebben bijvoorbeeld een tegenpartij, die verantwoordelijk is voor de andere kant van de handel. Elk derivaat heeft een onderliggende waarde waarvoor het zijn prijs, risico en elementaire termijnstructuur baseert. Het gepercipieerde risico van de onderliggende waarde beïnvloedt het waargenomen risico van het derivaat.

AD:

Prijzen zijn ook een nogal gecompliceerde variabele. De prijs van het derivaat kan een uitoefenprijs bevatten, de prijs waartegen het kan worden uitgeoefend. Wanneer het om vastrentende derivaten gaat, kan er ook een call-prijs zijn, de prijs waartegen een emittent een effect kan converteren. Ten slotte zijn er verschillende posities die een belegger kan innemen: een longpositie betekent dat u de koper bent en een shortpositie betekent dat u de verkoper bent.

Hoe derivaten in een portefeuille passen
Beleggers gebruiken meestal derivaten om drie redenen: een positie afdekken, de hefboomwerking vergroten of speculeren over de beweging van een actief. Het afdekken van een positie wordt meestal gedaan om het risico van een actief te beschermen of te verzekeren. Als u bijvoorbeeld aandelen uit een aandeel bezit en u wilt beschermen tegen de kans dat de koers van het aandeel daalt, kunt u een putoptie kopen. In dit geval, als de aandelenkoers stijgt, wint u omdat u de aandelen bezit en als de aandelenkoers daalt, wint u omdat u de putoptie bezit. Het potentiële verlies bij het aanhouden van het effect wordt afgedekt met de optiepositie.

Het hefboomeffect kan aanzienlijk worden verbeterd door derivaten te gebruiken. Derivaten, met name opties, zijn het meest waardevol in volatiele markten. Wanneer de koers van het onderliggende actief aanzienlijk in een gunstige richting beweegt, wordt de beweging van de optie vergroot.Veel beleggers kijken naar de VIX (Chicago Board Options Exchange Volatility Index) die de volatiliteit van de S & P 500-indexopties meet. Hoge volatiliteit verhoogt de waarde van zowel puts als calls.

Speculeren is een techniek waarbij beleggers gokken op de toekomstige prijs van het actief. Omdat opties beleggers de mogelijkheid bieden hun posities te benutten, kunnen grote speculatieve transacties worden uitgevoerd tegen lage kosten

Trading
Derivaten kunnen op twee manieren worden gekocht of verkocht. Sommige worden over-the-counter (OTC) verhandeld, terwijl anderen op een beurs worden verhandeld. OTC-derivaten zijn contracten die privé tussen partijen worden gesloten, zoals swap-overeenkomsten. Deze markt is de grootste van de twee markten en is niet gereguleerd. Derivaten die op een beurs worden verhandeld, zijn gestandaardiseerde contracten. Het grootste verschil tussen de twee markten is dat er bij OTC-contracten een tegenpartijrisico bestaat omdat de contracten privé tussen de partijen worden gesloten en niet-gereguleerd zijn, terwijl de valutaderivaten niet onderhevig zijn aan dit risico doordat de clearinginstelling optreedt als intermediair.

Typen
Er zijn drie basistypes van contracten: opties, swaps en futures / termijncontracten met elk variaties. Opties zijn contracten die het recht geven maar niet de verplichting om een ​​actief te kopen of verkopen. Beleggers zullen doorgaans optiecontracten gebruiken wanneer zij niet het risico willen nemen om een ​​positie in het actief te verwerven, maar zij willen hun blootstelling verhogen in geval van een grote prijsbeweging van de onderliggende waarde. Er zijn veel verschillende optie trades die een belegger kan gebruiken, maar de meest voorkomende zijn:

