Op 1 januari 1999 is de euro officieel in het leven geroepen en twee jaar later, in 2001, trad Griekenland toe tot de valutazone van de EU. De euro begon op 1 januari 2002 in fysieke vorm te circuleren en elimineerde de vorige nationale valuta, waaronder de Griekse drachme.

Een korte geschiedenis van de crisis in de eurozone in de eurozone

In 2008 kwamen de EU-leiders een stimuleringspakket van 200 miljard euro overeen om de Europese economie te helpen ondersteunen na de wereldwijde financiële crisis. In april 2009 gaf de EU opdracht aan vier landen - Frankrijk, Spanje, Ierland en Griekenland - om hun begrotingstekorten te verminderen als gevolg van dreigende financiële instabiliteit. Tegen oktober van dat jaar werd het duidelijk dat er in Griekenland ongebreidelde corruptie en overmatige uitgaven waren geweest en de socialistische partij van George Papandreou was gekozen. Deze nieuwe regering gaf toe dat Griekenland schulden had van meer dan € 300 miljard, het hoogste niveau van staatsschuld in de moderne geschiedenis.

De Griekse schuldenlast was goed voor 113% van het bbp, bijna het dubbele van de limiet voor de eurozone van de schuldratio van 60%. Ratingbureaus begonnen met het verlagen van Griekse bedrijfsobligaties en staatsschuld. Wanneer credit ratings worden gedegradeerd, daalt de prijs van obligaties terwijl hun rentetarieven, die omgekeerd reageren op de obligatiekoersen, stijgen. Hogere rentetarieven vertalen zich in hogere financieringskosten en minder kapitaalinvesteringen. Al die tijd stond Papandreou erop dat zijn land niet van plan was zijn schulden af ​​te betalen.

De EU startte een onderzoek naar buitensporige Griekse schulden en veroordeelde ernstige onregelmatigheden in de Griekse boekhoudprocedures. Het begrotingstekort werd vervolgens naar boven bijgesteld tot 12,7% van 3,7%, meer dan het viervoudige van de EU-regels verviervoudigen.

Geruchten over een Griekse exit

Begin 2010 begonnen geruchten te circuleren dat Griekenland de eurozone zou moeten verlaten, maar de Europese Centrale Bank (ECB) verwierp dit louter als een speculatie. Kort daarna kondigde Griekenland een bezuinigingsplan aan dat bedoeld was om het tekort te beheersen. EU-regelgevers reageerden door erop te staan ​​dat Griekenland nog meer bezuinigt op zijn bezuinigingsplan en rellen en protesten oproept in de straten van Athene en andere grote steden. Ondertussen bleef de Griekse regering volhouden dat ze geen reddingspakket van de ECB nodig had.

Tegen april 2010 zijn de ECB en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) overeengekomen om Griekenland een vangnet van € 30 miljard aan noodleningen te verstrekken in reactie op herzieningen van het Griekse tekort waaruit zijn schulden zijn 13. 6% van het bbp, zelfs hoger dan de verbluffend hoge 12,7% eerder gerapporteerd. De noodleningsfaciliteit bleek onvoldoende en op 2 mei ^{gaf het IMF een bailoutpakket van 110 miljard euro uit om de Griekse economie te redden.} De angst voor besmetting nam toe, omdat andere perifere EU-landen, waaronder Portugal, Ierland, Spanje en Italië (PIIGS), ook te kampen hadden met staatsschuldencrises.

Een spiraalcrisis die uiteindelijk werd afgewend

Begin 2011 was er niets verbeterd voor Griekenland. De ministers van Financiën van de EU hebben een permanente reddingsfaciliteit van meer dan 500 miljard euro ingesteld en aanvullende, kleinere dergelijke fondsen voor Portugal en Ierland. Medio 2011 begonnen politici in Europa te eisen dat Griekenland uit de eurozone werd verwijderd. De Griekse regering reageerde door nog zwaardere bezuinigingsmaatregelen uit te vaardigen en een extra € 109 miljard werd toegewezen om de Griekse economie te ondersteunen en besmetting te voorkomen.

Begin 2012 komen 'de Trojka', bestaande uit de Europese Commissie, de ECB en het IMF, en de Griekse regering tot een akkoord met houders van Griekse schulden, maar dit leidt alleen maar tot meer protesten als het gaat om de kosten van Griekse burgers en omvat nog meer impopulaire soberheid. Tegen maart 2012 was nog een Grieks reddingsplan van € 130 miljard nodig en de permanente reddingsfaciliteit werd verhoogd tot € 1 biljoen. Tegen 2013 had het totale Griekse werkloosheidscijfer een verbluffende 27% bereikt.

