Een van de grootste uitdagingen waarmee financiële planners vandaag te maken hebben, is om cliënten die niet zijn voorbereid op hun pensioen, te laten omgaan met de financiële realiteit. Hoewel veel werknemers ijverig hebben gespaard voor hun toekomst, zal er altijd een contingent zijn van werknemers die geloven dat hun financiële leven op de een of andere manier op magische wijze zal verlopen. De jaarlijkse Retirement Confidence Study, uitgegeven door het Employee Benefit Research Institute in april 2006, bevat enkele verontrustende gegevens. Het toonde aan dat 68% van de deelnemers aan de enquête minder dan $ 50.000 aan besparingen op het gebied van pensioenen had. Toch hebben veel van deze respondenten ook verklaard dat ze klaar zijn om met pensioen te gaan als het zover is. In plaats van de mogelijke redenen te analyseren waarom deze klanten hebben besloten dit te geloven, zal dit artikel een aantal mogelijke oplossingen onderzoeken die planners klanten kunnen bieden die in deze gevaarlijke categorie vallen.

Tough Talk
Planners die proberen hun klanten de realiteit te laten zien, moeten mogelijk moeilijke vragen stellen. Algemene vragen over wat een cliënt van plan is te doen na zijn pensionering, moeten mogelijk worden vervangen door meer specifieke vragen over wat er gepland staat als het geld op is of als het huis wordt afgeschermd. Tijdens deze gesprekken is waarschijnlijk wat harde wiskunde nodig om aan de klant te bewijzen wat er in petto is.

Maar voordat de planner een klant kan laten zien wat er moet gebeuren, moet de huidige positie van de klant worden opgelost. De cruciale stap in dit proces is om de cliënt te helpen de werkelijke financiële draagkracht te begrijpen versus de gepercipieerde financiële draagkracht. Een effectieve manier om dit te bereiken, is door twee budgetten te maken om de klant te tonen: een huidig ​​budget en het toekomstige budget waar de klant na zijn pensionering op moet blijven leven. Een zij-aan-zij-blik op deze cijfers kan de cliënt dwingen de realiteit in veel gevallen te zien. Weigering door de cliënt om de realiteit in dit voorbeeld te zien, wijst hoogstwaarschijnlijk op emotionele kwesties die moeten worden aangepakt voordat rationeel financieel denken kan plaatsvinden. Als de klant niet bereid is om de hulp te krijgen die nodig is om dit te bereiken, dan is er waarschijnlijk niet veel dat kan worden gedaan door de planner.

Strategieën
Misschien wel de meest voor de hand liggende maatregel die een planner kan aanbevelen aan een cliënt die niet voorbereid is op zijn of haar pensioen, is eenvoudig de uitkeringen van de sociale zekerheid uitstellen en nog een paar jaar langer werken. Deze oplossing is waarschijnlijk de meest krachtige, omdat deze de klant op drie manieren helpt:

1. De klant heeft minder jaren vanaf wanneer pensioenvoorzieningen moeten worden getrokken.
2. Hoe langer de client wacht met het tekenen van de sociale zekerheid, hoe groter het voordeel zal zijn.
3. Hoe langer de client werkt, des te meer tijd en geld er beschikbaar is om het spaarproces te starten of voort te zetten.

Bijvoorbeeld, een 55-jarige die op 60-jarige leeftijd met pensioen wil gaan, zou in plaats daarvan met 65 kunnen stoppen. Als deze persoon momenteel $ 50.000 per jaar verdient, dan zou de bijdrage $ 5.000 of meer per jaar kunnen zijn voor een Roth IRA tot de leeftijd van 65 jaar. Als de activa met 7% per jaar groeien, zou de Roth aan het einde van de periode van tien jaar meer dan $ 69, 000 belastingvrij zijn. Tussen dit nestei en de verhoogde uitkering die de gepensioneerde ontvangt van de sociale zekerheid, kan het tekort worden verholpen. (Lees in welke sociale zekerheid u misschien recht zou hebben, lees Hoeveel sociale zekerheid krijgt u? )

Benadruk flexibiliteit
De cliënt kan ook beter zijn om vroegtijdig de sociale zekerheid te nemen terwijl hij doorgaat met werk en investeer dat inkomen ook in een belastingvoordeel. Dit zou een verhoogd besparingspercentage mogelijk maken, en misschien zou de cliënt ook zijn door de werkgever gesponsorde pensioenplan kunnen maximaliseren, en dus profiteren van mogelijke matchingbijdragen van de werkgever, naast de inhaal-IRA-bijdragen van de klant. De timing van de socialezekerheidsuitkeringen is een kwestie die voor elke cliënt per geval moet worden geanalyseerd.

Sommige klanten kunnen nog geen vijf of tien jaar werken, of weigeren dit eenvoudigweg. In deze gevallen is het wellicht verstandiger om de sterke en zwakke punten van de cliënt te onderzoeken en deze te gebruiken om u te helpen zich aan de huidige situatie aan te passen. Dit zou zich kunnen vertalen in het helpen van de cliënt bij het vinden van een andere baan waarvoor hij of zij op dit moment in het leven beter geschikt is, zoals een die thuis inkomen toestaat. Langdurige deeltijdarbeid bij een baan die verband houdt met een hobby of interesse kan een ander levensvatbaar alternatief zijn om te onderzoeken.

Verhuizen
In sommige gevallen kan de klant baat hebben bij de verkoop van de huidige woning en het betrekken van goedkopere woonruimten, maar deze oplossing kan een aanzienlijke emotionele hindernis vormen, vooral als de klant gelukkig is daar te wonen en van plan was te leven daar tot de dood. Misschien is een eenvoudigere oplossing een omgekeerde hypotheek, waarmee de klant een maandelijks lijfrente uit het eigen vermogen van een woning kan halen. (Zie voor meer informatie ons artikel Is een omgekeerde hypotheek voor u? )

Conclusie
Het helpen van cliënten bij de realiteit kan een van de meest uitdagende en frustrerende elementen van financiële planning zijn. Maar het kan ook een van de meest lonende zijn als u de cliënt echt kunt helpen om tot een betere gemoedstoestand te komen en hen voor te bereiden op een gelukkig pensioen. (Leer naast financiële planning meer over emotionele planning in Journey Through The 6 Stages Of Retirement. )