• Long Call - Als u gelooft dat de koers van een aandeel zal stijgen, koopt u het recht (lang) om de aandelen te kopen (callen). Als houder van lange wachttijden is de uitbetaling positief als de prijs van het aandeel de uitoefenprijs met meer overschrijdt dan de premie die voor de oproep is betaald.
• Long Put - Als u denkt dat de koers van een aandeel zal dalen, koopt u het recht (lang) om de aandelen te verkopen (zetten). Als houder van lange putten is de uitbetaling positief als de prijs van het aandeel onder de uitoefenprijs ligt met meer dan de premie die voor de put is betaald.
• Short Call - Als u denkt dat de prijs van een aandeel zal dalen, verkoopt of schrijft u een oproep. Als u een gesprek verkoopt, heeft de koper van het gesprek (het lange gesprek) de controle over het al dan niet uitoefenen van de optie. U geeft de controle op als de verkoper of de verkoper. Als schrijver van de call is de uitbetaling gelijk aan de premie die de koper van de call ontvangt als de koers van het aandeel daalt, maar als de aandelen meer stijgen dan de uitoefenprijs plus de premie, verliest de schrijver geld.
• Short Put - Als u denkt dat de koers van het aandeel zal stijgen, verkoopt of schrijft u een put. Als schrijver van de put is de uitbetaling gelijk aan de premie die de koper van de put ontvangt als de aandelenkoers stijgt, maar als de koers onder de uitoefenprijs daalt minus de premie, verliest de schrijver geld.

Swaps zijn derivaten waarbij tegenpartijen kasstromen of andere variabelen uitwisselen die verband houden met verschillende beleggingen.Vaak zal een swap plaatsvinden omdat de ene partij een comparatief voordeel heeft op een gebied, zoals het lenen van geld onder variabele rentetarieven, terwijl een andere partij vrijer kan lenen als de vaste rente. Een 'plain vanilla'-swap is een term die wordt gebruikt voor de eenvoudigste variant van een swap. Er zijn veel verschillende soorten swaps, maar drie veelgebruikte zijn:

• Interest Rate Swaps - Partijen wisselen een vaste rente in voor een lening met variabele rente. Als een partij een lening met vaste rente heeft maar zwevende verplichtingen heeft, kan die partij een swap aangaan met een andere partij en een vaste rente omwisselen voor een variabele rente om verplichtingen te matchen. Renteswaps kunnen ook via optiestrategieën worden ingevoerd. Een swaption geeft de eigenaar het recht, maar niet de verplichting (zoals een optie) om de swap aan te gaan.
• Currency Swaps - Een partij ruilt leningbetalingen en hoofdsom in een valuta voor betalingen en hoofdsom in een andere valuta.
• Commodity Swaps - dit type contract heeft betalingen op basis van de prijs van de onderliggende grondstof. Net als bij een futures-contract, kan een producent zorgen voor de prijs die het product zal verkopen en een consument kan de prijs bepalen die zal worden betaald.

Voorwaartse en toekomstige contracten zijn contracten tussen partijen om in de toekomst een actief te kopen of verkopen tegen een bepaalde prijs. Deze contracten worden meestal geschreven met verwijzing naar de spot of de prijs van vandaag. Het verschil tussen de contante prijs op het moment van levering en de voorwaartse of toekomstige prijs is de winst of het verlies van de koper. Deze contracten worden meestal gebruikt om risico's af te dekken en te speculeren over toekomstige prijzen. Forwards en futures-contracten verschillen op een aantal manieren. Futures zijn gestandaardiseerde contracten die handelen op beurzen, terwijl forwards niet-standaard zijn en OTC handel drijven.

ZIE: tips om in futures te handelen

De bottom line
De wildgroei aan strategieën en beschikbare investeringen heeft gecompliceerd beleggen tot gevolg. Beleggers die in een portefeuille risico's willen beschermen of risico's willen nemen, kunnen een strategie hanteren om lange of korte beleenbare activa te zijn, terwijl ze gebruikmaken van derivaten om hedging af te dekken, te speculeren of te vergroten. Er is een groeiende mand met derivaten om uit te kiezen, maar de sleutel tot het maken van een goede investering is om de risico's - tegenpartij, onderliggende waarde, prijs en vervaldatum - van het derivaat volledig te begrijpen. Het gebruik van een derivaat is alleen zinvol als de belegger volledig op de hoogte is van de risico's en inzicht heeft in de impact van de belegging binnen een portfoliostrategie.