Griekenland - Werkloosheidscijfer | FindTheBest

In 2013 en een groot deel van 2014 veranderde de Griekse overheid meerdere keren terwijl nieuwe verkiezingen werden geroepen en de kabinetten werden herverdeeld. Politici wisten dat soepelheid de enige manier was om bailout-geld van de Trojka te krijgen, maar soberheid werd steeds minder populair bij de Grieken. Desalniettemin leken Griekse politici de overhand te krijgen, waardoor de bezorgdheid over een exit uit Griekenland verlicht werd, en tegen het midden van 2014 was Griekenland voor het eerst sinds jaren teruggekeerd naar de financiële markten die nieuwe obligaties uitgeven, en de rating werd door Fitch geüpgraded van Fitch. B- tot B.

De terugkeer van de Griekse crisis

In december 2014 vroeg de Griekse regering onverwacht, onder toenemende druk van haar bevolking, om een ​​vroege verkiezing. De volgende dag zakte de Griekse aandelenmarkt 12. 78%, het meest sinds 1989. Kiezers krabbelden om de situatie te begrijpen, en op 29 december

th ^{slaagden de verkiezingen er niet in een nieuwe president voor Griekenland te kiezen die leidde tot een nieuwe ronde van noodverkiezingen die zal plaatsvinden op 25 januari} th ^{, 2015. > <>> Hoewel Griekenland al eerder op deze weg was, kan deze tijd anders zijn omdat de populaire stemming waarschijnlijk een politieke partij zal steunen het verlaten van de Euro-valutazone en het elimineren van de bezuinigingsmaatregelen die nodig zijn voor haar doorlopende financiële steunpakketten. Dit heeft de waarde van de euro naar de laagste 9-jaars tegen de Amerikaanse dollar gestuurd.} Een Europese catastrofe

Als Griekenland de euro verlaat en de drachme herstelt, zal het eindelijk in staat zijn om te herstellen van jaren van bezuinigingen en economische depressie, maar met zeer ontzettende gevolgen voor de euro en voor Europa. Er zou in eerste instantie een kapitaalvlucht uit Griekenland zijn omdat mensen proberen de nieuwe Griekse valuta te lossen, in de verwachting dat het snel zal worden gedevalueerd.Als reactie hierop zou de Griekse regering waarschijnlijk een reeks strenge kapitaalcontroles opleggen om massale uitstroom van deposito's te voorkomen, een maatregel die momenteel verboden is door het EU-beleid.

wantrouwen in de nieuwe valuta zou ook een enorme zwarte markt creëren voor goederen en diensten die buiten de wet opereren, niet belast door de overheid, en tegen een aanzienlijk andere wisselkoers dan die van de Griekse centrale bank. De Griekse economie zou een enorme inflatie ervaren naarmate prijzen omhoog schieten en de waarde van de nieuwe drachme keldert. De centrale bank zou worden verleid om meer geld af te drukken om de openbare diensten te onderhouden en rentebetalingen te doen, maar dit kan leiden tot het risico van hyperinflatie.

Burgerlijke en politieke onrust zou opnieuw de straten van Athene overnemen. Volgens een rapport van UBS in 2011 zou een exit uit Griekenland leiden tot een daling van het bbp met 50%. Doet het vandaag zou nog ergere gevolgen hebben.

De ECB zou onder vuur liggen als de instelling die verantwoordelijk is voor het handhaven van de prijsstabiliteit en kredietwaardigheid van de euro. Na meer dan een biljoen euro uitgegeven te hebben om te voorkomen dat Griekenland zou uitstappen, zou de ECB meer dan waarschijnlijk een vertrouwenscrisis tegemoet treden. Tegelijkertijd zouden mondiale banken - maar vooral Europese banken - buitengewoon grote verliezen lijden, hun solvabiliteit bedreigen en leiden tot potentiële bankruns. De euro zou in waarde dalen ten opzichte van de dollar en andere wereldvaluta's en een vicieuze neerwaartse spiraal creëren voor alle Europese activa.

The Bottom Line

De crisis in de eurozone met Griekenland is blijven bestaan ​​sinds 2008, maar de ECB en de eurolidstaten zijn doorgegaan met het redden van hen, waarbij ze de stabiliteit en kredietwaardigheid van de euro hebben behouden ten koste van de versobering van de euro. Griekse mensen. Met geen andere uitweg werden de Griekse regeringen gedwongen bezuinigingsmaatregelen te nemen, terwijl ze de zaak steeds erger maakten door de vraag te vernietigen.

Onlangs hebben de Grieken een nieuwe verkiezing gedwongen, waarin een pro-exit-partij daadwerkelijk zou kunnen worden gekozen. Dit zou een einde maken aan de bezuinigingen, maar het kan ook een wijdverbreide financiële ramp veroorzaken en misschien zelfs civiele onrust.